Μιὰ χούφτα ἐθνομηδενιστῶν «δηλητηριάζει» τὸ μέλλον μας

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος – Κιλκίς

Στὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο τοῦ Χρήστου Ἀγγελομάτη «Χρονικὸν Μεγάλης Τραγωδίας», στὶς σελίδες 183-184, περιέχεται μία ἐπιστολὴ τοῦ Θεοδ. Μουτσούλα, ὑποναυάρχου τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος ἐ.ἀ., ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται στὸν πατέρα τοῦ ταγματάρχη πεζικοῦ Κωνσταντῖνο Μουτσούλα. (Ἔχω στὴν κατοχή μου τὴν 3η ἔκδοση τῆς «ΕΣΤΙΑΣ», τοῦ 1972).

Διαβάζω: «Εἶχαν ἀρχίσει ὁ κλονισμὸς τοῦ μικρασιατικοῦ μας μετώπου, ὄτε ὁ τότε στρατιωτικὸς διοικητὴς Φιλαδελφείας ταγματάρχης τοῦ πεζικοῦ Κων. Μουτσούλας, διὰ νὰ ἐξοντώσει τοὺς ἀνὰ τὰ ὀρεινὰ τῆς περιφερείας τοῦ ἐνοχλοῦντος τὸν ἑλληνικὸν στρατὸν τσέτας, ἔκαυσε τὰς καλύβας, ποὺ χρησίμευαν ὡς ὁρμητήριά των. Ὁ διαβόητος Στεργιάδης, διὰ νὰ προσελκύσῃ τὴν συμπάθειαν τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος, παρέπεμψεν ἐπειγόντως τὸν ἐκπληρώσαντα τὸ καθῆκον του στρατιωτικὸν διοικητὴν εἰς τὸ στρατοδικεῖον ἐπὶ ἐμπρησμῷ ξένης περιουσίας. Βεβαίως, ὅμως, οἱ ἀποτελοῦντες τὸ στρατοδικεῖον ἐν Σαλιχλί, Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ ἠθώωσαν καὶ ἐπήνεσαν τὰς ἐνεργείας τοῦ Ἕλληνος στρατιωτικοῦ διοικητοῦ, τοῦ ὁποίου τὸ στῆθος ἐκόσμει καὶ τὸ ἀπονεμηθὲν ἐν ὥρᾳ μάχης Ἀριστεῖον τῆς ἀνδρείας καὶ συνέστησαν ὅπως παρουσιασθῇ εἰς τὸ ἐν Σμύρνῃ στρατηγεῖον καὶ ζητήσῃ διαταγάς.

Οἱ Χιῶτες ἐνεταφίασαν αὐτὸν ἐκβρασθέντα μετὰ τριήμερον εἰς τὴν ἐκκλησίαν Ἅγιος Ἰωάννης καὶ ἐπὶ μαρμαρίνης στήλης ἄγνωστός μας μέχρι τοῦδε, ἐχάραξε: “Ἢ καλῶς ζῆν ἢ καλῶς τεθνάναι τὸν εὐγενῆ χρή”. Ἡ ἐφημερὶς “Βραδυνὴ” τῆς 13ης Ἰουνίου 1936, ἐδημοσίευσεν σχετικὴν ἐπιστολὴν αὐτοπτου μάρτυρος, τοῦ ἐπιβαίνοντος τότε τοῦ πλοίου ἐφέδρου σημαιοφόρου Κων. Κουλέτση, δικηγόρου».

Αὐτὰ τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὅταν, παρ’ ὅλη τὴν μεγάλη τραγωδία ὑπῆρχαν ἀκόμη φιλότιμο, εὐθιξία καὶ φιλοπατρία. (Κάποτε ἀκούγαμε τὴν φράση: «παραιτήθηκε γιὰ λόγους εὐθιξίας». Σήμερα ἡ λέξη ἐξαφανίστηκε, ἀναπαύεται σὲ ἀραχνιασμένα λεξικά. Εὐθιξία; Τί εἶναι αὐτό; Τρώγεται;).

Τῷ καιρῶ ἐτούτῳ, τῆς ἀδιαντροπιᾶς, μαγαρίζονται ἱερὰ καὶ ὅσια, προσβάλλονται μνῆμες αἱματηρές… Θέλω ὅμως νὰ ρωτήσω: Ἀγανάκτησαν οἱ πάντες – καὶ ὀρθῶς – κατὰ τῆς ἀνθελληνικῆς δήλωσης τοῦ ὑπουργοῦ. Αὐτὰ πιστεύει, αὐτὰ λέει. Καὶ μάλιστα τὰ ὑποστηρίζει ἐδῶ καὶ χρόνια. Ἁπλῶς τώρα ποὺ ἀνῆλθε σὲ ἀνώτατο ἀξίωμα, ἔγιναν εὐρέως γνωστά, διότι, κατὰ τὸν θυμόσοφο παροιμιώδη λόγο «ὅσο ψηλότερα πηδάει ἡ μαϊμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ὁ κῶλος της».

Ἐδῶ καὶ δέκα ὅμως χρόνια, τέτοιες προδοτικὲς θέσεις φιλοξενοῦνται στὰ σχολικὰ βιβλία γλώσσας, ἐδῶ καὶ δέκα χρόνια δηλητηριάζονται τὰ παιδιὰ μὲ ἰσχυρότατες δόσεις ἀφιλοπατρίας καὶ ἐκκλησιομαχίας, ἀλλὰ οὐδεὶς «ἐπώνυμος» ἀντιδρᾶ. Διάβασα δηλώσεις βουλευτῶν, ἀκόμη καὶ «συντρόφων» τοῦ κυρ-Φίλη καταδικαστικές, γεμάτες οἶστρο πατριωτισμοῦ. Γιατί δὲν ἐπιδεικνύεται ὁ ἴδιος ζῆλος καὶ γιὰ τὰ βιβλία καὶ τὶς ἀναθυμιάσεις τους;

Γιατί παραμένει ἀντουφέκιστο αὐτὸ τὸ αἶσχος; Δὲν γνωρίζουν, ὅτι φέτος «κόπηκε» ἀπὸ τὴν ὕλη τῶν πανελληνίων ἐξετάσεων τῆς γ´ λυκείου ἡ Γενοκτονία τῶν Ποντίων; Οἱ σελίδες 253-255, τὸ κεφάλαιο «ἡ μεθοδευμένη ἐξόντωση (γενοκτονία) τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου», ἀφαιρέθηκαν, ὅπως καὶ ὅλα τὰ κεφάλαια γιὰ τὸν Παρευξείνιο Ἑλληνισμὸ καὶ στὴν θέση τους πρόσθεσαν ἑνότητες γιὰ τὴν «ἑλληνικὴ οἰκονομία κατὰ τοὺς 19ο καὶ 20ο αἰῶνες»;

Τὸ μήνυμα σαφές: Ὅλα εἶναι οἰκονομία, τίποτε ἄλλο δὲν ἀξίζει στὴν ζωή!

Προσκυνῆστε τὸ θηρίο, τὸν «Μαμωνά». Ἡ διατήρηση ὅμως τῆς ἱστορικῆς μνήμης εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο ἀμυντήριο, ποὺ διαθέτουμε. Τὸ πιὸ ἰσχυρὸ «ὅπλο». Αὐτὸ ποὺ μᾶς κράτησε στοὺς αἰῶνες, μὲ τὴν πληθυντική, τὴν διαχρονικὴ ψυχή του. Τὸ «ἐμεῖς» τοῦ Μακρυγιάννη.

«Μάθαινε τὰ παλιά, νὰ ξέρεις τὰ καινούργια», λέει ἡ λαϊκὴ παροιμία. Τὸ ἔχουμε ξαναγράψει. Ἡ σημαντικότερη ἀποστολὴ τῆς Παιδείας εἶναι ἡ ἔνταξη, ἡ σύνδεση τῶν νέων μὲ τὸ παρελθόν. Ὅταν ἡ Παιδεία ξεκόβει ἀπὸ τὶς ρίζες της, χάνει τὴν συνείδηση τῆς ἀποστολῆς της καὶ ξεπέφτει σὲ τεχνικὴ καὶ σοφιστεία. Ἐρωτῶ καὶ πάλι: Ἡ ἀφαίρεση τῆς Γενοκτονίας ἀπὸ τὴν ὕλη δὲν εἶναι μία ἔμμεση, ὕπουλη μορφὴ ἄρνησής της;

