Λογοτεχνία

0

Η βυζαντινή μουσική και η Ορθόδοξη πολιτιστική κληρονομιά ως ψηφίδες της εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων σύμφωνα με τον λογοτέχνη Στρατή Μυριβίλη

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο αιώνας που περνάμε είναι ένας αιώνας ακατανοησίας. Αν ήμουνα ιστορικός, θα τον ονόμαζα «Αιώνα του Βαβέλ». Oι άνθρωποι έχουν μπερδέψει το νόημα των λέξεων, που επί πολλούς αιώνες εξέφραζαν...

0

Ὄσκαρ Οὐάιλδ - Ὁ Εὐτυχισμένος Πρίγκιπας

ΨΗΛΑ ΠΑΝΩ ἀπ᾿ τὴν πόλη, σὲ μιὰ μεγάλη κολώνα, ὀρθώνεται τὸ ἄγαλμα τοῦ εὐτυχισμένου πρίγκιπα. ὅλο τὸ ἄγαλμα εἶναι σκεπασμένο μὲ λεπτὰ φύλλα ἀπὸ ὑπέροχο καθαρὸ χρυσάφι, ποὺ λάμπουν καὶ ἀστράφτουν σὰν πορφυρένια λέπια....

0

Λορέντζος Μαβίλης (6 Σεπτεμβρίου 1860 - 28 Νοεμβρίου 1912)

Βιογραφία Ο Λορέντζος, [Λαυρέντιος], Μαβίλης, Έλληνας εθνικιστής λυρικός ποιητής, εθνικός αγωνιστής, πολιτικός που εκλέχθηκε βουλευτής, μανιώδης παίκτης σκακιού και δημιουργός σκακιστικών προβλημάτων [1], γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη και σκοτώθηκε πολεμώντας στις...

0

«Καταστρέφουμε το παρόν προκειμένου να εξασφαλίσουμε ένα αβέβαιο μέλλον»

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ πιο άνετη μου θυμίζουν τη στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της για να μη βλέπει τους εχθρούς της. Συμπεριφερόμαστε χειρότερα κι απ’ τη στρουθοκάμηλο....

0

Τὸ φθινόπωρο στὴν ἀγορά

Πῆρα τὸ φθινόπωρο ἀπ' τὸ χέρι καὶ πήγαμε στὴν ἀγορά, νὰ τοῦ πάρω ἕνα καινούργιο Ἐπίθετο. Στὴν ἀγορὰ τῆς Μνήμης, τῶν Λεξικῶν, τῶν Γλωσσαρίων... Αὐτὰ ποὺ φορεῖ ἔχουν πιὰ ὁλότελα παλιώσει. Τρόμαξα νὰ τοῦ...

0

Μέσα στο σύστημα του Μεγάλου Ιεροεξεταστή...

"Κανένα άλλο αίτιο δεν παραδέχονται!" είπε ο Ραζουμίχιν ζωηρά. "Δεν κάνω λάθος. Μπορώ να σου φέρω τα βιβλία τους. Γι' αυτούς όλα πηγάζουν από την κακή επίδραση του περιβάλλοντος". Τίποτ' άλλο. Αυτή είναι η...

0

To κελάδημα της Τσίχλας

Τσίχλα την παρανομιάζανε στο χωριό την Αννούλα. Κι έζησε και πέθανε τσίχλα. Ήτανε μιας μπουκιάς ανθρωπάκι. Αδύνατη, με ψιλά κανιά, δίχως βάρος, πετούμενη. Δεν περπατούσε — πήδαγε κ έτρεχε. Αλλά για ποιο χωριό μιλάμε;...

0

Ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο Σεφέρη (28-10-1940)

Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δυὸ τὸ πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στὶς τρεῖς καὶ μισὴ μία φωνὴ μέσα ἀπὸ τὸ τηλέφωνο μὲ ξύπνησε: «ἔχουμε πόλεμο». Τίποτε ἄλλο, ὁ κόσμος εἶχε ἀλλάξει. Ἡ αὐγή, ποὺ λίγο ἀργότερα εἶδα...