Παραφροσύνη στον κύβο

άρθρο του Jeff Nielson

Ορισμός της τρέλλας: το να εκτελείται η ίδια πράξη επανειλημμένως αλλά να αναμένεται ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Προφανώς, αυτός είναι ο καθομιλούμενος ‘ορισμός’ της παραφροσύνης. Ωστόσο, είναι η ελάχιστη κατηγορηματική απόδειξη της αξιοθρήνητης βλακείας. Η επαναλαμβανόμενη επιλογή της αποτυχίας είναι εντελώς αδικαιολόγητη συμπεριφορά.

Τι βλέπουμε στους πολιτικούς μας, στους τραπεζίτες, στους οικονομολόγους και στα παπαγαλάκια των μέσων ενημέρωσης; Αν ξεκαθαρίσουμε το δρόμο μπροστά μας από τα σκοτεινά του σημεία, θα δούμε ότι τα περισσότερα από τα οικονομικά μας προβλήματα προκύπτουν άμεσα από δύο αποτυχημένες πολιτικές: υπερβολική εκτύπωση χρημάτων και υπερβολικό χρέος.

Ωστόσο, ποιες είναι οι μόνες ‘λύσεις’ για αυτά τα προβλήματα που προτείνονται από τις Δυτικές κυβερνήσεις (και τους απολογητές τους στα Συντεχνιακά ΜΜΕ) σήμερα; Ακόμη περισσότερη εκτύπωση χρημάτων και ακόμη περισσότερη δημιουργία χρέους. Κατάσβεση της πυρκαγιάς με βενζίνη. Παραφροσύνη.

Έχει κανείς προσέξει τις λεγόμενες ‘διασώσεις’ που έχουν συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια; Σε κάθε περίπτωση έχουμε δανεισμό τεράστιων χρηματικών ποσών σε απελπιστικά αφερέγγυες κυβερνήσεις.

Ας υποθέσουμε ότι χρωστάω $10.000, αλλά χρειάζομαι ‘διάσωση’ γιατί δεν μπορώ να εξυπηρετήσω αυτό το χρέος και ο Σωτήρας μου, μου δανείζει άλλα $5.000. Παρακαλώ ας μου εξηγήσει κάποιος, πώς έχω ‘διασωθεί’ όταν χρωστάω τώρα $15.000; Προφανώς, αν δεν μπορούσα να αποπληρώσω το χρέος μου όταν χρωστούσα $10,000, είναι μαθηματικά αδύνατο να το κάνω τώρα που χρωστάω $15.000.

Δεν έχω ‘διασωθεί’. Αντ ‘αυτού, η πτώχευσή μου έχει προσωρινά καθυστερήσει, αλλά με το κόστος μιας πολύ μεγαλύτερης πτώχευσης στο μέλλον. Αυτός είναι ακριβώς ο αντίθετος τρόπος με τον οποίον ο ιδιωτικός τομέας αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις.

Στον ιδιωτικό τομέα (εκτός αν είστε μια ‘πολύ μεγάλη για να αποτύχει’ τράπεζα), η χρεοκοπία αντιμετωπίζεται το συντομότερο δυνατόν – είτε με μια πραγματική ‘αναδιάρθρωση’ (δηλαδή λιγότερο χρέος και όχι περισσότερο), είτε με μια επίσημη διαδικασία πτώχευσης. Είναι γενικά κατανοητό ότι αυτή είναι πάντα η διαδικασία η οποία ελαχιστοποιεί τις οικονομικές απώλειες (και την κακή κατανομή των πόρων).

Αλλά αυτό είναι μόνο η βάση της παραφροσύνης μας. Ως συνέχεια αυτής της αρχικής παραφροσύνης, πολλαπλασιάζουμε την αποστολή της αυτο-καταστροφής μας με (αναμφισβήτητα) ακόμα περισσότερες παραφροσύνες.

Ποιός είναι ο μοναδικός, πιθανός και βάσιμος λόγος για την επανάληψη μιας στρατηγικής που έχει ήδη αποτύχει επανειλημμένως; Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ίδιο ‘το Σχέδιο’ ήταν σωστό αλλά η εκτέλεσή του ήταν ελαττωματική. Σε αυτή την περίπτωση, ο μόνος λογικός τρόπος δράσης είναι να προσλάβουμε διαφορετικούς ανθρώπους (ενδεχομένως καλλίτερους) για να επιχειρήσουν να εκτελέσουν το Σχέδιο.

Τι βλέπουμε αντ ‘αυτού; Χρησιμοποιούνται οι ίδιοι Κλόουν (Εγκληματίες;), οι οποίοι έχουν αποτύχει επανειλημμένως να παραμείνουν υπεύθυνοι στην εκτέλεση του Σχεδίου – προσδοκώντας ότι αυτή τη φορά οι Κλόουν θα εκτελέσουν το Σχέδιο θαυμάσια. Χρησιμοποιούνται οι ίδιοι Κλόουν για να επαναλάβουν μια αποτυχημένη στρατηγική που είναι παγκοσμίως γνωστό ότι είναι ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ από αυτή που θα έπρεπε να ακολουθήσουν.

Εναλλακτικός ορισμός της τρέλλας: περιμένοντας από τους ίδιους ανθρώπους που τα έκαναν θάλασσα να ‘διορθώσουν’ τα λάθη τους … ενώ συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη.

Με μαθηματικούς όρους τώρα βρισκόμαστε στην ‘παραφροσύνη στο τετράγωνο': επαναλαμβάνοντας ένα αποτυχημένο σχέδιο, με την ίδια ομάδα των Αποτυχημένων για την επανάληψη της αποτυχίας. Αλλά το κακό δεν σταματάει εδώ – όπως συμβαίνει πάντα με την πράξη του πολλαπλασιασμού.

Σε αυτό το σημείο, πολλοί αναγνώστες επιχειρηματολογούν ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο από αυτό: η επανάληψη μιας αποτυχημένης στρατηγικής (ξανά και ξανά) με την ίδια ομάδα των Αποτυχημένων – όταν γνωρίζουμε ότι κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που θα έπρεπε να κάνουν. Για αυτούς τους αναγνώστες λοιπόν, επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω την εκθετική καμπύλη.

Οι αναγνώστες είναι γενικά εξοικειωμένοι με τις ‘γραμμικές’ λειτουργίες (ή διαγράμματα): αυτά είναι μαθηματικές ακολουθίες, όπου ο ρυθμός μεταβολής παραμένει σχετικά σταθερός. Αντίθετα, μόνο εκείνοι με ένα υπόβαθρο στα μαθηματικά είναι γενικά εξοικειωμένοι με τις εκθετικές λειτουργίες.

Αυτή είναι μια μαθηματική συνάρτηση η οποία δεν περιορίζεται μόνο στο να επιταχύνεται με την πάροδο του χρόνου, αλλά το ποσοστό της ίδιας της επιτάχυνσης συνεχίζει να επιταχύνεται. Οι εκθετικές καμπύλες είναι η μαθηματική αναπαράσταση της έννοιας της ‘μη βιωσιμότητας’. Να το θέσω πιο ωμά, όλες οι εκθετικές καμπύλες καταλήγουν σε καταστροφή και ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση σε αυτό.

Παραδείγματα που απεικονίζουν γρήγορα αυτό το σημείο. Στο ζωικό βασίλειο. Όταν ο οποιοσδήποτε ζωικός πληθυσμός ξεκινά μια εκθετική μείωση, είναι 100% βέβαιο ότι θα καταλήξει σε ένα ‘απειλούμενο είδος’ στο εγγύς μέλλον. Από εκείνο το σημείο και μετά (και παρά τις καλλίτερες προσπάθειές μας) είναι σχεδόν 100% βέβαιο ότι αυτό το είδος θα εξαφανιστεί εντελώς.

Και σε περίπτωση που κάποιοι παραπλανούνται από την ψευδαίσθηση ότι μόνο οι προς τα κάτω εκθετικές καμπύλες οδηγούν σε καταστροφή, τί συμβαίνει στις σπάνιες περιπτώσεις όταν παρατηρείται εκθετική αύξηση σε πληθυσμούς ζώων; Μαζικός υπερπληθυσμός, ταχεία καταστροφή του συνόλου του εφοδιασμού τροφίμων ακολουθούμενη από μαζική λιμοκτονία.

Θέλετε ένα παράδειγμα μιας εκθετικής καμπύλης στον κόσμο του ανθρώπινου εμπορίου; Μπορεί κάποιος να πει ‘φούσκα'; Οι φούσκες διαθέτουν συνήθως δύο εκθετικές τάσεις: εκθετική αύξηση των τιμών, και εκθετική αύξηση του επιπέδου της κυριότητας του περιουσιακού στοιχείου. Μπορεί κάποιος να δώσει ένα παράδειγμα μιας φούσκας που τελείωσε καλά;

Τώρα, ας ρίξουμε μια ματιά σε δυο ακόμα εκθετικές τάσεις:

Το πρώτο διάγραμμα δείχνει την εκθετική αύξηση της χρηματικής προσφοράς στις ΗΠΑ. Το δεύτερο διάγραμμα δείχνει την εκθετική αύξηση του χρέους.

Η εκθετική αύξηση της χρηματικής προσφοράς πρέπει να οδηγήσει σε υπερπληθωρισμό. Η εκθετική αύξηση του επιπέδου του χρέους πρέπει να οδηγήσει σε πτώχευση. Τελεία. Παράγραφος. Για να το θέσουμε αλλιώς, αποδεικνύεται αδιαμφισβήτητα ότι οι πολιτικές που έχουν ήδη αποδειχθεί ότι έχουν αποτύχει είναι απλά αυτοκτονικές.

