Γιὰ μίαν καλὴ χρονιὰ ἀπαιτεῖται καὶ μία καλὴ ἀρχή…

Συνηθίζουμε καθημερινῶς νὰ ἐπαναλαμβάνουμε πράξεις καὶ νὰ μὴν δίδουμε στοὺς ἑαυτούς μας τὶς εὐκαιρίες γιὰ πραγματικὲς ἀλλαγές.
Κλειδωμένοι μέσα στὶς ῤουτίνες μας, κλωσσᾶμε -κυριολεκτικῶς- τοὺς φόβους μας, ἀναπαράγουμε συμπεριφορὲς καὶ συνήθειες ποὺ μᾶς πονοῦν τόσο ὅσο νὰ τὸ ἀντέχουμε, συναναστρεφόμεθα μὲ τοὺς ἰδίους ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουμε μάθη καὶ δὲν χρειάζεται νὰ προβληματισθοῦμε γιὰ περισσότερα, ἀποδεχόμεθα τοὺς συμβιβασμούς ὡς …ἐξ ἀνάγκης συμβάσεις, ἐνᾦ συστηματικῶς ἀρνούμεθα νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς βαραίνουν. Κι αὐτὲς οἱ συμπεριφορές μας, εἰδικῶς κάτι τέτοιες ἡμέρες, σὰν τὴν σημερινή, εἶναι οἱ μέγιστες αὐτό-παγιδεύσεις μας σὲ ἕναν ἀέναο κύκλο αὐτό-καταστροφῆς μας, ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι σημαντικὲς εὐκαιρίες ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῶν πάντων.

Δὲν εἶναι λοιπὸν ἀκριβῶς ἔτσι τὰ πράγματα ὅπως θὰ θέλαμε.
Γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν εἶναι διόλου ἔτσι τὰ πράγματα.

Στὴν ζωή μας ΔΕΝ κάνουμε κύκλους. Ἡ κάθε «περιστροφή» μας, γύρω ἀπὸ …«κάτι», εἶναι τμῆμα μία σπείρας πού, ἀναλόγως τῆς ὀπτικῆς της, εἶναι ἀνοδικὴ ἤ καθοδική. Οὐδέποτε στατικὴ κι ἐπίπεδη.

Κάθε φορὰ ποὺ μία σπείρα-κύκλος δείχνει νὰ φθάνῃ στὸ τέλος της, ἀμέσως ξεκινᾶ μία νέα, ἄγνωστη καὶ σαφῶς πιὸ σημαντικὴ γιὰ τὴν ἐξέλιξίν μας. Διότι κάθε «στροφή» ὑπογραμμίζει τὴν δική μας κίνησιν, νοητική, κοινωνική, ἀτομική.

Κάποιες φορὲς αὐτὴ ἡ «στροφή» ἔρχεται ὁμαλά, φυσικὰ καὶ δὲν μᾶς τρομάζει.
Καὶ κάποιες ἄλλες αὐτὴ ἡ στροφὴ συμβαίνει ὑπὸ συνθῆκες πιέσεως, μᾶς ἀναστατώνει, μᾶς τρομάζει καὶ μᾶς καθηλώνει. Στὴν δευτέρα περίπτωσιν εἶναι ποὺ πεισματικὰ ἀρνούμεθα νὰ ἀφαιθοῦμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν διαδρομή, εἶτε προσκολλώμενοι σὲ κάτι ποὺ τελείωσε, εἶτε ἁπλῶς πιστεύοντας πὼς δὲν ἀντέχουμε νὰ ἐξακολουθήσουμε τὴν πορεία μας.
Μὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι ψευδῆ. Ὁ ἄνθρωπος πάντα διαθέτει ὅλες τὶς ἀπαραίτητες δυνάμεις γιὰ νὰ συνεχίσῃ τὴν πορεία του, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν τὸ πιστεύῃ ἤ ὄχι.
Ὅλα εἶναι ἐπιλογή,

Κάθε τέλος καὶ μία ἀρχή.

Ἀκόμη κι ὅταν ἀρνούμεθα νὰ μετακινηθοῦμε ἀπὸ «πακτωμένες» θέσεις μας ὅμως, τελικῶς πάντα κινούμεθα, εἴτε μὲ τὸ καλὸ εἶτε μὲ τὸ κακό. Εἴτε συνειδητῶς εἴτε ἀσυνειδήτως. Ἐὰν δὲν κινούμεθα ἔχουμε …πεθάνη κι ἔχουν λησμονήση νὰ μᾶς ἐνημερώσουν, ἀλλὰ σίγουρα, κάποιαν στιγμή, θὰ τὸ ἀνακαλύψουμε.

Κι ἀκριβῶς στὸν τρόπο τῶν ἀλλαγῶν ἐμεῖς πρέπει νὰ ἑστιάζουμε.
Ὅταν οἱ ἀλλαγές μας δὲν εἶναι κατ’ ἐπιλογὴν καί, φυσικά, συνειδητές, τότε ναὶ μὲν συμβαίνουν, ἀλλὰ συμβαίνουν βιαίως, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς κάτι δὲν κάνουμε σωστά.
Ὅταν οἱ ἀλλαγές μας εἶναι ἀποτέλεσμα παρατηρήσεως, γνώσεως καὶ συστηματικοῦ αὐτολέγχου, σαφῶς καὶ συμβαίνουν ὁμαλότερα.
Μὰ τὸ σπουδαιότερον ὅλων εἶναι πὼς ὅσο πιὸ κοντὰ στὶς Φυσικὲς Ἐπιλογὲς διαβιοῦμε, τόσο ὁμαλώτερα μᾶς συμβαίνουν καὶ οἱ μεγάλες ἀλλαγές.

Ἔτσι καὶ τώρα, στὶς ἐποχές μας, τὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν εἶναι ἀκραία μέν, ἀλλὰ γιὰ κάποιους, ἐλαχίστους, εἶναι πιὸ εὔκολος ἡ προσαρμογή, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς πολλούς, ποὺ ἔχουν προσκολληθῆ σὲ κάτι ἄλλο, ποὺ μᾶς ἐτελείωσε, ἐλπίζοντας σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν ταχυτέρα ἐπιστροφή τους. Ἐλπίζουν δῆλα δὴ σὲ μίαν παραλογία, ἐφ΄ ὅσον ὄχι μόνον δὲν θὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ἡμέρες τῶν «παχειῶν ἀγελάδων», ἀλλὰ θὰ καταβυθισμοῦμε ἀκόμη περισσότερο, πρὸ κειμένου, ἐπὶ τέλους, κάπου νὰ πατήσουμε καὶ νὰ σταθοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή. Μία νέα ἀρχή, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἴδια γιὰ ὄλους μας, ἀλλὰ ποὺ εἶναι ἀναγκαία, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ κάθε μορφῆς γάγγραινα ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ.

Ἤ λοιπὸν θὰ ἀποδεκτοῦμε τὴν νέα αὐτὴν πορεία ἤ ὄχι.
Ἢ θὰ σταθοῦμε ὄρθιοι, θὰ μάθουμε ἀπὸ τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος καὶ θὰ προγραμματίσουμε τὰ βήματά μας στὸ αὔριο, μὲ σύνεσιν καί, ὅσο τὸ δυνατόν, σοφία, ἢ δὲν θὰ τὰ καταφέρουμε.

Εἰδικῶς δὲ αὐτὴ ἡ χρονιὰ ποὺ μᾶς ξημέρωσε, θὰ εἶναι ἰδιαιτέρως καθοριστικὴ γιὰ ὅλους μας.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ δὲν περισσεύει κάποιος, εἶναι καιρὸς νὰ ἀρχίσουμε νὰ βλέπουμε διαφορετικὰ τὸν κόσμο μας, τὸν ῥόλο μας μέσα σὲ αὐτὸν καί, ἰδίως, τὸν Σκοπό μας. Γιατὶ ὑπάρχει Σκοπός…
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ὑπάρχει Σκοπός, ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ τὸν ὑπηρετήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις. Ὄχι φυσικὰ τόσο γιὰ νὰ καταφέρουμε νὰ διασωθοῦμε ὡς ἄτομα, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ ἐπιτευχθῇ ἐπὶ τέλους!!!

Ἂς εἶναι λοιπὸν ἡ σημερινὴ ἡμέρα μία καλὴ εὐκαιρία γιὰ ὅλους τοὺς ἐπαναπροσδιορισμούς μας.
Ἂς εἶναι τὸ ἔναυσμα γιὰ νὰ ἀλλάξουμε ὁπτικές, νὰ αἰσθανθοῦμε, ἐπὶ τέλους, κύτταρα ἑνὸς εὑρυτέρου ὀργανισμοῦ καὶ νὰ ξεκινήσουμε, ἀκόμη καὶ τώρα, γιὰ τὸ μεγάλο ταξείδι τῆς νέας Ἀρχῆς.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς μᾶς συμβαίνουν πολὺ περισσότερα ἀπὸ ὄσα μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε.
Ἂς εἴμαστε ἀπὸ τοὺς τυχεροὺς ἐκείνους ποὺ ὄχι μόνον θὰ κάνουν τὴν διαδρομή, ἀλλὰ θὰ τὴν ἀπολαύσουν ἐπὶ πλέον καὶ μὲ ὅλες τους τὶς αἰσθήσεις!!
Πραγματικά… Ἀξίζει…

Καλὴν χρονιὰ λοιπὸν Ἕλληνες καί, κυρίως, Καλὴν Ἀρχὴ στὴν Νέα μας διαδρομή, ποὺ οὔτως ἢ ἄλλως θὰ κάνουμε, ἀλλὰ ποὺ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὴν κάνουμε συνειδητῶς…!!!

Φιλονόη.

Πηγή: Φιλονόη καὶ Φίλοι...