«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ Αὐγοῦλες ἀπριλιάτικες χαράζουν στὰ βουνά μας, Αὐγοῦλες χαμογελαστές, αὐγοῦλες διαμαντένιες, Καὶ τὰ λουλούδια ἀνοίγουνε στοὺς κάμπους, στὰ βουνά μας, Καὶ ροβολᾶνε οἱ λαγκαδιὲς καθάριες, ἀσημένιες. Στὲς περσυνές των τὲς φωλιὲς...
«Ὅς ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν, ὃς δ' ἂν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσκει αὐτήν.» IS § 25-26 Ματθαῖος «...καὶ συγγενεῖς τινες τοῦ Θεοῦ ἐσμὲν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν.»...
Κάποτε νιώθω νά 'μαι ἀνάμεσα σ' αὐτοὺς ποὺ δὲν γνώρισα ποτέ. Ὀδυσσέας Ἐλύτης Πηγή: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - Ἐκ τοῦ πλησίον, ΙΚΑΡΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ Φωτογραφία: https://gr.pinterest.com Ἑλλήνων Φῶς
Frédéric Mistral Κύριε ὁ θυμός σου ἐπὶ τέλους ἐξακοντίζει τοὺς κεραυνούς του ἐπάνω μας. Μέσα στὴ νύχτα τὸ καράβι μας χτυπᾶ τὴν πλώρη του στοὺς βράχους. Κύριε, μὲ τὸ σίδερο τῶν βαρβάρων μᾶς ἔκοψες...
Κοντὰ στὴν ἄγρια θάλασσα τὴν πικροκυματοῦσα μιλούσατε. Κ' εἴσουν ἐσὺ μὲ τὴν ἰδέα τὴ Μοῦσα. ― Σὰν τί ἁρμονίες μοῦ ἔφερες μὲ τὶς χρυσὲς κιθάρες; ― Σοῦ φέρνω ὀργή, περίγελα, καὶ μίση καὶ κατάρες....
Δέχεται κι' ἡ Ἱστορία τὰ παράξενα παιχνίδια ποὺ κλώθει κάποτε-κάποτε ἡ Μοίρα. Ἕνα τέτοιο διπλὸ παιχνίδι, φύλαξε καὶ γιὰ τὸ Μεσολόγγι. Εἶναι τὸ ποίημα τοῦ Δημητρ. Αἰνιάνα, «Ὠδὴ εἰς τὸ Μεσολόγγι». Δημοσιεύτηκε τὴν ἴδια...
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ. Πῶς μᾶς θωρεῖς ἀκίνητος;... Ποῦ τρέχει ὁ λογισμός σου, Τὰ φτερωτά σου τὰ ὄνειρα;... Γιατί 'ς τό μετωπό σου Νὰ μὴ φυτρώνουν, γέροντα, τόσαις χρυσαὶς ἀχτίδαις, Ὅσαις μᾶς δίδ' ἡ ὄψη...
