Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα: Γιατί Έλληνας δεν γεννιέσαι αλλα γίνεσαι, ακολουθώντας τον δρόμο της αρετής.

Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι Εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι Σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας. Μία πολύτιμη Κληρονομιά Γνώσης και Σοφίας γιά τις επερχόμενες Γενεές. Ήταν χαραγμένα στον πρόσθιο τοίχο του πρόναου και επί των στηλών περιμετρικά του Μαντείου των Δελφών. Ηταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Ιερείς και οι Επτά Σοφοί της αρχαιότητας.

Κάποιοι τα ονοματίζουν ως τις ηθικές εντολές της ελληνικής κοσμοθεωρίας, συγκριτικά με τις δέκα εντολές που σύμφωνα με τη Βίβλο, υπαγορεύτηκαν στον Μωυσή απο τον θεό…

Το Μαντείο Των Δελφών είχε έναν περισπούδαστο ρόλο στην ηθική εκπαίδευση του ελληνικού γένους με βάση τα πρότυπα του Λόγου (Σοφίας ή Αυτογνωσίας), του Μέτρου και του Ρυθμού και του Κάλλους της Απολλώνιας διδασκαλίας.

Στο αέτωμα του Ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων Επισκέπτης: Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ και ανάμεσά τους, στη κορυφή, το ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε (ή ΕΙ), γιά το οποίο ο Ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη Πραγματεία (Περί τού έν Δελφοίς Ε), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.

Τα παραγγέλματα αυτά ήταν λιτά 2 έως 5 λέξεις αλλά μεστά σοφίας, τα περισσότερα ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας: Θαλής ο Μιλήσιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Βίας ο Πριηνεύς, Σόλων ο Αθηναίος, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος.

Η λέξη «παράγγελμα» είναι σύνθετη και εξάγεται από τις λέξεις παρά + αγγέλω που σημαίνει διαβιβάζω παραγγελία. Το ρήμα «αγγέλω» σημαίνει φέρνω αγγελία – είδηση.

Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχουν κι άλλες Ηθικές Ρήσεις και Γνωμικά μεστότατα Σοφίας, όπως τα εξής:

Καλώς πένεσθαι μάλλον, η πλουτεΐν κακώς (καλύτερα να είσαι φτωχός και δίκαιος παρά πλούσιος κι άδικος). Αντιφάνης.

Ζημίαν αίρείσθαι μάλλον η κέρδος αίσχρόν (να προτιμάς τη ζημιά πιό πολύ παρά το αισχρό κέρδος). Χίλων.

Ύπέρ σεαυτού μη φράσης εγκώμιον (μην επαινείς ποτέ τον εαυτό σου). Μένανδρος.

Ευτυχών μη ϊσθι υπερήφανος, άπορησας μη ταπεινού (όταν ευτυχήσεις να μην είσαι υπερήφανος κι όταν βρίσκεσαι σε δυσκολία να μην ταπεινώνεσαι). Κλεόβουλος και Περίανδρος.

Δόλιον άνδρα φεύγε παρ’ ολου του βίου (ν’ αποφεύγεις τον δόλιο άνθρωπο σε όλη σου τη ζωή). Μένανδρος.

Πρός κέντρα μη λάκτιζε, μη πταίσας μογης (να μην κλωτσάς τ’ αγκάθια, διότι με τα κτυπήματα μπορεί να πληγωθείς). Αισχύλος.

Βία μηδέ πράττειν (να μην κάνεις τίποτα με τη βία). Κλεόβουλος.

Τό ξίφος άμφιβαλου πρός μη φόνον άλλά ες άμυναν (να μην σύρεις το ξίφος γιά να φονεύσεις, αλλά γιά ν’ αμυνθείς). Φωκυλίδης.

Ίσχυρόν οντα, πράον είναι, οπως οί πλησίον αιδώνται μάλλον ή φοβώνται (όταν έχεις ισχύ να είσαι πράος, γιά να σε σέβονται οι άλλοι κι όχι να σε φοβούνται). Χίλων.

Εικόνα απο kalliergo.gr
Πηγή: anazitiseis.gr