Δὸν Κιχώτης (Κώστας Οὐράνης)
Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ᾿ ἄλογό του τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει, καὶ πίσω του, τὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει. Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ᾿ ἄλογό του τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει, καὶ πίσω του, τὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει. Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες...
στροφὴ πρώτη. Τῆς θαλάσσης καλήτερα φουσκωμένα τὰ κύματα ῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου ὡσὰν ἀπελπισμένην, ἔρημον βάρκαν. 5 β´. ῾Στὴν στεριάν, ῾ς τὰ νησία καλήτερα μίαν φλόγα ῾νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην, τρώγουσαν πόλεις, δάση,...
Μὲ τὴν πατρίδα τους δεμένη στὰ πανιὰ καὶ τὰ κουπιὰ στὸν ἄνεμο κρεμασμένα Οἱ ναυαγοὶ κοιμήθηκαν ἥμεροι σὰν ἀγρίμια νεκρὰ μέσα στῶν σφουγγαριῶν τὰ σεντόνια Ἀλλὰ τὰ μάτια τῶν φυκιῶν εἶναι στραμένα στὴ θάλασσα...
Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη, ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα...
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει. Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα στοὺς γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ δὲν ξέρουνε...
Στήνουμε θέατρα καὶ τὰ χαλνοῦμε ὅπου σταθοῦμε κι ὅπου βρεθοῦμε στήνουμε θέατρα καὶ σκηνικά, ὅμως ἡ μοίρα μας πάντα νικᾶ. Καὶ τὰ σαρώνει καὶ μᾶς σαρώνει καὶ τοὺς θεατρίνους καὶ τὸ θεατρώνη ὑποβολέα καὶ...
Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ' εὐχὴν στὴν Ἀποικία δὲν μέν' ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία, καί μ' ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ' ἐμπρός, ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή....
Πότε θ' ανοίξουμε πανιά για τα νησιά του νότου, πότε το ρου θ' ανέβουμε του ποταμού Αμαζόνα, καιρός μας πια να πάψουμε να βλέπουμε μπροστά μας, των ίδιων, πάντα, λιμανιών, τη νυσταγμένη εικόνα. Θα...