Η ΕΛΛΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΧΤΕΝΙΖΟΝΤΑΙ!
Πηγή: pinterest.com
Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Είναι πράγματι απίστευτο. Αν παρακολουθήσει κανείς ορισμένα από τα ΜΜΕ θα συμπεράνει ότι η Ελλάδα δεν έχει σοβαρότερα προβλήματα από το τι είπε η πρόεδρος της Βουλής κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου στον αρμόδιο αξιωματικό έξω από τη Βουλή, γιατί το είπε, τι ύφος είχε ….. και αυτό επανέρχεται τρεις και τέσσερις φορές, για να περατωθεί με το απόφθεγμα της εκάστοτε εκφωνήτριας, που κρίνει λίγο-πολύ και περίπου «απαράδεκτη» τη συμπεριφορά της προέδρου της Βουλής! Ένα άλλο, κατεξοχήν προσφιλές θέμα των ελληνικών ΜΜΕ- και όχι μόνο, αποτελεί ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ. Ατελεύτητες υποθέσεις, για το αν κατέγραψε ή όχι τη συνομιλία του με κάποιον «θεσμό» ή απλώς «εταίρο», για το αν συζήτησε το Α ή το Β θέμα σε κάποια συνάντηση με αξιωματούχο της Ευρωζώνης, για το αν είναι «κρυπτοδραχμάς» κ.ο.κ …. Την τιμητική τους, εξάλλου, έχουν εκ περιτροπής και μέλη της Κυβέρνησης, επειδή συγκαλύπτουν δραχμολαγνεία, επειδή έβγαλαν χρήματα –αν και νομίμως- στο εξωτερικό, επειδή είπαν κάτι που δεν έπρεπε να πουν-κατά τους κριτές τους- ή που δεν έπρεπε να το πουν, ακριβώς όπως το είπαν, αλλά όφειλαν να το εκφράσουν διαφορετικά!
Το περίεργο, βέβαια, είναι ότι δεν είναι μόνοι οι εσωτερικοί κριτές και κατακριτές της συμπεριφοράς ορισμένων Συριζαίων, αλλά -ώ του θαύματος- με εκπληκτική ταχύτητα αποκτά όχι μόνο πρόσβαση, αλλά και ενδιαφέρον μερίδα του ξένου Τύπου, που επαναλαμβάνει, ουσιαστικά, τα….αναθέματα των αντιπάλων της Κυβέρνησης, με δημοσίευση όχι μόνο σχολίων, αλλά και φωτογραφιών. Είναι, όντως, καταπληκτικό αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον των ΜΜΕ ελληνικών και ξένων για συμπεριφορές, προτιμήσεις, στοιχεία χαρακτήρα, κ.ο.κ. μελών της νέας μας Κυβέρνησης, που επικεντρώνεται βέβαια σε ορισμένα πρόσωπα, πρόσωπα που για πολλούς λόγους ηλεκτρίζουν, πρόσωπα με αυθορμητισμό, που δεν….συνάδει σε «αξιοπρεπείς πολιτικούς»!. Κάποτε, και κατά περίπτωση διευρύνεται ο συνήθης κύκλος των υπόπτων και υπάγονται στα μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς, που προσφέρονται δωρεάν από τα ΜΜΕ, περισσότερα μέλη της Κυβέρνησης.
Ουδείς διαφωνεί για το αναφαίρετο δικαίωμα της αντιπολίτευσης να ασκεί κριτική, και μάλιστα σκληρή, στην εκάστοτε Κυβέρνηση. Αυτή, ωστόσο, η κριτική υποτίθεται ότι οφείλει να αναφέρεται σε ουσιαστικά θέματα επιλογής μέτρων και πολιτικής, σε τρόπο επίλυσης προβλημάτων, σε συμφωνίες κοινής αντιμετώπισης των έξωθεν απειλών κ.ο.κ. Η ορθόδοξη, όμως, αυτή μορφή αντιπολιτευτικής κριτικής, θα έλεγα ότι απουσιάζει παντελώς από την παρούσα φάση της ελληνικής πραγματικότητας. Είτε, επειδή τα εσωκομματικά προβλήματα των επί μέρους πολιτικών παρατάξεων δεν αφήνουν ελεύθερο χρόνο για σοβαρή αντιπολιτευτική ενασχόληση –παρότι θα ήταν ακριβώς τώρα εξαιρετικά πολύτιμη- είτε, επειδή τα έργα και οι ημέρες μιας εξάχρονης διακυβέρνησης της χώρας αδυνατούν να δικαιολογήσουν κριτική σε Κυβέρνηση μόνο τριών μηνών, είτε τέλος επειδή η αντιπολίτευση αρέσκεται να πιστεύει ότι η παρούσα Κυβέρνηση θα είναι μια «σύντομη παρένθεση».
Η έλλειψη, όμως, σοβαρής αντιπολίτευσης, και η επικέντρωση σε ασήμαντα, ευτελή ή υποθετικά συμβάντα, των οποίων η σημασία μεγεθύνεται, απασχολεί κατά κανόνα ως πρώτο θέμα τις ειδήσεις ή ως πρωτοσέλιδα τις εφημερίδες, η επανάληψη με μυθιστορηματικό τρόπο προσκόμισης και δήθεν νέων λεπτομερειών στις , χωρίς περιεχόμενο, αρχικές ανακοινώσεις, μαρτυρεί δυστυχώς μια δραματική καθίζηση της ποιότητας της πολιτικής μας ζωής. Διότι είναι αδιανόητο και απαράδεκτο, ενόσω η Ελλάδα παλεύει για την επιβίωσή της, ενόσω ο λαός της βυθίζεται καθημερινά σε μεγαλύτερη δυστυχία, οι πατέρες του Έθνους μας να ασχολούνται σοβαροφανώς με…. παρωνυχίδες.
Μα θα μου πείτε, δεν είναι μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ που εντρυφούν σε αυτήν την κατάντια, αφού συστηματικά υποβαστάζονται από γνωστότατα διεθνή έντυπα….τα οποία φαίνεται να ενδιαφέρονται διακαώς για το τι ύφος είχε η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, όταν απηύθυνε το λόγο στον αστυνομικό υπηρεσίας, και για άλλα παρεμφερή θέματα!
Τελικά, περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Δεν νομίζω να υπάρχει μυστήριο. Θα έλεγα με οιονεί βεβαιότητα ότι παρακολουθούμε την εκστρατεία υλοποίησης της ευχής περί «σύντομης κυβερνητικής παρένθεσης». Ευχή, που προφανώς δεν περιορίζεται στο εσωτερικό της Ελλάδας, αλλά που την συμμερίζονται ενεργά και πολυάριθμοι εκτός.
Το ερώτημα είναι, αν με τέτοια αφελή μέσα είναι δυνατόν να πέσει Κυβέρνηση, που στηρίζεται σε τόσο σημαντική λαϊκή βάση. Και η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, είναι δυστυχώς καταφατική, αν η Κυβέρνηση εξακολουθεί να χάνει, άσκοπα, πολύτιμο χρόνο, να επιδίδεται σε αδιέξοδες διαπραγματεύσεις, να παίζει στο γήπεδο των «εταίρων» της που την υποχρεώνουν να δέχεται, βήμα προς βήμα, την καταδίκη του ελληνικού λαού, και να μην αποφασίζει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να μιλήσει με τους Έλληνες τη γλώσσα της αλήθειας. Ποια είναι; Πολύ συνοπτικά: «Διαλέξτε ανάμεσα σε μια συμφωνία, που θα βαθύνει την εξαθλίωσή σας χωρίς ημερομηνία λήξης, που δεν θα είναι σίγουρα η τελευταία και που θα προσθέτει συνεχώς σωρεία ΥΦΕΣΙΑΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ υψηλής τάσης –που θα είναι τέτοια, όποια ονομασία και να τους δώσουμε-…..και -διαλέξτε ανάμεσα - στην επάνοδο στο εθνικό μας νόμισμα, που δεν θα είναι εύκολη, για περίπου 8 μήνες, αλλά που αν όλα πάνε καλά –και αυτό εξαρτάται κατά 70% από μας- στη συνέχεια η ανάπτυξη θα είναι της τάξης του 4% περίπου με ότι αυτή συνεπάγεται». Η παραμονή στις «διαπραγματεύσεις» και στις «συμφωνίες» είναι αδιέξοδη, ενώ η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα αποτελεί μονόδρομο ελπίδας.
21.05.2015
