Ρίζα μου ριζίτικη, της Κρήτης μου καμάρι...
Ρίζα μου ριζίτικη, της Κρήτης μου καμάρι,
που την ψυχή μου μούσεψες σαν λυγερό δοξάρι...
Με τσ' ανδριωμένους μ' έθρεψες και μού 'δειξες το μέτρο
αγέρωχα να στέκομαι ωσάν μαδάρας δέντρο.
Κι αντάρες όταν δέρνουνε το πνεύμα, το κορμί μου,
κυπαρισσοβεργόλυγα να ορθώνετ΄η ψυχή μου!
Γροικώ, θωρώ τριγύρω μου την σάθρα των ανθρώπω,
Ακάτεχοι πως γίνανε κι αφήκανε τον τόπο
να γίνει ρημαδιό, χωριά μαντήλες να γιομίζουν...
Πανάθεμά σας μίσθαρνα, δοσίλογοι προδότες,
του τόπου των ηρώων και του έθνους μειοδότες!
Ω μα τον Δα, ο λόγος μου είθε γενεί τουφέκι
που θα διαλύσει το σαθρό, πολιτικό σας στέκι!
-Παναγιώτης Τερπάνδρου- 14/10/2019
Πηγή: Παναγιώτης Τερπάνδρου
