Τα νερά... ταράχτηκαν

(Του Γιώργου Κασκάνη)

Μην περιμένεις τα νερά να ηρεμήσουν ξανά.Καμιά φορά αυτό δεν γίνεται ποτέ.Μα κι αν γίνει, τώρα πια ξέρεις πόσο εύκολα αλλάζουν όλα μέσα σε μια στιγμή

Πίστεψες, λοιπόν, πως η ζωή είναι λιμνάζον ύδωρ. Πως εξασφάλισες την ηρεμία μιας στασιμότητας. Και δεν είχες αντιληφθεί πως ένα φθινοπωρινό φύλλο είναι αρκετό να ταράξει τα νερά. Ούτε και πως τα λιμνάζοντα δημιουργούν πάντα έναν βούρκο, βρομιά, δυσωδία. Χρόνια ολόκληρα έζησες με αυτό. Σε βαθμό που τόσο πολύ το συνήθισες, τόσο αναλλοίωτο το θεώρησες. Κι έπεσε άξαφνα ένας βράχος που κανε τα νερά να ταραχτούν, τη λάσπη να ξεχειλίσει, την εικόνα να αλλάξει ολοκληρωτικά. Και τώρα;

Μην περιμένεις τα νερά να ηρεμήσουν ξανά. Καμιά φορά αυτό δεν γίνεται ποτέ. Μα κι αν γίνει, τώρα πια ξέρεις πόσο εύκολα αλλάζουν όλα μέσα σε μια στιγμή. Και να μην το είχες ξαναζήσει; Θυμάσαι τότε που μέσα σε λίγες μέρες άλλαξε όλη σου η ζωή; Θυμάσαι που τα όσα έκτιζες για χρόνια γκρεμίστηκαν μέσα σε λίγες ώρες; Θυμάσαι την αβεβαιότητα που έζησες για μεγάλο χρονικό διάστημα; Είναι πραγματικά περίεργο πώς επανήλθες τόσο εύκολα σε κείνη τη νιρβάνα της αυτοϊκανοποίησης και της στασιμότητας. Κι ούτε διεκδίκησες το δικαίωμα της άποψής σου, της συμμετοχής σου. Αποδέχθηκες ξανά τους «φωστήρες», παρασύρθηκες από τις μεγάλες τους κουβέντες και πίστεψες πως σου είχαν προσφέρει μια νέα σταθερότητα, μια νέα ηρεμία. Επαναπαύτηκες κι εσύ περιμένοντας τα καλύτερα. Κι ούτε που σκέφθηκες ποτέ πως το νόμισμα θα έχει πάντα δύο όψεις.
Δεν σου είπε κανείς να υιοθετήσεις τη μια ή την άλλη άποψη. Να ’σαι πιο ενεργός, να αναπτύξεις τη δική σου θεώρηση, να αναζητήσεις τον δικό σου ρόλο. Αυτό είναι που έπρεπε κι αυτό είναι που δεν έκανες. Ακόμα κι όταν όλα γύρω σου άλλαζαν, ακόμα κι όταν δημιουργούνταν συνθήκες μέσα στις οποίες θα μπορούσες να χωρέσεις τον δικό σου προβληματισμό, τις δικές σου ανησυχίες, τις δικές σου προσδοκίες. Έμεινες έρμαιο αυτών που έκαναν το πρόβλημά σου επάγγελμα.

Τώρα τα νερά ταράχτηκαν. Βράχηκες ξαφνικά σαν νόμιζες πως ήσουν μακριά, πως δεν κινδύνευες. Κι ίσως είναι χρήσιμο κι αυτό. Έτσι, για να ξυπνήσεις και να αναθεωρήσεις συνολικά τη ζωή σου. Γιατί, τίποτα δεν είναι στάσιμο, τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Όλα αλλάζουν, όλα κινούνται, όλα αναμορφώνονται. Κι αν κάτι έχει πια σημασία, είναι σε αυτή την αέναη διεργασία της ζωής, να δηλώνεις παρουσία. Όχι με στερεότυπα αλλά με μια συνεχή διάθεση ρεαλιστικής ερμηνείας των όσων σε περιβάλλουν. Και με συμμετοχή.
Κάποιοι το έκαναν και μια και δυο και τρεις φορές. Δεν βρήκαν τη δική σου ανταπόκριση κι αφέθηκαν κι αυτοί έρμαια στις ορέξεις των δικών τους «σωτήρων»...

Πηγή: Πολίτης