Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Μου λέει ο βενζινοπώλης: Αύριο θα έχω βενζίνη αλλά για μεθαύριο δεν ξέρω. Επάρκεια στη βενζίνη υπάρχει αυτή τη στιγμή και εγώ από τη μεριά μου έχω χρήματα για να αγοράσω βενζίνη αλλά τι να τα κάνω αφού δεν μπορώ να τα βάλω στην τράπεζα για να έρθει η εταιρεία να με προμηθεύσει; Κάποιοι βενζινοπώληδες έχουν καλέσει τις εταιρίες με τις οποίες συνεργάζονται να τους προμηθεύσουν βενζίνη και τις πληρώνουν μετρητοίς αλλά και αυτές πάλι κωλύονται γιατί τί να τα κάνουν τα χρήματα αφού δεν μπορούν να τα βάλουν στην τράπεζα για να παραγγείλουν και άλλη βενζίνη; Καταλαβαίνεις το πρόβλημα; μου λέει.
Κατάλαβα του λέω, φούλαρέ το.
Και αν συμβαίνει αυτή η καραμπόλα με τη βενζίνη ας σκεφτούμε που αλλού συμβαίνει και ας αναλογιστούμε πόση δύναμη έχουμε δώσει στις τράπεζες. Δεν παράγουν εργασία οι τράπεζες. Έχουν όμως γίνει απόλυτοι σταθμάρχες στην καθημερινότητά μας, στις συνδιαλλαγές μας, στη δική μας εργασία. Έχουν τη δύναμη να υπερβαίνουν εκλεγμένες κυβερνήσεις, να διαμορφώνουν κοινή γνώμη, να σου παίρνουν το φαΐ για το οποίο ίδρωσες απ’ το στόμα. Το δημοψήφισμα (ο Θεός να το κάνει) γίνεται υπό την τρομοκρατία των κλειστών τραπεζών. Περίεργο δε πως όλα συνέπεσαν πάνω στην ημερομηνία πληρωμής των συντάξεων.
Χάθηκε η εμπιστοσύνη γιαυτό έκλεισαν οι τράπεζες είπε κάποιος στο κουτί. Αντί να το πούμε εμείς αυτό, αντί να έχουμε κάνει κάτι εμείς που μετράμε αυτοκτονίες, αγέννητα παιδιά και αιμορραγία των νέων στο εξωτερικό για να μην χρεωκοπήσουν οι τράπεζες, το λένε τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών.
Είναι ντροπή να στέκεσαι στην ουρά του ΑΤΜ για αυτούς και δεν είναι ντροπή να έχεις τον απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ να σου το παίζει νταβατζής και να σε εκβιάζει. Είναι προνόμιο που σου επιτρέπω να μπαίνεις στην τράπεζα από την πόρτα, ‘σαν κύριος’, για να πληρώνεις ως αιώνιος οφειλέτης (εσύ και τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου) και όταν εγώ σου κλείνω τη στρόφιγγα και την πόρτα μαζί δεν είναι δική μου η ντροπή αλλά δική σου επειδή στέκεσαι απ’ έξω.
Τώρα τι τους λες .. !!
Όσο για το δημοψήφισμα, θα παραφράσω λίγο τα λόγια του Καζαντζάκη (τα οποία διάβασα ότι τα είχε πει πρώτα ο φιλόσοφος Διμώνακτας ο Κύπριος):
«Δεν ελπίζω σε κανέναν τους, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος»
Φαιη/Αβέρωφ
Σχετική ανάρτηση: Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΩΘΕΝ
