ΣΤΟΥΣ ΕΥΖΩΝΟΥΣ
Εὔζωνοι. Γλυπτικὸν ἒργον Γάλλου γλύπτου
*ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΟΝΕΤΑ*
ΣΤΟΥΣ ΕΥΖΩΝΟΥΣ
Ὄχι! δὲ φτάνουν τὰ φτερὰ Πινδαρικῶν παιάνων
Στῆς ἀητορράχες, στῆς κορφὲς τῶν θεώρατων βουνῶν,
Πάνω στὰ βάθη τῶν νεφῶν ψηλὰ τῶν γαλανῶν,
Γιὰ νὰ σᾶς ψάλλω, ὦ Δυνατοὶ κι' ὦ σκιάχτρα τῶν τυράννων!
Ἀνδρεῖα παιδιὰ τῶν Αἰτωλῶν, Δωριέων καὶ Ἀκαρνάνων,
Βλαστάρια τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκείνων τῶν κλεινῶν,
Ποῦ κι' ἀπ' τὴ γῆ κρατούσανε κι' ἀπ' τὸν οὐρανόν,
Αἷμα χτυπᾷ στῇς φλέβες σας τῶν ἡμίθεων Τιτάνων.
Σ' ὅλους τὸ φόβο σπέρνετε στὸ φτερωτό σας δρόμο
Καὶ μόνον ζοῦν σὰν ἀδελφοὶ κοντά σας οἱ ἀητοί,
Ποῦ ὁλημερὶς τριγύρω τους σᾶς βλέπουν δίχως τρόμο.
Κ' ἐγὼ τρομάζω παίρνοντας στὸ χέρι μου τὴ λύρα,
Νὰ πῶ τὴν ὑπεράνθρωπη, τὴ θεία σας ἀρετή,
Μὰ νοιώθω κάτι ἀνθρώπινο στὰ λόγια μου τὰ στεῖρα!
Γεώργιος Στρατήγη
