Πρόλογος (Κώστας Βάρναλης)
Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα! Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα, τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα. Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα, σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα! Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα, τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα. Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα, σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο...
Άλλη μία αιώρησή σου στον ουρανό, μία απόλυτη διαστολή σου στο άπειρο, με βρίσκει απέναντί σου, να κυττώ την μοναδική σου ικανότητα να φωτίζεις ό,τι ολοφύρεται και να σκοτεινιάζεις πιο βαθιά ό,τι απομακρύνεται. Έτσι...
Φώτη Κόντογλου Σήμερα πού γράφω, 29 Αὐγούστου, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Χθές τό βράδυ ψάλαμε τόν Ἑσπερινό κατανυκτικά σ’ ἕνα παρεκκλήσι, κ’ ἤτανε μοναχά λίγες γυναῖκες καί δύο-τρεῖς ἄνδρες. Σήμερα...
Ἀναζητῶ μιὰν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες. ἢ πὼς δὲν...
Τολστόϊ Λέων Ἡ πείρα μέ δίδαξε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος «δέν ζεῖ»· οὔτε, ὅταν «τηράει» τήν δουλειά του· οὔτε, ὅταν «τηράει» τόν ἑαυτό του· ἀλλά, ὅταν «τηράει» τήν ἀγάπη. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἄνθρωπος δέν...
του Μιχαήλ Μητσάκη (1863-1916) Το παράπονο του μαρμάρου Με τα πόδια σπασμέν΄ από το γόνατο, με τα χέρια κομμέν΄ από τον άγκωνα, κοίτεται μέσα στο μουσείον το παλληκάρι το αρχαίο. Μισοπεσμένο στο δεξί του...
Χαῖρε, ὦ θεία, ποὺ μάγια τόσα δίχως μίλημα σκορπᾶς· ποὺ τοῦ κόσμου κάθε γλῶσσα μὲ τοὺς ἤχους σου νικᾷς! Σὰν τὸ στῆθος πλημμυρίσῃ ἀπὸ αἰσθήματα πολλά, μέσα ἐκεῖθε νὰ τὰ χύσῃ δυσκολεύεται ἡ λαλιά....
[...] έμεινε σιωπηλός, και κοίταξε πέρα προς τους λόφους και προς τους απέραντους αιθέρες, κι ήταν μια αμάχη στη σιωπή του. Ύστερα είπε: «Φίλοι μου και συνοδοιπόροι μου, να λυπάστε το έθνος που είναι...