«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἔστι δὲ φύλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον, ὅστις αἰσχύνων ἐπιχώρια παπταίνει τὰ πόρσω, μεταμώνια θηρεύων ἀκράντοις ἐλπίσιν. ΠΙΝΔΑΡΟΣ Α´ Ρόδο τῆς μοίρας, γύρευες νὰ βρεῖς νὰ μᾶς πληγώσεις μὰ ἔσκυβες σὰν τὸ μυστικὸ ποὺ πάει...
Καλάβρυτα τοῦ 1943 (Γιάννης Κουτσοχέρας) Πᾶν τὰ Καλάβρυτα Τὸ Ἀρκάδι - τὸ Κούγκι νὰ ῾βροῦν. Θεία ἡ φυγὴ σκλάβα μου γῆ! Τί, τὰ Καλάβρυτα - τ᾿ Ἀρκάδια δὲ ζοῦν στ᾿ ἀνήλια τὰ λαγκάδια .......
Καλόγερε, τί καρτερεῖς κλεισμένος μὲς τὸ Κούγκι; Πέντε νομάτοι σὤμειναν κ' ἐκεῖνοι λαβωμένοι, Κ' εἶναι χιλιάδες οἱ ἐχθροὶ ποὺ σ' ἔχουνε ζωσμένον. Ἔλα νὰ δώσῃς τὰ κλειδιά, πέσε νὰ προσκυνήσῃς, Κι' ἀφέντης ὁ Βελήπασας...
Ηλίας Βουλγαράκης Μια φορά και κάθε καιρό είναι ο Θεός. Από κάποτε είναι και οι άνθρωποι. Οι αναφορές όμως που έρχονται από τη γη για την κατάσταση των ανθρώπων όλο και χειροτερεύουν.Το ανθρώπινο γένος...
Γιὰ σᾶς τὰ νικητήρια τὰ χείλη μας ὑμνοῦν. Γ. Δροσίνης Ξένε, ποὺ μόνος κι ἔρημος σὲ κρῦες χῶρες τρέχεις, γιὰ πές μου πόθεν ἔρχεσαι, πατρίδα σου ποιὰν ἔχεις; -Τὴ μακρινὴ πατρίδα μου πάντα ποθῶ...
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου...
Ἔφυγα σχεδὸν παιδὶ καὶ ξαναγυρίζω σχεδὸν γέρος. Δεκατέσσερα ὁλάκερα χρόνια ἡ κακὴ μου μοῖρα μὲ κράτησε δεμένο στὴ ξενιτιά, πότε μὲ δυστυχίες ἀφάνταστες, πότε μ' εὐτυχίες πλανερές. Εὐτυχίες καὶ δυστυχίες τὸ ἴδιο μ' ἀλυσόδεναν...
Δὲ θέλω ἐγὼ τριαντάφυλλα στὸν ἔρημό μου δρόμο, δέντρο δὲν θέλω νὰ σταθῶ, πηγὴ νὰ ξεδιψάσω. Ἐγὼ ἀνεβαίνω τὸ βουνό, μ᾿ ἕνα σταυρὸ στὸν ὦμο. Τοῦ φθινοπώρου ἂς ἁπλωθοῦν τὰ φύλλα, νὰ περάσω. (ἀπὸ...
