ΘΕΟΣΤΑΛΤΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
τοῦ π. Κων. Καλλιανοῦ Καὶ κάθε βράδυ, ποὺ περνῶ, τὸ φῶς αὐτὸ μοῦ μοιάζει σὰν ἕνα βλέμμα φωτεινὸ βαλμένο ἐκεῖ ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ νὰ μᾶς κοιτάζει. Κι ἔτσι, μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ κλαριά, ποὖναι γερμένα...
Ἑλλήνων Φῶς
Ὄσκαρ Οὐάϊλδ - Ὁ ἐγωιστὴς γίγαντας
Κάθε ἀπόγευμα, φεύγοντας ἀπ᾿ τὸ σχολεῖο, τὰ παιδιὰ τὸ ῾χαν συνήθεια νὰ παίζουν στὸν κῆπο τοῦ γίγαντα. Ἦταν ἕνας πελώριος, μαγευτικὸς κῆπος, μ᾿ ἁπαλὴ πράσινη χλόη καὶ χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια ὅμοια μ᾿ ἀστέρια κι...
Τουέιν αυτοβιογραφούμενος
«Αυτήν εδώ τη ζωή δοκίμασα, και μου ήταν αρκετή». Η αιωνίως γοητευτική φλυαρία ενός μεγάλου. —του Ben Tarnow από το New Yorker. Προσαρμογή-μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου— Όταν ο Μαρκ Τουέιν άνοιγε το στόμα του, έβγαιναν...
Παράκλησις (εἰς τὸν Ἅγ. Ἀνδρέα)
Κῆρυξ Οἰκουμένης μέγας φανεῖς, Πάλιν Βυζαντίδα Σὺ φωτίζεις κατ' ἐξοχὴν σὺν τῇ τοῦ Εὐξείνου, Ἀνδρέα μάκαρ, Πόντου τῇ Ἀμισῷ καὶ ταύταις σαφῶς ἐφώτισας. Λόγοις Σου φωτίζεις τὴν Λαζικὴν καὶ τὴν Τραπεζούντα σὺν Νικαίᾳ τῇ...
ΚΑΛΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΛΩΝΙΑ
αναδημοσίευση από το Ελευθερία και Γλώσσα άρθρο της φιλολόγου Έφης Καραπούλη Επί δεκαετίες πελεκούμε και πριονίζουμε με λυσσαλέα επιμονή το κραταιό δέντρο της παιδείας μας, του οποίου οι ρίζες βρίσκονται βαθιά στη μακραίωνη εθνική...
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΠΕΤΑΓΑΜΕ
Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου Δεν ξέρω εάν το μάτι σας έχει πέσει ποτέ πάνω στις μοντέρνες βιτρίνες ρούχων, ειδικά αυτές που απευθύνονται σε νέους: Ακριβώς τα παλιόρουχα που κάποτε τα πετούσαμε στα σκουπίδια, σήμερα...
Ἐλευθέριος Μάινας (1928- 1996): Ὁ γνήσιος μαθητής Ἐκείνου...
π. Σταύρου Τρικαλιώτη Ἄφεση «Γλιστροῦν οἱ πέτρες ἀπό τά χέρια, ὅταν τό δάχτυλο στό χῶμα γράφει μιά λέξη, Ἀγάπη.» (Ἐλευθέριου Μάινα, Τά Ποιήματα, ἐπιλογή Καίτη Χιωτέλλη, σελ. 110, ἐκδ. Ἀκρίτας, 2001) (Ἐλευθέριος Μάινας 1928...
