«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ' εὐχὴν στὴν Ἀποικία δὲν μέν' ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία, καί μ' ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ' ἐμπρός, ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή....
Πότε θ' ανοίξουμε πανιά για τα νησιά του νότου, πότε το ρου θ' ανέβουμε του ποταμού Αμαζόνα, καιρός μας πια να πάψουμε να βλέπουμε μπροστά μας, των ίδιων, πάντα, λιμανιών, τη νυσταγμένη εικόνα. Θα...
I Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό, αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ...
(Λυρικὸν ἠθογραφικὸν ποίημα) Μὴ φοβηθῇς τὸ σπίτι ποὺ ἄνοιξε στὴ γῆ βαθιὰ τὰ θέμελά του, κι ἄς ἔρθουν χίλιοι ἀνεμοστρόβιλοι καὶ τὴ σκεπή του ἄς ρίξουν κάτου. Μὴ φοβηθῇς τὸ δέντρο ποὺ ἅπλωσε τὶς...
Οὔριος ἄνεμος σὲ κάθε πλοῦ σας νὰ φυσᾶ, καὶ ἥλιος λαμπερὸς τὸ δρόμο σας νὰ φωτίζει. Τρικυμία ἀπρόσμενη ἐὰν σᾶς συνταράξει, μὲ πλεύση κατάλληλη νὰ τὴ διαβεῖτε ὡς πέρα. Τοὺς ναυαγοὺς νὰ τοὺς προσέχετε...
Α’ ΟΝΤΙΣ ἔπλασε ὁ Θειὸς τὴν Οἰκουμένη, τὸ Ληξοῦρι, καὶ τόσους ἄλλους τόπους, εἶπε στὸ νοῦ του: Ἆ! τώρα δὲ μοῦ μένει πάρι νὰ πλάσω, γέ μου, καὶ τσ᾽ ἀθρώπους». Κ᾽ ἐκεῖ ποῦ κράταε...
Ἀπὸ ἕνα θαῦμα Ἀπὸ ἕνα πρόσωπο πρωίας Παίρνεται ὁ θυμός μου Σελήνη ἀθρόα παρουσία Ἑλένη ἡ καμπύλη τοῦ κόσμου M᾿ ἐβένινη σημασία Ἡ πύλη ἀνοίγει στὸν ξένο Στ᾿ ἀγέρι T᾿ ἀλέτρι ὀργώνει τὸν κάμπο...
Δέν ἔχεις Πίστη, ὅταν τά στάχυα σου προσμένεις νά γενοῦν σιτάρι, κι ἀπ’ τ’ ἄκαρπο δεντρί πού κέντρωσες, προσμένεις καρπερό βλαστάρι. Πίστη ἔχεις, ὅταν ἀπ’ τό χέρσωμα κι ἀπ’ τ’ ἀστραποκαμένα ξύλα προσμένεις τούς...
