Σεπτεμβριανές αγέλες πάλι, 60 χρόνια μετά

Έχουμε λίγο πολύ συνηθίσει την πρόστυχη λογοκρισία των ελλαδικών ΜΜΕ (και κυρίως των βοθροκάναλων) σε οποιαδήποτε είδηση που θα μπορούσε να βλάψει την εικόνα της Τουρκίας. Έτσι, εκόντες άκοντες, παρακολουθούμε από την φασιστογείτονα «ειδήσεις» σχετικά με την κακοκαιρία, για κανένα χαμένο γατάκι, άντε και για καμμιά νεοσουλτανική απαγόρευση του Διαδικτύου. Όλα τα άλλα μένουν στα αζήτητα: οι επιτυχείς επιθέσεις του ΡΚΚ, η κτηνώδης συμπεριφορά του αντρικού πληθυσμού σε βάρος των γυναικών, η χονδροειδής εκμετάλλευση της θρησκείας από το ερντογανικό καθεστώς… Μας έκανε όμως τρομερή εντύπωση η αποσιώπηση του κλίματος που δημιουργεί εσχάτως ο αφιονισμένος τουρκικός όχλος, με αφορμή τις νίκες του αντάρτικου στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν. Ευρισκόμενη η Τουρκία σε πλήρη αδυναμία να αντιμετωπίσει το ΡΚΚ, έχει από μέρες αναβιώσει σε μικροκλίμακα τα προ 60ετίας Σεπτεμβριανά. Όχι σε βάρος των Ρωμιών όπως τότε – δεν έχει άλλωστε μείνει παρά το μετείκασμά τους – αλλά σε βάρος των Κούρδων. Τα θύματα και πάλι είναι απολύτως αθώα, ζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από το μέτωπο των συγκρούσεων και στοχοποιούνται μόνο λόγω της καταγωγής τους. Ο ορισμός του (πραγματικού) ρατσισμού και του φασιστικού πογκρόμ, που ωστόσο κανέναν δεν βλέπουμε να πολυσκοτίζει.

Σταχυολογώ από τις ειδήσεις του τουρκικού πρακτορείου DHA (8/9/15): «Η ομάδα που αποτελούνταν από περίπου 1.500 άτομα, στα χέρια τους κρατούσαν τουρκικές σημαίες, φώναζαν συνθήματα όπως ¨Τι ευτυχία σε αυτόν που δηλώνει Τούρκος¨, ¨Κάθε Τούρκος γεννά στρατιώτη¨ και ¨Ντικιλί μην κοιμάσαι, στήριξε τον μάρτυρά σου¨ και γιουχάισαν την ώρα που περνούσαν μπροστά από τα γραφεία του ΑΚΡ. Τμήμα από την ομάδα αυτή έφυγε και τρέχοντας πήγαν στα γραφεία του HDP, στα οποία μπροστά υπήρχε αστυνομικό όχημα ΤΟΜΑ που τους έριξε πεπιεσμένο νερό, ενώ τα ΜΑΤ έκαναν χρήση χημικών. Παρά την επέμβαση της αστυνομίας, κάποιοι πέρασαν πίσω από το ΤΟΜΑ και έσπασαν με πέτρες τα γραφεία του HDP. Επίσης ένα άτομα που βγήκε στην στέγη κατέβασε την πινακίδα από τα γραφεία του κόμματος και κρέμασε μια τουρκική σημαία (…) Ομάδα ατόμων που διαδήλωσε στην περιοχή Γκαζίπασα της Αττάλειας, έκλεισε την κυκλοφορία στον δρόμο Αττάλειας – Μερσίνας. Η ομάδα δεν επέτρεπε να περάσουν τα λεωφορεία που πήγαιναν ανατολικά και ΝΑ, κρέμασε τουρκικές σημαίες στα λεωφορεία, ενώ έσπασαν και τα τζάμια σε δύο λεωφορεία (…) Η ομάδα αργότερα πήγε στις εγκαταστάσεις όπου κάνουν στάση τα λεωφορεία. Ο κόσμος που βρισκόταν εκεί (Κούρδοι) όταν είδε την ομάδα να έρχεται, κατέφυγε στο εστιατόριο. Η Στρατοχωροφυλακή απέκλεισε την είσοδο στο εστιατόριο και τότε η ομάδα που βρισκόταν έξω, έσπασε τα τζάμια του εστιατορίου. Περίμεναν για λίγη ώρα εκεί, έψαλαν τον εθνικό ύμνο και αποχώρησαν (…) Δύο χιλιάδες άτομα με σημαίες στα χέρια διαδήλωσαν στην Σακάρια. Τμήμα των διαδηλωτών πήγε στα γραφεία του HDP, κατέβασαν την πινακίδα; Των γραφείων, την έκαψαν και κρέμασαν μια τουρκική σημαία στα γραφεία.»). Και την επομένη: «Τις βραδινές ώρες συγκεντρώθηκε πλήθος με αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, κατευθύνθηκαν σε σημαντικά τουριστικά κέντρα όπως το Σίντε, το Τσόλακλι και η Ίλιτζα και επιτέθηκαν σε επιχειρήσεις που φέρεται να ανήκουν σε πολίτες που κατάγονται από τα ανατολικά και δεν είχαν κρεμάσει την τουρκική σημαία. Πυρπόλησαν πολλές επιχειρήσεις. Τα γεγονότα άρχισαν σε ένα εστιατόριο που βρίσκεται στην παραλιακή οδό του Σίντε και σε απόσταση μόλις 100 μέτρων από την Στρατοχωροφυλακή. Το εστιατόριο βρίσκεται μεταξύ ξενοδοχείων και η Πυροσβεστική έσβησε μεν την πυρκαγιά που προκάλεσαν οι διαδηλωτές αλλά το εστιατόριο έγινε στάχτη. Κάποιοι τουρίστες παρατηρούσαν την πυρκαγιά από την παραλία, ενώ εντύπωση προκάλεσε πως, παρά το προχωρημένο της ώρας, κάποιοι ετοίμασαν τις βαλίτσες τους και έφυγαν από τα ξενοδοχεία. Μια άλλη πυρκαγιά προκλήθηκε σε ένα εστιατόριο στην είσοδο της αρχαίας Σίντε. Το εστιατόριο έγινε στάχτη, ενώ ζημιές υπέστη και παρακείμενο γραφείο επιχείρησης ενοικίασης οχημάτων που δεν το είχαν πειράξει επειδή είχε κρεμασμένη τουρκική σημαία. Κατά την πορεία που έγινε, πολλές επιχειρήσεις στην αγορά της αρχαίας Σίντε, υπέστησαν ζημιές. Το πλήθος με πέτρες και ξύλα έσπασε βιτρίνες, ενώ αργότερα τα καθάρισαν οι έμποροι και οι δημοτικοί υπάλληλοι (…)» (οι μεταφράσεις είναι από την ιστοσελίδα tourkikanea.gr).

Τρομακτικές οι αναλογίες με τα γεγονότα του 1955, έτσι; Σαν να μην πέρασε μια μέρα: η ίδια βαρβαρότητα, η ίδια αγεληδόν συμπεριφορά, με τους ίδιους στόχους, απλώς σε μικρότερη κλίμακα. Λίγο να ξύσεις τον «ανεπτυγμένο» Τούρκο του σήμερα και διακρίνεις το τομάρι του γκρίζου λύκου. Το πιο φοβερό: υπήρξε ενδεχομένως και η ίδια άνωθεν παρότρυνση για το ανθρωποφαγικό αμόκ. Πρώτη ένδειξη το δημοσίευμα της «Τζουμχουριέτ» που αναπαρήγαγε η «Ταράφ» στις 9/9/15: Ο δημοσιογράφος Μουσταφά Ουιγκούν, ανταποκριτής του κρατικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Αναντολού έγραψε σε ανάρτησή του: «Το καθήκον μας έναντι του μάρτυρα δεν είναι μεταφέρουμε την σορό του, πρέπει να χύσουμε αίμα, αίμα, σε εκείνα τα βουνά πρέπει να χυθεί αίμα… Το τελευταίο μας καθήκον πρέπει να γίνει η ΣΦΑΓΗ… Νέους, γέρους, έγκυους, παιδιά, όλους αδιακρίτως»!!! Αλλά και ο επίσης ανταποκριτής του Α.Α. στην ίδια περιοχή, Μπουράκ Ακάι έγραψε: «Ορκίζομαι, ας μου δώσουν αρμοδιότητα και θα κάνω σφαγή… Έχω πολύ κακή ψυχολογία». Αλλά και ο ανταποκριτής του IHA στο Τσανάκκαλε, Γκιουρκάν Ντουζενλί, έκανε κοινοποίηση στην οποία έγραφε: «Η συμπόνια στον εχθρό είναι προδοσία της πατρίδας».

Λοιπόν; Τι έχουν να πουν οι ελληνέζοι καλοί συνάδελφοί τους;

Κώστας Καραΐσκος, διευθυντής τοῦ “Α”

Πηγή: Αντιφωνητής