Δακρυόεν γελάσασα
Εἰκόνες, φωτογραφίες, παλιὲς κιτρινισμένες σελίδες, τραγουδοῦν ἀκόμη τὴν δόξα τοῦ 1940, ἀντηχοῦν τὴν ἀντάρα τοῦ πολέμου καὶ κουβαλοῦν τὴν μυρωδιὰ τοῦ μπαρουτιοῦ, τὴν μέθη τοῦ θριάμβου καὶ τὸν πόνο τῆς συντριβῆς, τὴν πίστη καὶ...
Tagged: Κωστῆς Παλαμᾶς
Οἱ Καλόγεροι (Κωστῆς Παλαμᾶς)
Εἴμαστ᾿ οἱ ἄνεργοι καὶ οἱ ἄχαροι, καὶ τῆς ζωῆς εἴμαστ᾿ ἐμεῖς οἱ καταλαλητάδες, γιὰ νὰ πατᾶμε καὶ νὰ σβήνουμε εἴμαστε τὰ ὡραῖα καὶ τ᾿ ἀληθινά, τ᾿ ἄνθια καὶ τὶς λαμπάδες. Τὸν ἥλιο καὶ τὰ...
Ἡ μεγάλη μάχη τῆς Δοϊράνης, στὶς 18 Σεπτεμβρίου 1918
Μία ἀκόμη ἔνδοξη σελίδα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ποὺ «γράφτηκε» σὲ τοῦτο τὸν ἱερὸ τόπο γράφει ὁ Δ. Νατσιός Ὁ τροπαιοῦχος νομπελίστας μας Γ. Σεφέρης, κατὰ τὴν παραλαβὴ τοῦ βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, τὸ 1963, στὴν καθιερωμένη...
Το τραγούδι των Προσφύγων – Ποίημα του Κωστή Παλαμά
Μα πως τα μάγια λύθηκαν! Πως έκαμε η κατάρα// την όψη σου όψη κλαίουσας γυρτής προς μνήμα ιτιάς!// καμιά κορδή σου ας μη σου μείνη ασύντριφτη, κιθάρα// της δάφνης και της λεβεντιάς! Όχι, Μακριά...
Τὰ σκολιὰ χτίστε! (Κωστῆς Παλαμᾶς)
ΣΤΟ Δ.Π. ΠΕΤΡΟΚΟΚΚΙΝΟ Μὲ τὴ φλόγα ποὺ ψένει καὶ ποὺ πλάθει, μὲ τῆς καρδιᾶς τὴ φλόγα, μὲ τοῦ Λόγου τὴ δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια, καὶ μὲ τὰ χέρια, καὶ μὲ τὰ μαχαίρια, τὸν τόπο πάρτε....
Μυστικὴ Παράκληση (Κωστῆς Παλαμᾶς)
Δέσποινα, κανένα φόρεμα τὴ γύμνια μου δὲ φτάνει νὰ σκεπάσῃ, ἡ μοναξιά μου εἶναι σὰν τ᾿ ἄδειο, σὰν τ᾿ ἀλόγιστο χυμένο προτοῦ νἄρθῃ ἡ πλάση, ἡ ἀρρώστια μου βογγάει σὰν τὰ μεγάλα δάση καθὼς...
Προσευχὴ στὴν Ἀγάπη (Κωστῆς Παλαμᾶς)
Ἀγάπη ἐσύ, χαρὰ τῆς γῆς, Καὶ τ' οὐρανοῦ εὐλογία Ποὖσαι γλυκειὰ σὰν τ' ἄστρο τῆς αὐγῆς, Ποὖσαι μεγάλη σὰν τὴν Παναγία. Ἐμπρός σου γονατίζω, ἁγνή θεὰ, Καὶ σοῦ φιλῶ τὸ διαμαντένιο χέρι· Λυπήσου μας...
Τ’ ΑΤΙ ΣΟΥ ΑΚΟΜΑ ΜΑΣ ΠΑΤΑ ΜΠΡΑΪΜΗ!
Νίκου Ταμουρίδη – Σ/τγού ε.α. Ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, πάντα επίκαιρος, σ’ ένα ξέσπασμα ποιητικού θυμού και πόνου για την Ελλάδα, μιλά αφενός για την απαξίωση του Θείου, αφετέρου για την Ιδέα...
