Ο "Κεραυνός του Βορρά" της Σαουδικής Αραβίας, θόρυβος και μανία δηλώνοντας τίποτα

Του Ulson Gunnar
New Eastern Outlook

Αρκετό θόρυβο έχει δημιουργήσει η είδηση πριν και κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός που ανακοινώθηκε εν μέσω συγκρούσεων της Συρίας για πιθανή παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Η απειλή της Σαουδικής Αραβίας να παρέμβει εν τω μεταξύ είναι ακατανόητη, αντιφατική ρητορική, υποστηρίζοντας ότι θα εισέλθει στο συριακό έδαφος να "πολεμήσει" το ΙΚ (Ισλαμικό Κράτος), αλλά θα το πράξει μόνο τώρα επειδή η συριακή κυβέρνηση αρνήθηκε να παραιτηθεί.

Φυσικά, οι μοναδικές συναφείς δυνάμεις στο έδαφος που πολεμούν το ΙΚ τώρα είναι οι στρατιώτες της συριακής κυβέρνησης και οι Κούρδοι μαχητές που εμφανίζονται να συνεργάζονται με τη Δαμασκό. Η παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας για την απομάκρυνση του προέδρου Μπασαρ Αλ Άσαντ από την εξουσία φαίνεται να λειτουργεί υπέρ του ΙΚ, όχι εναντίον του. Για να δείξει τα δόντια της στις συγκεχυμένες απειλές της Σαουδικής Αραβίας, το Ριάντ ανακοίνωσε τις στρατιωτικές ασκήσεις του "Κεραυνού του Βορρά" που ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις που έγιναν ποτέ. Η "The National" των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αναφέρει σε άρθρο που τιτλοφορείται, "Η Σαουδική Αραβία φιλοξενεί κοινή στρατιωτική άσκηση", ότι:

Ένοπλες δυνάμεις από 20 χώρες έχουν αρχίσει ελιγμούς στη βορειοανατολική Σαουδική Αραβία, που περιγράφεται από τον επίσημο Σαουδικό Πρακτορείο Ειδήσεων ως μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις του κόσμου.

Στρατεύματα από τα άλλα πέντε Αραβικά κράτη του Κόλπου - τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ, το Ομάν, το Κατάρ - καθώς και το Πακιστάν, τη Μαλαισία, την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Μαρόκο, την Ιορδανία και το Σουδάν είναι μεταξύ εκείνων που συμμετέχουν στην άσκηση Ra’ad Al Shamal ή Κεραυνός του Βορρά, αναφέρει πηγή του πρακτορείου.

Η στρατιωτική άσκηση - που ξεκίνησε το Σάββατο και περιλαμβάνει πεζικό, αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις - θα είναι "μία από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές ασκήσεις στον κόσμο βάσει του αριθμού των δυνάμεων που συμμετέχουν και της περιοχής του εδάφους που χρησιμοποιείται", σύμφωνα με το πρακτορείο.

Ενώ αυτό ακούγεται εντυπωσιακό, με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία της Σαουδικής Αραβίας να υποστηρίζουν ότι περίπου 350.000 στρατιώτες αναμένονταν να συμμετέχουν, ούτε μία φωτογραφία ή βίντεο δεν έχει εμφανιστεί μέχρι τώρα να δείχνει την εντυπωσιακή αυτή δύναμη σε δράση. Η βάση τέτοιων μεγαλειώδων ασκήσεων είναι να αναδειχθεί η στρατιωτική δύναμη κάποιου στον κόσμο και όχι μόνο να γραφτούν άρθρα για αυτήν. Και πιο συγκεκριμένα, στην περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας, τέτοιες ασκήσεις έχουν σκοπό να δείξουν στα έθνη τα οποία προσπαθεί να πιέσει με την απειλή στρατιωτικής δύναμης ακριβώς τι θα αντιμετωπίσουν αν δεν γίνουν παραχωρήσεις.

Το National Interest με άρθρο που τιτλοφορείται, "Η Σαουδική Αραβία Πηγαίνει στον Πόλεμο" επισημαίνει κάποιες προφανείς αδυναμίες του στρατού της Σαουδικής Αραβίας που, ακόμα και στην ονομαστική αξία, υπονομεύουν τις απειλές του Ριάντ πριν αφήσουν τα στόματα στα διπλωματικά της σώματα. Στο άρθρο τονίζονται τα εξής:

Τάνκς, μαχητικά αεροσκάφη και πύραυλοι είναι μόνο τόσο ισχυρά όσο και ο κόσμος που τα λειτουργεί, τα συντηρεί και τα υποστηρίζει. Και σε αυτόν τον τομέα, η Σαουδική Αραβία έχει πολύ μακρύ δρόμο να διανύσει.

Δεν είναι πολλά γνωστά σχετικά με την επάρκεια του στρατού της Σαουδικής Αραβίας σαν πολεμική δύναμη. Ο μόνος πραγματικός πόλεμος που οι Σαουδάραβες έχουν λάβει μέρος ήταν στην Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου το 1991, και οι περισσότερες μάχες εκεί έγιναν από τις ΗΠΑ. Πιο πρόσφατα η Σαουδική Αραβία έχει πολεμήσει στην Υεμένη, αλλά ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής. Ξένοι σύμβουλοι μιλούν για τις δυσκολίες να έρθουν τα στρατεύματα της Σαουδικής Αραβίας στην επιθυμητή ετοιμότητα μάχης και επάρκειας.

Τό άρθρο αναφέρει ακόμη ένα βασικό μειονέκτημα, την εξάρτηση της Σαουδικής Αραβίας σε ξένους στρατιώτες που συμπληρώνουν τις τάξεις της και το μεγάλο αριθμό των μισθοφόρων στους οποίους στηρίζεται, όπως απεικονίζεται και στον εν εξελίξει πόλεμο με τη γειτονική Υεμένη.

Πολλαπλές Επιπλοκές

Υπάρχουν αρκετές επιπλοκές που υπονομεύουν άμεσα τις απειλές της Σαουδικής Αραβίας. Ένα θέμα είναι το να έχεις στρατό, αλλά είναι άλλο θέμα το να τον μεταφέρεις πραγματικά στο πεδίο μάχης που δε συνορεύει με το έθνος σου. Η μεταφορά των στρατευμάτων στη Συρία θα απαιτούσε τη συνεργασία και την ανοχή καθώς και επιπλεόν υλικοτεχνική τεχνογνωσία των άλλων εθνών για να προχωρήσουν τα στρατεύματα από τη Σαουδική Αραβία είτε μέσω της Ιορδανίας στη Συρία, είτε σε μεγάλο βαθμό στην Τουρκία από τη θάλασσα και μετά κατευθείαν στη Συρία.

Και, είναι ένα πράγμα να έχεις τέτοιες δυνατότητες για να μετακινήσεις αρκετά στρατεύματα για οποιαδήποτε σημαντική εισβολή στη Συρία, και είναι εντελώς άλλο πράγμα να είσαι σε θέση να τα κρατήσεις ένοπλα, με προμήθειες και ανεφοδιασμένα, ειδικά κατά τη διάρκεια παρατεταμένων πολεμικών επιχειρήσεων.

Ωστόσο, το τελευταίο αυτό σημείο θα μπορούσε να διευθετηθεί από τα στρατεύματα της Σαουδικής Αραβίας απλά αν γαντζωθούν στις γραμμές τροφοδοσίας που υπάρχουν ήδη της Αλ Κάιντα και του ΙΚ, γραμμές που είναι ήδη πιθανόν γνωστές στους σχεδιασμούς του Ριάντ, δεδομένου ότι τους έχουν εγγυημένα βοηθήσει να τοποθετηθούν εκεί εξ αρχής. Παρόλα αυτά, οι μοναδικές απαιτήσεις ενός μοντέρνου, μηχανοκίνητου στρατού θα απαιτούσε την επέκταση και αύξηση αυτών των γραμμών, κάτι στο οποίο η Σαουδική Αραβία έχει μικρή εμπειρία.

Και η εμπειρία είναι ίσως η τρίτη αποτυχία που φέρει η Σαουδική Αραβία όταν προσπαθεί να απειλήσει άλλα έθνη με εισβολή. Το να επέμβει στη συριακή σύγκρουση και να μην κάνει τίποτε περισσότερο από το να κατασχέσει μία ουδέτερη ζώνη στην άκρη της συριακής επικράτειας θα ήταν το πρώτο "ροντέο" του είδους του για το Ριάντ. Και αν μια τέτοια κίνηση θεωρηθεί "ροντέο", η μεταφορά στη διπλανή Υεμένη θα μπορούσε να θεωρηθεί "μικρό ροντέο", και κάτι που το Ριάντ δεν έχει ακόμη τελειώσει.

Η απειλή για εισβολή της Σαουδικής Αραβίας είναι κάλυψη για κάτι άλλο...

Αν η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί καν να κερδίσει στο πεδίο της μάχης στη γειτονική Υεμένη, με πόλεμο ακόμα και με επιπτώσεις για τα σύνορα του εδάδους της Σαουδικής Αραβίας, είναι απίθανο να κάνει κάτι καλλίτερο απέναντι στις μαχόμενες-σκληραγωρημένες, καλλίτερα οργανωμένες και καλλίτερα εξοπλισμένες δυνάμεις του Αραβικού Συριακού Στρατού, πόσο μάλλον με την παρουσία της Ρωσσίας στη χώρα. Είναι σαφές ότι οι φανταστικές στρατιωτικές ασκήσεις και στάση της Σαουδικής Αραβίας είναι κάλυψη για κάτι άλλο. Είναι πιθανό ότι ότιδήποτε πηγαίνει πέρα από τα σύνορα στη Συρία κάτω από τη σημαία της Σαουδικής Αραβίας να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από τις πραγματικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας. Θυμάστε τις γραμμές ανεφοδιασμού της Αλ Κάιντα και του ΙΚ που αναφέρθηκαν νωρίτερα; Τι θα συμβεί αν οι μαχητές και ο εξοπλισμός που ξεχύνεται στη Συρία αλλάξουν απλά τις μαύρες τους σημαίες με αυτές της Σαουδικής Αραβίας;

Και αν και τα αιτήματα της Σαουδικής Αραβίας για "δημοκρατία" στη Συρία έρχονται σε αντίθεση με γεγονός ότι η ίδια η Σαουδική Αραβία είναι μια απόλυτη μοναρχία που στερείται εντελώς από εκλογές, σκηνοθετημένες ή διαφορετικά, είναι ιδιαίτερα απαξιωτικά, ένας ανάξιος αέρας νομιμότητας εξακολουθεί να περιβάλλει το καθεστώς του Ριάντ, ίσως όμως αρκετά για να δυσκολέψουν της συριακές ή ρωσσικές δυνάμεις να επιτεθούν στους τρομοκράτες υπό τη σημαία των Σαουδάραβων. Αναλογιστείτε επίσης ότι ενώ η μεταφορά χιλιάδων επιπλέον στατιωτών στο πεδίο μπορεί να είναι δύσκολο, η μεταφορά πολεμικών αεροσκαφών δεν είναι. Πολλά είναι ήδη σύμφωνα με πληροφορίες στην Τουρκία, σε αναμονή για επιχειρήσεις. Οι τρομοκράτες υπό τη σημαία της Σαουδικής Αραβίας που υποστηρίζονται από σαουδικές δυνάμεις αέρος θα ήταν ένα ιδιαίτερα ισχυρό μείγμα που θα μπορούσε να κρατήσει τις γραμμές ανεφοδιασμού των τρομοκρατών που πολεμούν στο εσωτερικό της Συρίας ανοιχτές αρκετό καιρό για να σπάσουν τη Συρο-Ρωσσική επιχειρησιακή δυναμική και να δημιουργήσει ένα αδιέξοδο που μόνο σκληρές παραχωρήσεις από τη Μόσχα και τη Δαμασκό θα μπορούσε να σπάσει.

Με αυτή τη πιθανότητα, θα ωφελούσε τη Συρία και τους συμμάχους της να αρχίσει να εξετάζει μια πραγματική no-fly-zone πάνω από τη χώρα, εξαιρώντας από τον εναέριο χώρο της Συρίας όλα τα έθνη (ειδικά τους Σαουδάραβες και τους Τούρκοι) στα οποία δε δόθηκε άδεια από τη Δαμασκό. Το θέμα θα μπορούσε να έρθει ως προσφυγή ενώπιον του ΟΗΕ υπό τον εύλογο πρόσχημα ότι τα συριακά στρατεύματα κλείνουν μέσα τις θέσεις του ΙΚ στην Al Raqqa και η πιθανότητα ατυχημάτων αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Αυτό δεν είναι καν ένα τέχνασμα, γιατί στην πραγματικότητα, οι συριακές δυνάμεις κλείνονται μέσα στη Al Raqqa. Τώρα θα ήταν μια πολύ καλή στιγμή για να ξεκινήσει το κλείσιμο του εναέριου χώρου της Συρίας και βοηθώντας τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της να υποχωρήσουν από αυξανόμενες απελπιστικές επιλογές, σώζοντάς τους από τον εαυτό τους και από την αποδεδειγμένα κακή κρίση τους.

Μετάφραση/Ἀπόδοση: Ἑλλήνων Φῶς
Πηγή: New Eastern Outlook