Όπως των φύλλων η γενιά...
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει....
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει....
Ο μεγάλος μυθιστοριογράφος και ποιητής Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885) υπήρξε ένας συνεπής αναγνώστης των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και ανυπόκριτος θαυμαστής τους. Στα γραπτά του έκανε δεκάδες κολακευτικές αναφορές στα έργα τους, τα οποία και τοποθετούσε...
στροφὴ α´. Ὡς ὅτε ἀπὸ τὸ στόμα κρέμεται τῶν θνητῶν αὐλὸς λελυπημένος καὶ ἡ φωνή του μὲ᾿ κόπον τρέμουσα ἐκβαίνει· 5 β´. Ὡς μέσα εἰς τὰ πολύδενδρα δάση τὸ βράδυ εἰσπνέει τὸ τεθλιμμένον φύσημα...
Ὅμως ὑπάρχουν ἀκόμα λίγοι ἄνθρωποι ποὺ δὲν εἶναι κόλαση ἡ ζωή τους ὑπάρχει τὸ μικρὸ πουλὶ ὁ κιτρινολαίμης ἡ Fraülein Ramser καὶ πάντοτε τοῦ ἥλιου οἱ ἀπομείναντες οἱ ἐρωτευμένοι μὲ ἥλιο ἢ μὲ φεγγάρι...
Ἐγὼ γυρίζω, γυρίζω, καὶ κάνω τὸν ἄνεμο κουβάρι... Κ α ρ κ α β ί τ σ α ς (Ἀπὸ ἕνα γράμμα του). Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη, ὁ ψεύτης εἴδωλο...
Μέρες γιορτινές, καί πόσο ἡ γιορτή ἀνθρωπεύει τούς ανθρώπους. Μιά ἐλάχιστη ρωγμή στό προσωπεῖο τῆς ἄμυνας πού ἐπιβάλλει ἡ καθημερινότητα, κάποια γιορτινή ἀδεξιότητα στή σχέση, καί ξαναβρίσκουμε στά πρόσωπα τήν εὐαισθησία τοῦ παιδιοῦ δίχως...