Σύντομη αναφορά για το εσωτερικό «πολιτικό» σκηνικό.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων άτομα και κόμματα επέμεναν «να κάνουν πολιτική», να μιλούν και να διχοτομούν με βάση το «μνημόνιο» ή το «νόμισμα» κ.λπ. Προσωπικά, όλα αυτά τα χρόνια διαφοροποιήθηκα και δεν ακολούθησα αυτήν τη γραμμή που κυριάρχησε στη δημόσια σφαίρα και στα Μ.Μ.Ε. Επέμεινα και συνέχισα να μιλώ για κυριαρχία (καθώς όλα τα προηγούμενα αποτελούν επιφαινόμενα, εκφράσεις και επιγενόμενα της).

Οποιοδήποτε μέτρο μειώνει περαιτέρω τα οποία ψήγματα κυριαρχίας έχουν απομείνει θα συνεχίσει το καθοδικό σπιράλ (σε πολλαπλά επίπεδα και όχι μονάχα οικονομικά). Σας το εγγυώμαι. Εδώ θα είμαστε.

Και επειδή είναι της μόδας ορολογίες όπως «Inclusive development» ή «inclusive growth», εγώ θα τις παραφράσω μιλώντας για inclusive -full-fledged- sovereignty. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Τα υπόλοιπα είναι οικονομίστικα καθρεφτάκια για ιθαγενείς-υπηκόους του καθεστώτος (αποικιοποίησης και κηδεμόνευσης) που έχει επιβληθεί.

Σημειώσεις

Η οικονομία της Κίνας είναι περισσότερο (αλληλο)εξαρτημένη από τις Η.Π.Α (και αντίστροφά) από ότι η οικονομία της Ελλάδας. Η Κίνα -όπως και οι Η.Π.Α- όμως είναι κυρίαρχη χώρα ενώ η Ελλάδα όχι. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τις τριάδες Νορβηγία, Γαλλία, Ελλάδα ή Η.Α.Ε, Ινδία, Ελλάδα κ.λπ. Μια χώρα μπορεί να είναι κυρίαρχη και να έχει ταυτόχρονα υψηλά επίπεδα οικονομικής αλληλεξάρτησης (ή να μην έχει υψηλά επίπεδα οικονομικής αλληλεξάρτησης και να μην είναι κυρίαρχη). Αυτά τα δύο δεν πρέπει να συγχέονται.

Μιλάμε για κυρίαρχο κοινοβούλιο, εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία, πολιτική, νομοθετική, εδαφική, επί του προϋπολογισμού κ.λπ και όχι μονάχα για νομισματική ή «οικονομική» κυριαρχία (μιλάμε και γι' αυτές αλλά όχι μονάχα γι' αυτές). Η κυριαρχία στην οποία αναφέρομαι προηγείται δεν έπεται της οικονομικής. Εάν «απαγορευόταν» στη Νορβηγία να εκμεταλλευτεί τον ενεργειακό της πλούτο και να χαράξει τη διεθνή της πολιτική, εάν καταργείτο η εσωτερική πολιτική διαλεκτική και υπήρχε αλλοίωση του πολιτικού της συστήματος, εάν η ανάδειξη ηγεσιών γινόταν μέσω εξωεθνικών και εξωθεσμικών διαπραγματεύσεων και επηρεαζόταν η σύνθεση των κομμάτων, των κυβερνήσεων και του κοινοβούλιου, δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία το ότι η συγκεκριμένη χώρα θα διέθετε «οικονομική» ή απλά νομισματική κυριαρχία (εδώ την έχουν πατήσει οι οικονομιστές).

Άλλωστε η «οικονομία» έχει και άλλες διαστάσεις, μη καθαρά «οικονομικές». Για παράδειγμα, μπορεί σε κάποιες εκλογές που η τελική διαφορά ψήφων ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα ήταν μόλις 72.000 πανελλαδικά επί 7.026.527 ψηφισάντων (με 158.516 άκυρα και λευκά) να μην ψήφισε μονάχα το εκλογικό σώμα αλλά και η Siemens και το Χρηματιστήριο ή, μπορεί η «διαφθορά» να μην είναι ένα απομονωμένο ηθικοοικονομίστικο μέγεθος παρά ένα μονάχα τμήμα του πλέγματος διαφθορά-δανεισμός-χρέος-εξαγωγή κεφαλαίων (το οποίο συνεχίζεται ανέγγιχτο μέχρι σήμερα).

Περαιτέρω σημειώσεις

Εάν και εφόσον ισχύουν όσα ακούμε και διαβάζουμε για την εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου (μετρητά-πλαστικό χρήμα) με τον συγκεκριμένο -πρωτοφανή- τρόπο και εάν και εφόσον αυτό τεθεί πράγματι σε εφαρμογή, τότε, το καθεστώς που έχει επιβληθεί και σταδιακά «χτίζεται» μετά το 2009 στην Ελλάδα, μεταλλάσσεται σε Ολοκληρωτικό (πειραματικό, sui generis, αποικιακό).

Και χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο, εγώ, που ως άνθρωπος είμαι προσεκτικός με τη χρήση των λέξεων-εννοιών και είμαι σφόδρα αντίθετος με το παιχνίδι της κατάχρησης των εννοιών-όρων (συνεχής επίκληση του φασισμού από την «αριστερά» ή του ολοκληρωτισμού από τη «δεξιά», όρους τους οποίους χρησιμοποιώ σπάνια).

Υποχρεωτικός περιορισμός στη χρήση μετρητών, υποχρεωτική -και όχι εθελοντική ή οικειοθελής- χρήση «πλαστικού χρήματος», τρία είδη ευρώ ουσιαστικά (εξωτερικού, εσωτερικού -τράπεζες- και το προκύπτον από την κοινωνική κατηγορία), παραβίαση της ιδιωτικότητας των συναλλαγών κ.λπ. Και όλα τα προηγούμενα ενδεδυμένα με τον μανδύα «της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής».

«Αριστερές» απόψεις που νομιμοποιούν και εκλογικεύουν αυτές τις εξελίξεις χαρακτηρίζονται από τυφλότητα και χυδαιότητα. Ομοίως, «δεξιές» απόψεις που προσπαθούν να μας πείσουν, παραπλανώντας μας θρασύτατα, πως αυτά είναι αποκλειστικά προϊόντα και ζητήματα «δεξιάς έναντι αριστερής» πολιτικής και αντιπαράθεσης. Είναι ευρύτερα. Η εκστρατεία κατά των μετρητών και υπέρ του «επώνυμου χρήματος» έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία. Δεν είναι μόνο τα μετρητά, αλλά ένα ευρύτερο πλέγμα ρυθμίσεων και απαγορεύσεων.

Η Ελλάδα και η ελληνική κοινωνία έχει μεταβληθεί, καιρό τώρα, σε πειραματόζωο της ιστορίας, απλά πλέον έχουμε περάσει «σε άλλη -εργαστηριακή- φάση».

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία