Ποίηση

1

Ὅσο μπορεῖς (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Κι ἄν δὲν μπορεῖς νὰ κάμεις τὴν ζωή σου ὅπως τὴν θέλεις, τοῦτο προσπάθησε τουλάχιστον ὅσο μπορεῖς: μὴν τὴν ἐξευτελίζεις μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου, μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὀμιλιες. * Μὴν...

0

Τελευταῖος Σταθμός (Γιῶργος Σεφέρης)

Λίγες οἱ νύχτες μὲ φεγγάρι ποὺ μ᾿ ἀρέσαν. Τ᾿ ἀλφαβητάρι τῶν ἄστρων ποὺ συλλαβίζεις ὅπως τὸ φέρει ὁ κόπος τῆς τελειωμένης μέρας καὶ βγάζεις ἄλλα νοήματα κι ἄλλες ἐλπίδες, πιὸ καθαρὰ μπορεῖς νὰ τὸ...

0

Τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου - Ἡ Ξενητεμμένη (Κωστὴς Παλαμᾶς)

Ἐλθέ, μάκαιρα θεά, μάλ' ἐπήρατον εἶδος ἔχουσα, Ψυχῇ γάρ σε καλῶ σεμνῇ, ἁγίοισι λόγοισι. (Ἔλα, θεά μακαριστὴ καὶ τρισχαριτωμένη, Σὲ κράζω μὲ ψυχὴ σεμνή, σὲ κράζω μ' ἅγια λόγια!) Ὀρφικός ὕμνος εἰς Ἀφροδίτην. ᾿Σ'...

2

Τὸ καλοκαίρι (Κωστὴς Παλαμᾶς) - Καλό μῆνα!

Ὁ κόσμος λάμπει σὰν ἕνα ἀστέρι, βουνὰ καὶ κάμποι, δένδρα, νερά, γιορτάζουν πάλι, καθὼς προβάλει τὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά! Φωνοῦλες γέλια φέρνει τ᾿ ἀγέρι μέσ᾿ ἀπ᾿ τ᾿ ἀμπέλια τὰ καρπερά. Παιδιὰ ἀγγελούδια ψέλνουν τραγούδια...

0

Τὸ κρυφὸ σχολειό - Ἰωάννης Πολέμης

Ἀπ' ἔξω μαυροφόρ' ἀπελπισιά, πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιὰ (στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ τὴν ὄψι τοῦ σχολειοῦ,) τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει καὶ γῦρο...

0

Τιμή σε αυτούς...

Τιμή… σε αυτούς που δακρύζουν στις τέχνες των ξεχωριστών και γυρνούν τη πλάτη σε "τέχνες" που "αναπαύονται" νωχελικά στα καλαθάκια της fake δημοσιότητας… Τιμή… στους αγράμματους ιθαγενείς των ξεχασμένων χωριών και στα παιδιά τους...

0

Ὁ σκαρτάδος - Γεώργιος Σουρῆς

Ἕνας σκαρτάδος Βρεττανὸς προχθὲς ἀνέβη μόνος ἀπάνω ᾿στὴν Ἀκρόπολι τὴ δόξα μας νὰ ᾿δῇ, κι᾿ ὅσο τὰς στήλας ἔβλεπε τοῦ θείου Παρθενῶνος, ἐσυγκινεῖτο κι᾿ ἔκλαιε σὰν τὸ μωρὸ παιδί. Τὸν ἔπιασε ντελίριο, τὸν ἔσφιξ᾿...