«Το όνομα "Μακεδονία": Οι άλλες παράμετροι – Συνειδητοποιούν τι παραδίδουν;»

Κωνσταντίνος Θ. Ζάρρας, Αναπλ. Καθηγητής
Τμήμα Θεολογίας, ΕΚΠΑ

Η εμμονή της κυβέρνησης να βρει ‘λύση’ στο ζήτημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων καθίσταται ολοένα και πιο αινιγματική. Βεβαίως, με τον όρο ‘λύση’ εννοείται ξεκάθαρα η παράδοση ενός πανάρχαιου ελληνικού ονόματος, ενός ονόματος Ελλήνων, σε ένα κράτος όπου κυριαρχεί το σλαβικό στοιχείο. Οι δε κάτοικοί του στερούνται παντός ανιχνεύσιμου ιστορικού συνδέσμου με την πολιτισμική πραγματικότητα και ταυτότητα του Φιλίππου ή του Μ. Αλεξάνδρου, ούτε έχουν κάποια σχέση με την αρχαία Ελλάδα και ειδικά τη Μακεδονία, που είναι μια και ελληνική.

Η επιμονή των ιθυνόντων γίνεται ολοένα και πιο περίεργη, όταν κάποιος σκεφτεί ότι η ‘λύση’ που προωθούν αντιβαίνει στην επιστήμη, στην Ιστορία, στη λογική, και στη βούληση εκατομμυρίων Ελλήνων.

Πριν από περίπου δέκα έτη εκατοντάδες πανεπιστημιακοί, ειδικοί κάθε είδους, απηύθυναν επιστολή στον τότε Αμερικανό Πρόεδρο ώστε να μην εγκρίνει την άτοπη και υπερφίαλη διεκδίκηση των Σκοπιανών, μια διεκδίκηση που ακόμη και ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρός τους (Κίρο Γκλιγκόροφ) είχε παραδεχτεί ως κίβδηλη και αβάσιμη. Η επιστολή καλούσε την αμερικανική κυβέρνηση να βοηθήσει εκείνη «της ΠΓΔΜ να καταλάβει πως δεν μπορεί να οικοδομεί μία εθνική ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας». Προφανώς, ο Πρόεδρος Ομπάμα είχε υποκύψει σε πιέσεις άλλων και το αίτημα δεν ελήφθη υπόψιν, παρά τις υπογραφές και το κύρος τόσων και τόσων έγκριτων μελετητών.

Σήμερα, όμως, δικαιούται κάποιος να αναρωτηθεί, «Ούτε η ελληνική ηγεσία έχει πειστεί για τον παραλογισμό του αιτήματος των Σκοπιανών;»

Αλλιώς, πώς είναι δυνατόν να αγνοούνται λαλίστατες αρχαίες πηγές, κορυφαίοι σύγχρονοι ειδικοί και η εκπεφρασμένη θέληση του ελληνικού λαού;

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς και οι σύμβουλοί του, μαζί με όλη την κυβέρνηση, έχουν κατανοήσει όλες τις παραμέτρους της εκχώρησης ενός τέτοιου, μοναδικού στην Ιστορία, ονόματος;

Διότι δεν είναι μόνο ο Φίλιππος και ο Μ. Αλέξανδρος, η Πέλλα και το Δίον, αλλά και όλα όσα άφησαν στο πέρασμά τους ως ανεξίτηλη παγκόσμια κληρονομιά. Λίγοι συνειδητοποιούν πως εκείνη ήταν μια αξονική περίοδος στην παγκόσμια Ιστορία.

Λίγοι αντιλαμβάνονται ότι το μέγα όραμα της Οικουμένης, που μπόλιασε σύνολο τον τότε γνωστό κόσμο, προετοιμάζοντας συνάμα για το πανανθρώπινου βεληνεκούς κήρυγμα του Ιησού Χριστού, είχε ακριβώς εκεί τις ρίζες του.

Δυστυχώς, ακόμη πιο λίγοι στοχάζονται πως, παραδίδοντας αυτό το πολυχιλιετές όνομα, παραδίδουν την Ελληνιστική περίοδο, επίσης, με όλο της τον πλούτο, όταν για πρώτη φορά ήλθαν σε τόσο γόνιμη επαφή πανάρχαιοι λαοί και πολιτισμοί, παραδίδουν την πιο πολύφερνη νύμφη του αρχαίου κόσμου, την Αλεξάνδρεια, «την πιο περίλαμπρη πόλη του αρχαίου κόσμου» και τη «σημαντικότερη χοάνη του πνεύματος» στην αρχαιότητα (κατά τους Justin Pollard και Howard Reid), όπου ετέθησαν τα «θεμέλια του σημερινού κόσμου», «όχι πάνω σε πέτρες, αλλά πάνω σε ιδέες», όπου το πρώτο πανεπιστήμιο, με καθηγητή τον μέγα Ευκλείδη˙ την Αλεξάνδρεια, που έθρεψε πνεύματα όπως ο Διόφαντος, ο Κλήμης, ο Ωριγένης, ο Αμμώνιος Σακκάς, ο Πλωτίνος, ο Κύριλλος, ο Θέων, η Υπατία, και τόσους άλλους˙ παραδίδουν το Μουσείο και τη Βιβλιοθήκη, την πρώτη μετάφραση θρησκευτικού κειμένου στην Ιστορία, εκείνη της Εβραϊκής Βίβλου, που έγινε γνωστή ως μετάφραση των Ο΄.

Άραγε, ποιος δεν γνωρίζει τη μακραίωνη επιρροή του Ελληνιστικού κόσμου πάνω στο Βυζάντιο και την Αναγέννηση, αλλά και πάνω στη σημερινή επιστήμη;

Ποιοι ενέπνευσαν και πρωτούργησαν και εδώ; Μήπως τα σλαβικά φύλα, που έφτασαν στη Βαλκανική τον ζ΄ αιώνα μ.Χ. και εκπολιτίστηκαν και εκχριστιανίστηκαν από τους Βυζαντινούς;

Όλα αυτά και αναρίθμητα τόσα, που σε κανένα χαρτί δεν χωράνε, είναι πρόθυμοι οι κυβερνήτες μας να τα παραδώσουν σε ανθρώπους που καμία σχέση δεν έχουν με αυτή την κληρονομιά;

Τι θα γράψει η Ιστορία για την ελληνική κυβέρνηση για την ακατανόητη βιασύνη και τις μεθοδεύσεις της να κλείσει ένα ζήτημα που θέτουν άλλοι και που συμφέρον από αυτό έχουν πάλι και μόνον άλλοι, οι οποίοι μάλιστα ολόδηλα κινούνται επεκτατικά και δόλια;

Πόσο αναίσθητοι ή αδαείς θα πρέπει να είμαστε, ώστε να αγνοήσουμε επιδεικτικά ένα απέραντο πνευματικό θησαυροφυλάκιο και απλά να το χαρίσουμε σε ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό;

Κατανοούμε ότι με αυτό τον τρόπο απεμπολούμε ένα ολάκερο σύμπαν πνεύματος και πολιτισμού;

Κύριοι, συνειδητοποιείτε τι πάτε να παραδώσετε;

Ενώπιον όλων των προαναφερθέντων, λίγη ενάργεια απαιτείται για να αντιληφθούμε πως, όποιο κι αν είναι το υπεσχημένο αντίτιμο (από ποιους και γιατί;), δεν αποτελεί παρά ένα απλό πινάκιο φακής.

Μη γένοιτο!

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους