Τὸ φθινόπωρο στὴν ἀγορά
Πῆρα τὸ φθινόπωρο ἀπ' τὸ χέρι καὶ πήγαμε στὴν ἀγορά, νὰ τοῦ πάρω ἕνα καινούργιο Ἐπίθετο. Στὴν ἀγορὰ τῆς Μνήμης, τῶν Λεξικῶν, τῶν Γλωσσαρίων... Αὐτὰ ποὺ φορεῖ ἔχουν πιὰ ὁλότελα παλιώσει. Τρόμαξα νὰ τοῦ...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Πῆρα τὸ φθινόπωρο ἀπ' τὸ χέρι καὶ πήγαμε στὴν ἀγορά, νὰ τοῦ πάρω ἕνα καινούργιο Ἐπίθετο. Στὴν ἀγορὰ τῆς Μνήμης, τῶν Λεξικῶν, τῶν Γλωσσαρίων... Αὐτὰ ποὺ φορεῖ ἔχουν πιὰ ὁλότελα παλιώσει. Τρόμαξα νὰ τοῦ...
"Κανένα άλλο αίτιο δεν παραδέχονται!" είπε ο Ραζουμίχιν ζωηρά. "Δεν κάνω λάθος. Μπορώ να σου φέρω τα βιβλία τους. Γι' αυτούς όλα πηγάζουν από την κακή επίδραση του περιβάλλοντος". Τίποτ' άλλο. Αυτή είναι η...
Ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ ξεδίπλωσε τὸ μαῦρο πανί πλατιά καὶ τέντωσέ το ἄνοιξε τὰ μάτια καλά στύλωσε τὰ μάτια προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις πὼς τὸ μαῦρο πανὶ ξεδιπλώνεται ὄχι μέσα στὸν ὕπνο μήτε μέσα...
ριγ΄ Ὁ βιγλάτωρ Ἀπάνω εἰς τὸ λευκὸ χαρτὶ μαῦρο μελάνι ἁπλώθη, μελάνι βάφτη ὁ οὐρανὸς κ’ ἡ μέραν ἐνυχτώθη. Τῶν προμαχώνω ἀναμεσὶς οἱ ἀγέρηδες σουρίζουν, βροντοῦν πορτοπαράθυρα, φλάμπουρα πλανταγίζουν. Τὰ δέντρη ἐγυμνώθησαν, φύλλα χρυσὰ...
«Όλη η Γης σήμερα μου φαίνεται μια Πομπηία, λίγη ώρα πριν από την έκρηξη» Πρόπερσι, μιάν ανοιξιάτικη μέρα, ένοιωσα απροσδόκητη χαρά πλανώμενος στα ερείπια της Πομπηΐας: Ο ουρανός ήταν αλαφρά συνεφιασμένος, τ΄ανοιξιάτικα χόρτα είχαν...
Τσίχλα την παρανομιάζανε στο χωριό την Αννούλα. Κι έζησε και πέθανε τσίχλα. Ήτανε μιας μπουκιάς ανθρωπάκι. Αδύνατη, με ψιλά κανιά, δίχως βάρος, πετούμενη. Δεν περπατούσε — πήδαγε κ έτρεχε. Αλλά για ποιο χωριό μιλάμε;...
"Ἦταν πάντοτε Αἰγαῖο καί Ἰόνιο οἱ θάλασσές μας. Καρυάτυδες σ΄ αὐτά τά πέλαγα χόρευαν μπάλλο." (Λ. Μαρμαρούτσης, "Ἁλίκμητα" ) Ἀντιγραφή: Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς
(γράφτηκε γιὰ τὸν Ἀνδρέα Κάλβο) Λένε πὼς ἡ μορφή του δὲν εἶναι πουθενὰ χαραγμένη, μὰ θυμοῦμαι πὼς τὴν εἶδα κάποτε πολὺ καθαρά, ἴσως κανένα βράδυ φυλλομετρῶντας τὶς Ὠδὲς κοντὰ σ’ ἕνα παράθυρο ἀνοιχτό, στὴν...