«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
...Μὴν μὲ μαρτυρήσεις! Καὶ προπαντὸς νὰ μὴν τοῦ πεῖς πὼς μ᾿ ἐγκατέλειψεν ἡ ἐλπίδα! Καθὼς κοιτᾷς τὸν Ταΰγετο, σημείωσε τὰ φαράγγια ποὺ πέρασα. Καὶ τὶς κορφὲς ποὺ πάτησα. Καὶ τὰ ἄστρα ποὺ εἶδα. Πές...
Ὅπου καὶ νὰ ταξιδὲψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει. Στὸ Πήλιο μὲσα στὶς καστανιές τὸ πουκάμισο τοῦ Κενταύρου γλιστροῦσε μὲσα στὰ φύλλα γιὰ νὰ τυλιχτῇ στὸ κορμί μου καθὼς ἀνέβαινα τὴν ἀνηφόρα κι ἡ θάλασσα...
«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ». Ὁ ἕνας Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου, καὶ χάηδεμα τ' ἀνέμου, κελάηδημα πουλιοῦ, ξανάνιωμ' Ἀπριλιοῦ! Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη! Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει. Λίγη χαρὰ σ' ἀφτὰ...
στροφὴ πρώτη. Ἐγύρισε ταὶς πλάταις του· φεύγει, φεύγει ὁ προδότης· ἀλαμπῆ σέρνει τ᾿ ἅρματα φαρμακερά, τὸ στῆθος του ἔγινεν ᾅδης. 5 β´. Τὸν σταυρὸν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἄφησ᾿ ὀπίσω, ἐξάπλωσεν ἀδελφικῶς τὴν χεῖρα του...
Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ᾿ ἄλογό του τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει, καὶ πίσω του, τὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει. Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες...
στροφὴ πρώτη. Τῆς θαλάσσης καλήτερα φουσκωμένα τὰ κύματα ῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου ὡσὰν ἀπελπισμένην, ἔρημον βάρκαν. 5 β´. ῾Στὴν στεριάν, ῾ς τὰ νησία καλήτερα μίαν φλόγα ῾νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην, τρώγουσαν πόλεις, δάση,...
Μὲ τὴν πατρίδα τους δεμένη στὰ πανιὰ καὶ τὰ κουπιὰ στὸν ἄνεμο κρεμασμένα Οἱ ναυαγοὶ κοιμήθηκαν ἥμεροι σὰν ἀγρίμια νεκρὰ μέσα στῶν σφουγγαριῶν τὰ σεντόνια Ἀλλὰ τὰ μάτια τῶν φυκιῶν εἶναι στραμένα στὴ θάλασσα...
Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη, ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα...
