Στὰ θάματα χρωστάει ἡ Ἑλλάδα τὴ ζωή της.

Βρυζάκης Θεόδωρος-Η Ελλάς ευγνωμονούσα, 1858
Πηγή: paletaart – Χρώμα & Φώς

Πῶς νὰ πιστέψουν οἱ ἄπιστοι τί θάματα μπορεῖ νὰ γεννήσει ἡ πίστη; Ξεχνοῦν πὼς ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γίνεται παντοδύναμη ὅταν συνεπαρθεῖ ἀπὸ μιὰ μεγάλη ἰδέα. Τρομάζεις ὅταν, ὕστερα ἀπὸ πικρὲς δοκιμασίες, καταλάβεις πὼς μέσα μας ὑπάρχει μιὰ δύναμη ποὺ μπορεῖ νὰ ξεπεράσει τὴ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου· τρομάζεις, γιατὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ καταλάβεις πὼς ὑπάρχει ἡ δύναμη αὐτὴ δὲν μπορεῖς πιὰ νὰ βρεῖς δικαιολογίες γιὰ τὶς ἀσήμαντες ἢ ἄναντρες πράξες σου, γιὰ τὴ ζωὴ σου τὴ χαμένη, ρίχνοντας τὸ φταίξιμο στοὺς ἄλλους· ξέρεις πιὰ πὼς ἐσύ, ὄχι ἡ τύχη, ὄχι ἡ μοίρα, μήτε οἱ ἄνθρωποι γύρα σου, ἐσύ μονάχα ἔχεις, ὅ,τι κι ἂν κάμεις, ὅ,τι κι ἂν γίνεις, ἀκέραιη τὴν εὐθύνη. Καὶ ντρέπεσαι τότε νὰ γελᾶς, ντρέπεσαι νὰ περιγελᾶς ἂν μιὰ φλεγόμενη ψυχὴ ζητάει τὸ ἀδύνατο.

Καλὰ πιὰ καταλαβαίνεις πὼς αὐτή 'ναι ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου: νὰ ζητάει καὶ νὰ ξέρει πὼς ζητάει τὸ ἀδύνατο· καὶ νά 'ναι σίγουρος πὼς θὰ τὸ φτάσει, γιατὶ ξέρει πὼς ἂν δὲ λιποψυχήσει, ἂν δὲν ἀκούσει τί τοῦ κανοναρχάει ἡ λογική, μὰ κρατάει μὲ τὰ δόντια τὴν ψυχή του κι ἐξακολουθεῖ μὲ πίστη, μὲ πεῖσμα νὰ κυνηγάει τὸ ἀδύνατο, τότε γίνεται τὸ θάμα, ποὺ ποτὲ ὁ ἀφτέρουγος κοινὸς νοῦς δὲ θὰ μποροῦσε νὰ τὸ μαντέψει: τὸ ἀδύνατο γίνεται δυνατό.

Τὸ ἑλληνικὸ Γένος ἂν σώθηκε ὥς τὰ σήμερα, ἂν ἐπέζησε ὕστερα ἀπὸ τόσους ἐχτρούς —ἐξωτερικοὺς κι ἐσωτερικούς, προπάντων ἐσωτερικούς— ὕστερα ἀπὸ τόσους αἰῶνες κακομοιριά, σκλαβιὰ καὶ πείνα, τὸ χρωστάει ὄχι στὴ λογική —θυμηθεῖτε τοὺς τρεῖς ἐμποράκους ποὺ ἵδρυσαν τὴ Φιλικὴ Ἑταιρεία, θυμηθεῖτε τὸ 21— τὸ χρωστάει στὸ θάμα. Στὴν ἀκοίμητη σπίθα ποὺ καίει μέσα στὰ σωθικὰ τῆς Ἑλλάδας.

Εὐλογημένη ἡ σπίθα αὐτὴ ποὺ ἀψηφάει τὶς φρόνημες συμβουλὲς τῆς λογικῆς, κι ὅταν φτάσει τὸ Γένος στὰ χείλια τοῦ Γκρεμοῦ βάζει φωτιὰ σὲ ὁλόκληρη τὴν ψυχὴ καὶ φέρνει τὸ θάμα. Στὰ θάματα χρωστάει ἡ Ἐλλάδα τὴ ζωή της.

Πηγή: Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ (Ἐλευθεία ἢ Θάνατος), ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Φωτογραφία: http://pinterest.com

Ἑλλήνων Φῶς