ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ
Δεν μπορώ
τους πολύ καθαρούς,
ηθικιστές,
τέλειους
κι αξιοπρεπείς.
Που δεν αντέχουν
να φάνε ένα σουβλάκι με τσατζίκι,
να γλύψουν ένα παγωτό που στάζει,
να αλλάξουν το μωρό τους που γκρινιάζει,
ν’ ακούσουν μια ιστορία
που σοκάρει
στις λεπτομέρειες,
μα σκοράρει
στην αλήθεια της…
Γενικώς
διψάω για ό,τι αληθινό
και γνήσιο.
Ζηλεύω τον πηλό
που έπιασε κι ο ίδιος ο Θεός
όταν εδιάλεγε
την πρώτη ύλη έκφρασής Του
στον πλανήτη μας…
Χώμα κι αστερόσκονη.
Απλά πράγματα….
Θεϊκά.
