Ἰάσιον, τῇ 24 Φεβρουαρίου 1821. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
Μετὰ τὴν πρώτην πρὸς τὸ Πανελλήνιον προκήρυξιν, ὁ Ὑψηλάντης ἐξέδωκεν αὐθημερὸν καὶ δευτέραν «πρὸς τοὺς Ἀδελφοὺς τῆς Ἐταιρίας τῶν Φιλικῶν» , καὶ τρίτην ἰδίως πρὸς τοὺς ἐν Βλαχίᾳ καὶ Μολδαυΐᾳ Ἕλληνας, τὴν ἀκόλουθον.
«Ἄνδρες Ἕλληνες,
ὅσοι εὑρίσκεσθε εἰς Μολδαυΐαν καὶ Βλαχίαν.
«Ἰδοὺ μετὰ τόσων αἰώνων ὀδύνας ἁπλόνει πάλιν ὁ Φοῖνιξ τῆς Ἑλλάδος μεγαλοπρεπῶς τὰς πτέρυγάς του, καὶ προσκαλεῖ ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ γνήσια καὶ εὐπειθῆ τέκνα της! Ἰδοὺ ἡ φίλη ἡμῶν πατρὶς Ἑλλὰς ἀνυψόνει μετὰ θριάμβου τὰς προπατορικάς της σημαίας! Ὁ Μωρέας, ἡ Ἤπειρος, ἡ Θεσσαλία, ἡ Σερβία, ἡ Βουλγαρία, τὰ νησιὰ τοῦ ἀρχιπελάγους, ἐν ἑνὶ λόγῳ ἡ Ἑλλὰς ἅπασα ἐπίασε τὰ ὅπλα, διὰ νὰ ἀποτεινάξῃ τὸν βαρὺν ζυγὸν τῶν βαρβάρων, καὶ ἐνατενίζουσα εἰς τὸ μόνον νικητήριον ὅπλον τῶν ὀρθοδόξων, τὸν τίμιον λέγω καὶ ζωοποιὸν Σταυρὸν, κράζει μεγαλοφώνως ὑπὸ τὴν προστασίαν μεγάλης καὶ κραταιᾶς Δυνάμεως: «Ἐν τούτῳ τῷ σημείῳ νικῶμεν! Ζήτω ἡ ἐλευθερία!»
«Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας φιλικάς μας ἐπαρχίας σχηματίζεται σῶμα πολυάριθμον ἀνδρείων συμπατριωτῶν, διὰ νὰ τρέξῃ εἰς τὸ ἱερὸν ἔδαφος τῆς φίλης ἡμῶν πατρίδος. Ὅθεν, ὅσοι εὔχονται νὰ ὀνομασθῶσι σωτῆρες τῆς Ἑλλάδος καὶ εἶναι διεσκορπισμένοι εἰς διάφορα Καδδηλίκια, ἄς τρέξωσιν εἰς τοὺς δρόμους, ὅπου ἀκούοσιν, ὅτι διαβαίνει τὸ σῶμα τοῦτο, διὰ νὰ συνενωθῶσι μὲ τοὺς συναδέλφους των. Ὅσοι ὅμως γνήσιοι Ἕλληνες εἶναι ἄξιοι νὰ πιάσωσι τὰ ὅπλα, καὶ μολοντοῦτο μένουσιν ἀδιάφοροι, ἄς ἠξεύρωσιν, ὅτι θέλουσιν ἐπισύρει εἰς τὸν ἑαυτόν των τὴν μεγάλην ἀτιμίαν, καὶ ὅτι ἡ πατρὶς θέλει τοὺς θεωρεῖ ὡς νόθους καὶ ἀναξίους τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος.
«Ἰάσιον τῇ 24 φεβρουαρίου 1821.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
Γενικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἀρχῆς»
Ἀπὸ τὸ Ἰάσιον διεύθυνεν ὁ Ὑψηλάντης πρὸς τοὺς Φιλικοὺς τὴν ἀκόλουθον μυςτικὴν Προκήρυξιν, παθ' ἤν ἡμέραν ἐξέδωκεν ἐκείνη τοῦ Πολέμου. Εἶναι αὔτη ἡ τελευταία μυςισκὴ Πρᾶξις του: Εἶναι, καθὼς ἐξηγεῖται καὶ ὁ ἴδιος. ὁ καρπὸς τῶν πολυχρονίων προσπαθειῶν καὶ τῶν ἐλπίδων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
«Ἀδελφοὶ τῆς Ἑταιρίας τῶν Φιλικῶν!
«Ἔφθασε τέλος πάντων ἡ ποθουμένη ἐκείνη λαμπρὰ ςιγμὴ! Ἰδού, ὁ σκοπὸς τῶν πρὸ χρόνων ἐνεργειῶν μας καὶ ἀγώνων ἐκτυλήσσεται σήμερον! Ἡ Φιλικὴ Ἑταιρία θάλει διαμείνει αἰωνίως τὸ μόνον σύνθημα τῆς εὐδαιμονίας μας.»
«Σεῖς, φίλοι μου Συνεταῖροι! ἐδείξατε, τὶ ὁ καθαρός καὶ θερμὸς πατριωτισμός δύναται. Ἀπὸ σᾶς ἐλπίζει τώρα καὶ μεγαλήτερα ἡ Ἑλλὰς εἰς τὴν ἀνάςασίν της. Καὶ δικαίως· καθότι, ἄν διὰ μόνας ἐλπίδας ἐθυσιάζετε τὸ πᾶν, τί δὲν θέλετε πράξει τώρα, ὅτε ὁ φαεινὸς Ἀςηρ τῆς ἐλευθερίας μας ἔλαμψε; »
«Ἄγετε λοιπόν, ὦ Ἀδελφοί! Συνδράμετε καὶ τὴν τελευταίαν ταύτην φορὰν ἕκαςος ὑπερ τὴν δύναμίν του εἰς ὡπλισμέμους ἀνθρώπους, εἰς ὅπλα, χρήματα καὶ ἐνδύματα ἐθνικά· αἱ δὲ μεταγενέςεραι Γενεαὶ θέλουσιν εὐλογεῖ τὰ Ὀνόματά σας, καὶ θέλουν σᾶς κηρύττει ὡς τοὺς πρωταιτίους τῆς εὐδαιμονίας των.»
Ἰάσιον, τῇ 24 Φεβρουαρίου, 1821.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
Γενικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἀρχῆς»
Πηγές:
Δοκίμιον ἱστορικόν περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως παρά Ἰωάννου Φιλήμονος (Τόμος δεύτερος, σελ. 85-86)
Δοκίμιον ἱστορικόν περὶ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρίας ὑπό Ἰωάννου Φιλήμονος (σελ. 304-305)
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς
