Ἄτιτλο
Ὑπάρχουν ψυχές-ξωτικά. Βγαίνουν ἀπό τόν σκοτεινό τους κόσμο ἐλπίζοντας νά μπορέσουν νά διαβοῦν τήν κερκόπορτα τοῦ ἀπολύτου φωτός. Ἐκεῖ στό λίγο, μεταξύ φωτός καί σκότους, ἀνταμώνουν μέ τή μοναξιά καί τή σιωπή. Ὁ φόβος κυριεύει τίς ψυχές, τίς σημαδεύει πότε ὀρμητικά πότε ἀθόρυβα, τίς ἀφήνει ἀπροστάτευτες, δυστυχείς, πετρωμένες σάν ὄστρακα στό βράχο ἐνῶ ἐκείνες γύρευαν νά λικνιστοῦν σέ ἄστατο ἄνεμο κι αἰθέρινες ταλαντώσεις. Ἐνῶ γύρευαν τό ἀλλόκοτο φῶς πού θά ἐνθάρρυνε τά ἀτίθασα ὄνειρά τους. Ὅσο τ΄ ἀστέρια διαρκοῦν, θά γυρνοῦν καί θά ματώνουν.
Γιά λίγο θά ξεφεύγουν γιά πολύ θά ἐπιστρέφουν βουλιάζοντας στόν σκοτεινό τους κόσμο.
Φωτογραφία: https://fineartamerica.com/
Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς
