Ποίημα του Αλεξέι Μοσγκοβόι: »ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΗ »
Ρώσοι και Νεορώσοι δεν βρίσκουν τυχαία την ημερομηνία της δολοφονίας του, ίδια με την ημερομηνία γέννησης του αποκεφαλισμένου 19χρονου φαντάρου -μάρτυρα στον 1ο πόλεμο της Τσετσενίας, Εβγκένι Ροντιόνοβ
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι πίσω από τον θρυλικό και ηρωικό διοικητή Αλεξέι Μοσγκοβόι, κρυβόταν ένας ευαίσθητος ποιητής και ερμηνευτής τραγουδιών από την περιοχή Duvanka .
Στη μνήμη των Νεορώσων, θα παραμείνει για πάντα η εικόνα ενός λαικού τραγουδιστή και ποιητή που συμμετείχε σε τοπικό συγκρότημα που εκπροσωπούσε το Λουγκάνσκ σε πολλά φεστιβάλ της άλλοτε πρωτεύουσας της Ουκρανίας.
Ο Θεός, -όπως λένε οι κάτοικοι-, δεν είχε δώσει στον Αλεξέι, όχι μόνο την τόλμη των Κοζάκων αλλά και το σκηνικό ταλέντο όταν ερμήνευε έντεχνο τραγούδι συνδυάζοντάς το με Κοζακικές παραδοσιακές χορογραφίες αλλά και έγραφε στίχους για τις αγαπημένες μελωδίες του νεορωσόφωνου ρεπερτορίου.
Όταν εξαφανίσθηκε από το τραγούδι, ήταν για να ενταχθεί στην πολιτοφυλακή…
Ο Αλεξέι Μοσγκοβόι, ο δολοφονημένος διοικητής του τάγματος »Φαντάσματα » και επικεφαλής της πολιτοφυλακής της Λαικής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, σε ποίημά του είχε υμνήσει τον θάνατο που έρχεται τον Μάη…
Είναι ένα δώρο να πεθαίνει κανείς τον Μάη
Εύκολα θα σκαφτεί ο τάφος
Και τα αηδόνια θα τραγουδούν το τραγούδι τους
κάθε φορά και πιο ασυναγώνιστα.Τον Μάιο, η βροντή των καταιγίδων θα υποσκελίζει τους θρήνους και τους νεκρικούς ύμνους
Το Μάιο αυτά τα κελαιδίσματα θα είναι τα μελαγχολική τραγούδια των κηδειών
Και η βροχή θα κυλά αντί των δακρύων
διαλύοντας τη λύπη των αναμνήσεων
Το ύψωμα του τάφου θα βρίσκεται πάνω στο σμαραγδένιο γρασίδι
και ο σταυρός θα σχηματίζεται φυσικά μέσα στο άλσος της σημύδας.Κάτω από τα θρόισμα των νεογέννητων φύλλων, υφέρπει μια ακαταμάχητη δίψα για ζωή,
Ο ήλιος δεν έχει κάψει ακόμα το γρασίδι και κάθετι έχει ψυχή.
Είναι ένα δώρο να πεθαίνει κανείς τον Μάη.
Για να μένει πίσω με την εαρινή δροσιά.
Είναι ένα δώρο, να πεθαίνει κανείς τον Μάη …
Πηγή: dimpenews.com