Οι αναγνώστες θα παρατηρήσουν ότι η εκθετική καμπύλη στο δεύτερο διάγραμμα είναι λιγότερο απότομη από την πρώτη. Υπάρχει μόνο ένας λόγος γι ‘αυτό: από το 2008, τα επιτόκια των ΗΠΑ δολίως διατηρήθηκαν στο 0%. Με τις ΗΠΑ να ‘κάθονται’ στο μεγαλύτερο χρέος στην Παγκόσμια Ιστορία, και με σαφή/προφανή/μαθηματικό προορισμό προς την πτώχευση, το παραπάνω διάγραμμα είναι η απόδειξη ότι τα επιτόκια αυτά είναι ψευδή.

Αν τα επιτόκια των ΗΠΑ είχαν ομαλοποιηθεί κατά το διάστημα αυτό, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα είχε δαπανήσει μόνο για τις πληρωμές των τόκων, τρισεκατομμύρια δολλάρια – και το δεύτερο διάγραμμα θα ήταν τόσο εξωφρενικά απότομο όπως το πρώτο.

Εναλλακτικός ορισμός της τρέλλας: συμμετοχή σε μια συμπεριφορά η οποία είναι ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ μας αυτοκαταστροφική, αλλά αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι αυτοκτονική.

Τώρα βρισκόμαστε στην ‘παραφροσύνη στον κύβο’.

1. Επανάληψη μιας αποτυχημένης στρατηγικής ξανά και ξανά.
2. Πρόσληψη των ίδιων Αποτυχημένων για να συνεχίσουν να επαναλαμβάνουν την αποτυχία.
3. Συνέχιση της επανάληψης του ίδιου Αποτυχημένου Κύκλου, ακόμη και όταν έχουμε πειστική, μαθηματική απόδειξη ότι αυτό οδηγεί σε οικονομική αυτοκτονία.

Στον αρχικό μας ορισμό της ‘τρέλλας’, εννοήθηκε ότι θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως (απλή) βλακεία. Ομοίως, αντί να συμπεράνουμε ότι οι πολιτικοί ηγέτες μας, οι τραπεζίτες, οι οικονομολόγοι και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ αντιπροσωπεύουν την πιο διαταραγμένη ομάδα Ανισόρροπων στην ιστορία, υπάρχει και ένα άλλο συμπέρασμα το οποίο συνάδει με τα πραγματικά δεδομένα.

Μαζική, ή ενδημική διαφθορά. Ενώ η εκτύπωση των χρημάτων αγγίζει τα όρια του υπερπληθωρισμού, ενώ η δημιουργία του χρέους, μας οδηγεί μαζικά στο χείλος της χρεοκοπίας, τί μας λένε τώρα οι Προδότες Πολιτικοί μας;

Τα bail-outs τελείωσαν, τα ‘bail-ins’ άρχισαν. Χωρίς να έχει απομείνει τίποτε άλλο για να λεηλατηθεί στα Δημόσια Ταμεία μας, η εκ προθέσεως χρεοκοπία που δημιουργήθηκε-και-αυξήθηκε από τους Προδότες Πολιτικούς, είναι πλέον το πρόσχημά τους για την κλοπή (έγγραφων) περιουσιακών στοιχείων απευθείας από τους ιδιωτικούς λογαριασμούς των ατόμων … εκτός από τους πολύ πλούσιους. Όπως είδαμε και με την Κλοπή στην Κύπρο, οι Ολιγάρχες λαμβάνουν έγκαιρα ‘προειδοποιήσεις’ πριν ξικινήσει η λεηλασία – έτσι ώστε ο πλούτος τους να μεταφερθεί σε ασφαλές μέρος.

ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΩΝ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΩΝ, ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ (ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΧΡΗΜΑΣΙ) ΠΡΟΔΟΤΩΝ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΝΑΔΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΑΖΙΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΠΟΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΛΟΓΟ.

Πηγές:

The Currency War, Part I
Who Will Be Next Victims of Debt-Crisis ‘Godzilla’?
Deadbeats ‘Bailing Out’ Deadbeats
The Non-Conspiracy Nuts
Bubblemania: Part I, Defining a “Bubble”
Maximum Fraud in U.S. Treasuries Market
Too Big to Fail (Now) = Too Big to Jail
Bail-Ins are Fraudulent
No Paper Is Safe from a Bail-In: FSB
Cyprus Steal: Τhe West’s Premedidated Bank-Robbery
LIBOR Fraud Signals Beginning-of-the-end For Banksters
Big Banks Take Advantage Of Money Laundering Epidemic In US

Μετάφραση: Φαίη/Αβέρωφ

Πηγή