Εἰς τὸν Μάρκο Μπότσαρη
Ἡ Δόξα δεξιὰ συντροφεύει τὸν ἄντρα, ποὺ τρέχει μὲ κόπους τῆς Φήμης τοὺς δύσβατους τόπους, καὶ ὁ Φθόνος τοῦ στέκει ζερβά, μὲ μάτια, μὲ χείλη πικρά. Ἀλλ᾿ ὅποτε ἡ μοίρα τοῦ γράψει τὸν δρόμον...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἡ Δόξα δεξιὰ συντροφεύει τὸν ἄντρα, ποὺ τρέχει μὲ κόπους τῆς Φήμης τοὺς δύσβατους τόπους, καὶ ὁ Φθόνος τοῦ στέκει ζερβά, μὲ μάτια, μὲ χείλη πικρά. Ἀλλ᾿ ὅποτε ἡ μοίρα τοῦ γράψει τὸν δρόμον...
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ τὸ φῶς Καὶ ἡ ὥρα ἡ πρώτη ----------------------------------ποὺ τὰ χείλη ἀκόμη στὸν πηλὸ ----------------------------------δοκιμάζουν τὰ πράγματα τοῦ κόσμου --------Αἷμα πράσινο καὶ βολβοὶ στὴ γῆ χρυσοί --------Πανωραία στὸν ὕπνο της ἅπλωσε καὶ ἡ...
Τὸ πονεμένο βογγητό σου ἐμπορεύονται σὲ συρμάτινα παζάρια. Τὴν ἀνάσα σου ξεπουλοῦν ὅσο- ὅσο, καὶ σύ, ταπεινὴ κι ἀνήμπορη, περιμένης ὅπως καὶ τότε ὅπως καὶ πάντα ἀπὸ τοὺς ταπεινοὺς καὶ τοὺς ἀνήμπορους. Γιατὶ αὐτοὶ...
Δέσποινα, κανένα φόρεμα τὴ γύμνια μου δὲ φτάνει νὰ σκεπάσῃ, ἡ μοναξιά μου εἶναι σὰν τ᾿ ἄδειο, σὰν τ᾿ ἀλόγιστο χυμένο προτοῦ νἄρθῃ ἡ πλάση, ἡ ἀρρώστια μου βογγάει σὰν τὰ μεγάλα δάση καθὼς...
Στή μνήμη Ἐκείνου πού τόν ρέμβασε Ἄλαλά τα χείλη τῶν ὅσων δέν κοπιάσαν γιά ν' ἀκουμπήσουν τά ξαναμμένα κεφάλια τους στά γόνατά σου τά μητρικά, πού καταλύουν τό μαῦρο πάθος. Ἄλαλά τα χείλη τῶν...
Ἀγάπη ἐσύ, χαρὰ τῆς γῆς, Καὶ τ' οὐρανοῦ εὐλογία Ποὖσαι γλυκειὰ σὰν τ' ἄστρο τῆς αὐγῆς, Ποὖσαι μεγάλη σὰν τὴν Παναγία. Ἐμπρός σου γονατίζω, ἁγνή θεὰ, Καὶ σοῦ φιλῶ τὸ διαμαντένιο χέρι· Λυπήσου μας...
1888 - 1965 "Εἴπανε πώς ἀφήνει τόν ἀναγνώστη μέσα στήν στεγνή, στέρφα καί ἄνυδρη Ἔρημη Χώρα, μόνο, χωρίς,ἐλπίδα σωτηρίας." Η ποίηση όμως για τον αναγνώστη όσο άνυδρη κι αν είναι, οφείλει στο τέλος ν΄αφήνει...
Ἐδῶ ἂς σταθῶ. Κι ἂς δῶ κ’ ἐγὼ τὴν φύσι λίγο. Θάλασσας τοῦ πρωϊοῦ κι ἀνέφελου οὐρανοῦ λαμπρὰ μαβιά, καί κίτρινη ὅχθη· ὅλα ὡραῖα καί μεγάλα φωτισμένα. Ἐδῶ ἂς σταθῶ. Κι ἂς γελασθῶ πὼς...