Γραμματεία

0

Ἐν μεγάλῃ Ἑλληνικῇ ἀποικίᾳ, 200 π.Χ. (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ' εὐχὴν στὴν Ἀποικία δὲν μέν' ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία, καί μ' ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ' ἐμπρός, ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή....

0

Πότε θ΄ανοίξουμε πανιά (Κώστας Οὐράνης)

Πότε θ' ανοίξουμε πανιά για τα νησιά του νότου, πότε το ρου θ' ανέβουμε του ποταμού Αμαζόνα, καιρός μας πια να πάψουμε να βλέπουμε μπροστά μας, των ίδιων, πάντα, λιμανιών, τη νυσταγμένη εικόνα. Θα...

0

Ῥωμησοσύνη (Γιάννης Ρίτσος)

I Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό, αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ...

0

Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ

Είμαστε άντρες εμείς είμαστε άντρες! είπε ο υποναύκληρος καθισμένος ανάμεσα στο πλήρωμα. Έλληνας! σου λέει ο άλλος· δεν είναι παίξε γέλασε. Έχουμε τα κακά μας - δε λέω· πήραμε δρόμο στραβό, σαν το κακοκυβερνημένο...

0

Οἱ πέτρες

Κόντογλου Φώτης Πρώτη σύσταση, στερνὸ ἀπομεινάρι τῆς γῆς Πέτρες! Τί εἶναι οἱ πέτρες; Πέτρες! Δηλαδή, τίποτα! Ποιὸς δίνει σημασία σ᾿ αὐτές; Ποιὸς χάνει τὸν καιρό του μὲ τὶς πέτρες; Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο μηδὲ...

0

Μὴ φοβηθῇς (Ἰωάννης Πολέμης)

(Λυρικὸν ἠθογραφικὸν ποίημα) Μὴ φοβηθῇς τὸ σπίτι ποὺ ἄνοιξε στὴ γῆ βαθιὰ τὰ θέμελά του, κι ἄς ἔρθουν χίλιοι ἀνεμοστρόβιλοι καὶ τὴ σκεπή του ἄς ρίξουν κάτου. Μὴ φοβηθῇς τὸ δέντρο ποὺ ἅπλωσε τὶς...

0

Πρόσω ὁλοταχῶς... (Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος)

Οὔριος ἄνεμος σὲ κάθε πλοῦ σας νὰ φυσᾶ, καὶ ἥλιος λαμπερὸς τὸ δρόμο σας νὰ φωτίζει. Τρικυμία ἀπρόσμενη ἐὰν σᾶς συνταράξει, μὲ πλεύση κατάλληλη νὰ τὴ διαβεῖτε ὡς πέρα. Τοὺς ναυαγοὺς νὰ τοὺς προσέχετε...