ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι΄ όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τούλάχιστον. Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει χαρτοπαίζοντας με το θάνατο...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι΄ όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τούλάχιστον. Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει χαρτοπαίζοντας με το θάνατο...
Την θέλω εγώ την απελπισία μου δεν την ανταλλάσσω με θαλπωρή άλλη έχασα. Μα χάνουν και τ' άνθη τ' άνθη ανοίγουν το μοναδικό παράθυρο... Κάλλιο να πλανηθεί ο χαρταετός μου δε θέλω πια ν'...
Ο άνθρωπος που εισόρμησε πια στην απώτερη θλίψη με δίχως έστω ένα τριαντάφυλλο μ' εκείνα τ' ακατέργαστα στην ώχρα μεινεσμένα μάτια στο μισοσκέπαστο ερημόκκλησο σέρνοντας τη μεγάλη ανάπηρη σιωπή στο καροτσάκι της ομιλίας ανέκαθεν...
Όλα κοστίζουν ένα παίξιμο. Πάρε μαζί σου τον έρωτα κ' εκείνα τα όνειρα έλα στην κάτω γειτονιά και πές: Κορόνα γράμματα εκεί που χάνεται η ψυχή να βυθιστείς. Θέλω ν' ακούσεις το μεγάλο μυστικό...
Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη και το σώμα μου ολόκληρο την ακολουθεί. Οι απαραίτητες μόνο επιθυμίες - και το κρανίο μου ολημερίς χώρος μετανοίας όπου η προσευχή παίρνει το σχήμα θόλου. Κύριε, ανήκα...
Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους πρῶτοι μήπως φιλοτιμηθοῦν καὶ οἱ δεύτεροι. Γιώργος Ποταμίτης Πηγή: Προσωπικός λογαριασμός Γ. Ποταμίτη
Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν, οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν. Μία φλόγα ἀστράφτει... ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία... Πετάει ἕν᾿ ἄστρο... σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία... «Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη...
1 Μὲ τὴν αὐγὴ καὶ ἡ θάλασσα μενεξεδένια λάμπει, καὶ μὲ τὸ φῶς τὰ πάντα ξανανιώνουν. Νά ἡ ἄνοιξη γυρίζει, νὰ τὸ χελιδόνι στὸν Παρθενώνα ξαναχτίζει τὴ φωλιά του! Πανίερη Ἀθηνᾶ, τίναξε τὸ πουλί...