Γραμματεία

0

Τελευταῖος Σταθμός (Γιῶργος Σεφέρης)

Λίγες οἱ νύχτες μὲ φεγγάρι ποὺ μ᾿ ἀρέσαν. Τ᾿ ἀλφαβητάρι τῶν ἄστρων ποὺ συλλαβίζεις ὅπως τὸ φέρει ὁ κόπος τῆς τελειωμένης μέρας καὶ βγάζεις ἄλλα νοήματα κι ἄλλες ἐλπίδες, πιὸ καθαρὰ μπορεῖς νὰ τὸ...

0

Τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου - Ἡ Ξενητεμμένη (Κωστὴς Παλαμᾶς)

Ἐλθέ, μάκαιρα θεά, μάλ' ἐπήρατον εἶδος ἔχουσα, Ψυχῇ γάρ σε καλῶ σεμνῇ, ἁγίοισι λόγοισι. (Ἔλα, θεά μακαριστὴ καὶ τρισχαριτωμένη, Σὲ κράζω μὲ ψυχὴ σεμνή, σὲ κράζω μ' ἅγια λόγια!) Ὀρφικός ὕμνος εἰς Ἀφροδίτην. ᾿Σ'...

0

ΚΡΗΤΗ, ΝΗΣΙ ΜΟΥ. Τοῦ Νίκου Καζαντζάκη

Σοβαρὸ εἶναι τὸ πρόσωπο τῆς Κρήτης, πολυβασανισμένο. Μαδάρες γυμνές, τραχειές, ἀγέλαστες. Κοιτάζεις ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο τὴν Κρήτη ν΄ ἁπλώνεται στὴ θάλασσα καὶ νοιώθεις πὼς ἀληθινὰ τὸ νησὶ τοῦτο εἶναι γιοφύρι ἀνάμεσα σὲ τρεῖς ἠπείρους....

2

Τὸ καλοκαίρι (Κωστὴς Παλαμᾶς) - Καλό μῆνα!

Ὁ κόσμος λάμπει σὰν ἕνα ἀστέρι, βουνὰ καὶ κάμποι, δένδρα, νερά, γιορτάζουν πάλι, καθὼς προβάλει τὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά! Φωνοῦλες γέλια φέρνει τ᾿ ἀγέρι μέσ᾿ ἀπ᾿ τ᾿ ἀμπέλια τὰ καρπερά. Παιδιὰ ἀγγελούδια ψέλνουν τραγούδια...

0

Τὸ ὄνειρο ἑνὸς γελοίου ἀνθρώπου (Ἀπόσπασμα)

Dostoyefsky Fyodor Εἶπα πὼς εἶχα ἀποκοιμηθεῖ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐξακολουθοῦσα νὰ σκέφτομαι τὰ ἴδια πράγματα. Ξαφνικά, ὀνειρεύτηκα πὼς ἔπαιρνα τὸ περίστροφο καὶ πώς, καθισμένος ὅπως ἤμουνα, τὸ πήγαινα ὁλόισια στὴν...

0

Τὸ κρυφὸ σχολειό - Ἰωάννης Πολέμης

Ἀπ' ἔξω μαυροφόρ' ἀπελπισιά, πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιὰ (στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ τὴν ὄψι τοῦ σχολειοῦ,) τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει καὶ γῦρο...

0

Τὸ κούρσεμα τῆς Πόλης - Φώτης Κόντογλου

Σὰν πατήθηκε πειὰ ἡ πόρτα τοῦ Ῥωμανοῦ καὶ σκοτώθηκε ὁ βασιλιᾶς, οἱ Τοῦρκοι γιουργιάρανε μέσα στὴν Πόλη σὰν τ᾿ ἀγριεμένο ξεροπόταμο ποὺ κατεβαίνει στενεμένο ἀνάμεσα στ᾿ ἀψηλὰ βράχια, ὓστερ᾿ ἀπὸ νεροποντή. Δὲ μπαίνανε ἑκατὸ-ἑκατό,...