Ἔχω μπροστά μου τὴν Ἱστορία τῆς γ´ γυμνασίου, στὸ κεφάλαιο «Ὁ Μικρασιατικὸς Πόλεμος (1919-1922)». Στὶς 10 σελίδες τοῦ κεφαλαίου δὲν συνάντησα πουθενὰ τὴν λέξη «Γενοκτονία». Μιλᾶ γιὰ διωγμοὺς καὶ ἐξόντωση, ὅμως Γενοκτονία δὲν ἔγινε. Δὲν εἶναι κι αὐτὸ μία μορφὴ ἄρνησής της; Ἴσως, δὲν εἶναι ἡ χειρότερη μορφή, ἡ εἰδεχθέστερη, νὰ ἀρνοῦνται τὴν Γενοκτονία, τὰ ἴδια τὰ θύματά της. Στὸ καινούργιο βιβλίο Ἱστορίας τῆς ϛ´ δημοτικοῦ, αὐτὸ ποὺ διαδέχθηκε τὸ ρεπούσειο κουρελούργημα, διαβάζω στὴν σελίδα 196: «…στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία οἱ διώξεις ἐναντίον τῶν μειονοτικῶν ὁμάδων πῆραν δραματικὸ χαρακτήρα. Προηγήθηκε ἡ γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων. Ἀκολούθησαν σφαγὴ καὶ ὁ συστηματικὸς διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου…». Τί διαβάζουμε ἐδῶ; Γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων, ἀλλὰ σφαγὴ καὶ διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου. Εἶναι τὸ ἴδιο πράγμα ἡ Γενοκτονία καὶ ἡ σφαγή; Ὄχι. Ποῦ εἶναι οἱ Πόντιοι νὰ ξεσηκωθοῦν γιὰ τὸ πιὸ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα τῆς ἄρνησης τῆς Γενοκτονίας στὰ βιβλία τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν; Γνωρίζουμε ὅτι στὸ βιβλίο Γλώσσας τῆς γ´ γυμνασίου, ὑπάρχει ἑνότητα ποὺ ἀναφέρεται στὸν διωγμὸ τῶν Ἑβραίων τῆς Θεσσαλονίκης, ἐνῶ ἀγνοεῖται προκλητικὰ ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων; (σελ. 58). Ἐπιτρέπεται νὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ κείμενο τοῦ Σημίτη τοῦ ἐπονομαζόμενου «ἀρχιερέα τῆς διαπλοκῆς», ὁ ὁποῖος θεωρεῖ τὴν «ἑλληνικὴ καὶ χριστιανικὴ παράδοσή μας διαστρεβλωμένη καὶ χωρὶς ἀπήχηση»; (σελ. 65).

Θὰ μποροῦσαν νὰ συνεχιστοῦν οἱ πικρές, καὶ θλιβερὲς ἀναφορές. Τί κερδίζουμε ἐξ ἄλλου; Μία χούφτα φανατικῶν ἐθνομηδενιστῶν ἔγραψε τὰ βιβλία καὶ ἕνας ὁλόκληρος λαὸς καταπίνει ἀμαχητὶ δολορραφίες τους. Κάποτε, ὅταν τοῦτο τὸ ἔθνος γεννοβολοῦσε ἥρωες, κάποιοι ἀξιωματικοὶ ἐπωμίζονταν καὶ τὶς εὐθύνες ἄλλων γιὰ τὶς συμφορὲς καὶ προτιμοῦσαν τὸ καλῶς τεθνάναι ἢ αἰσχρῶς ζῆν. Αὐτοὶ ἦταν ἡ μαγιὰ γιὰ τὸ καινούργιο ξεκίνημα. Τώρα «κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν» καὶ ἐμπαίζουν τὸ Εἰκονοστάσι τοῦ Γένους, κόκκαλα ἱερὰ μαρτύρων καὶ ἡρώων καὶ ἀθώων…

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία