ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ
Αὐτὸ κρατάει ἀνάλαφρο μέσ' στὴν ἀνεμοζάλη τὸ ἀπὸ τοῦ κόσμου τὴ βοὴ πρεσβυτικὸ κεφάλι, αὐτὸ τὸ λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα, ΜΕΘΥΣΤΕ ΜΕ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ! 1η Νοεμβρίου 1940....
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Αὐτὸ κρατάει ἀνάλαφρο μέσ' στὴν ἀνεμοζάλη τὸ ἀπὸ τοῦ κόσμου τὴ βοὴ πρεσβυτικὸ κεφάλι, αὐτὸ τὸ λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα, ΜΕΘΥΣΤΕ ΜΕ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ! 1η Νοεμβρίου 1940....
Ἄν δὲ γεννηθεῖς τὴν ὕστατη τούτη στιγμή, μέσα μας, Ποιόν θὰ δολοφονοῦμε ὅλο τὸ χρόνο; ΔΗΜ. Κ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Πηγή: «Νέα Εστία», τχ. 1117, 1974
Ἐλληνες μὲς στὰ σκοτεινά δείχνουν τὸν δρόμοἘ λ ε υ θ ε ρ ί αΓιὰ σένα θὰ δακρύσῃ ἀπὸ χαρά ὁ ἥλιος! Ὀδυσσέας Ἐλύτης (Ἆσμα ἡρωικὸ καὶ πένθιμο γιὰ τὸν χαμένο ἀνθυπολοχαγὸ τῆς Ἀλβανίας)
Κάποιος ἀναζητοῦσε τὶς ἡμέρες αὐτὲς τὴν Ἀλήθεια καὶ δὲν τὴν εὕρισκε. — Μήπως τὴν εἴδατε πουθενά; μ' ἐρώτησε. — Ἔχω χρόνια νὰ τὴ δῶ... τοῦ εἶπα. Κυττᾶχτε ὅμως καὶ παραπέρα. Ἴσως νὰ τὴ βρῆτε....
Γιὰ νὰ ξημερώσει σ' ἕνα δάσος πρέπει πρῶτα νὰ βγεῖ στὸν ἄμβωνα τοῦ κόσμου ἕνα πουλὶ καὶ νὰ ζητήσει τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον, δῆθεν πὼς κελαϊδάει. Νὰ τρέξει ἕνα ἀμὴν ἀπὸ δέντρο σὲ δέντρο,...
Μ' αὐτὸ τὸν προορισμὸ ἀναδύθηκε, μ᾽ αὐτὸ τὸν προορισμὸ συγκατένευσε ἡ θάλασσα, μ᾽ αὐτὸ τὸν προορισμὸ τὴ στόλισε καὶ τὴν ξεπροβόδισε, μ᾽ αὐτὸ τὸν προορισμὸ δέχτηκε νὰ τὴν ἀποχωριστῆ ὁ βυθός. Κώστας Μόντης Πηγή:...
Παππᾶ Λένα Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια ἀνάβουν ἀλλοτινά βλέμματα θροΐζουν ἀγγίσματα - τίποτα, τίποτα δὲ χάθηκε στ’ ἀλήθεια ὅλα εἶναι ἐδῶ ἡ παραμικρὴ σπίθα ἀνάβει πυρκαγιές στίς θημωνιές τῆς μνήμης κι ὁ ξυλοφάγος...
από τότε που μας δίδαξαν αριθμητική χρειάστηκαν άπειρες προσθαφαιρέσεις διαιρέσεις και πολλαπλασιασμοί για να καταλάβουμε το απλό θεώρημα πως είμαστε το ζητούμενο σε κάθε μας πράξη. Γιώργος Ποταμίτης Πηγή: Προσωπικός λογαριασμός Γ. Ποταμίτη