Γραμματεία

0

Θητεία μαθητείας στό «Ἄξιον Ἐστί» τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη. Μέρος Β΄

«Ἐξόριστε Ποιητή, στόν αἰώνα σου, λέγε τί βλέπεις;» Τό Προφητικόν μέρος τοῦ ἔργου, ὡς ὀφθαλμός δικαιοσύνης ἀπό τόν μέλλοντα αἰώνα, βλέπει ἀπό τή μιά τήν ἀλαζονεία τῶν πολιτικῶν συστημάτων νά διαπράττουν πολέμους στοχεύοντας στήν...

0

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Τίποτε ἄλλο δὲν κρατύνει τόσον τὴν φλόγα τοῦ αἰσθήματος ὅσον ἡ πνοὴ τοῦ λόγου. Ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἴμεθα τόσον ὑπερήφανοι διὰ τὰ αἰσθήματα ἡμῶν, καὶ αὐτὰ τὰ μᾶλλον ἀδιαφιλονείκητα καὶ τὰ ἱερότερα, ἢ ὅταν...

0

Ὕμνος τοῦ ῥαγιᾶ

Ὁ Ὕμνος τοῦ Ῥαγιᾶ! «Ὁ Τουρκαντένα τῶν προσκυνημένων θεατῶν» Δεῖγμα Ἕλληνος Ῥαγιᾶ, εἶναι αὐτός, ποῦ εἴν΄στὸν σουλτάνο του πιστός, τοῦ ὀθωμανικοὺ δικαίου, εἶναι φίλος καὶ τοῦ Νοστραδὶν Χότζα ὁπαδός. τῆς Σμύρνης δεν τὸν καίει...

Γρηγόρης Αυξεντίου 0

Οσμή καμένης σάρκας [ποίημα για τον Γρηγόρη Αυξεντίου]

ΟΣΜΗ ΚΑΜΕΝΗΣ ΣΑΡΚΑΣ Με επισκέπτεται συχνά στον ύπνο μου. Με ξυπνά αποπνικτική οσμή καμένης σάρκας. Αυτός απορεί: «Μα, καλά, πώς μπορείς να κοιμάσαι;» Δεν απαντώ. Δεν έχω τι να πω. Οι τύψεις με τυραννούν...

0

ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

*** Εἴμαστε λαὸς διανοητικὸς· δὲν εἲμαστε λαὸς μουσικός. Στοχαστικοί, ὄχι ὀνειροπλέχτες. Ὁ Παρθενώνας λογικὴ σὲ μάρμαρο. Δὲ λέω καλά, Ρενάν; δὲ λέω σωστά, Boutmy; Δυὸ Ζακυνθιανὲς ἀδερφάδες ποὺ περάσανε δοῦλες σπίτι μου μοῦ τἀποδείξανε...

0

Χωρὶς τῆς πατρίδας τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ἰδέα, δὲν ὑπάρχει κίνηση και ἀγώνας, θυσία καὶ προκοπή

Αἰσθάνομαι πὼς ἀνήκω στοὺς κύκλους τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸ κοντύλι τους κρατιέται ἀσυγχρόνιστο· ἔτσι θὰ τὸ εἰποῦν, ὑποθέτω, τὸ κοντύλι μου κάποιοι ποὺ εἶναι ἢ ποὺ φαντάζονται πὼς συγχρονίζονται καὶ πὼς εἶναι γιὰ τοῦτο...

0

Γιώργος Σαραντάρης

“μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν” (ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12,2) Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, εμφανίζεται στις φιλολογικές συντροφιές και τους πνευματικούς κύκλους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης...