«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Γλωσσικὴ ἀξία τοῦ Δημοτικοῦ Τραγουδιοῦ Κώστα Δ. Κονταξῆ, ἐπίκουρου καθηγητοῦ Λαογραφίας Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας Στὶς μεγάλες στιγμὲς τῆς Ρωμηοσύνης ἀνήκει τὸ δημοτικό μας τραγούδι. Μέσα του ζεῖ ἀκέρια ἡ ζωὴ τοῦ ἔθνους. Γεννήθηκε ἀπὸ...
Τἀηδόνια τῆς Ἀνατολῆς καὶ τὰ πουλιὰ τῆς Δύσης. (Τραγούδι τοῦ λαοῦ). Ἡ Ἑλλάδα, ἀρχαία, παντοτινή. Μὰ κοίτα, καὶ τὴ βρίσκεις τοῦ νέου μέσ' στὸ περπάτημα τὴ δύναμη τοῦ ἀρχαίου. Πόσες φορὲς δὲ βλέπουμε στοῦ...
Εκεί.... στις μεγάλες λεωφόρους θα βγεις Πατρίδα... κάτω από ζεστούς Ήλιους θα ξεκουράσεις το κορμί Σου... νερό σε καθαρά ρυάκια θα ξεδιψάσεις... καθαρές Κυράδες θα στεγνώσουν τα γεμάτα ίδρωτα κι αίμα ρούχα Σου... εκεί......
Ένας λαός σιωπά και περιμένει. Σιωπώ εγώ, σιωπάς εσύ στο αίμα των αυτόχειρων που σπρώξαν οι μεγάλοι. Σιωπώ εγώ,σιωπάς εσύ στη πείνα των παιδιών. Σιωπώ εγώ,σιωπάς εσύ στην απελπισία, στην στέρηση του δικαιώματος στη...
Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἦρθεν ἡ Ὥρα στὴν πόρτα μου ἔξω. Κίτρινο φορεῖ στεφάνι ἀπὸ μυρτιά. Στὰ νικηφόρα χέρια της μία κιθάρα θλιβερή, Κιθάρα παλαιϊκὴ ποὺ κλεῖ πληθώρα μέσα της ἤχους καὶ ἤχους. Ἱερὴ κοιτίδα....
Τι ευτυχία να μπορούσε ο Έλληνας να σεργιανίζει στην Ελλάδα χωρίς ν' ακούει φωνές, θυμωμένες, αυστηρές, από τα χώματα! Για έναν Έλληνα όμως το ταξίδι στην Ελλάδα καταντάει γοητευτικό κι εξαντλητικό μαρτύριο· στέκεσαι σε...
Θεόφιλος Πουταχίδης Έχω έναν πολύ περίεργο τρόπο να αντιδρώ στην υπερβολικά σπουδαία ποίηση. Όταν ένα ποίημα είναι αριστουργηματικό, κλείνω το βιβλίο και αρχίζω να κοπανάω το κεφάλι μου με αυτό – σχεδόν απελπισμένος από...
