Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος καὶ τὸ Κυπριακὸ

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος ἐξαπέλυσε Ἐγκύκλιο πρὸς τὸν κλῆρο καὶ τὸν λαὸ τῆς Ἑλληνορθόδοξης Ἐκκλησίας τῶν ΗΠΑ, γιὰ τὰ 45 χρόνια ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν μαρτυρικὴ Μεγαλόνησο Κύπρο. Ἡ Ἐγκύκλιος εἶναι ἐνδεικτικὴ τῆς τακτικῆς ποὺ θὰ ἀκολουθήσει ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος στὰ ἐθνικὰ θέματα, ἀκολουθώντας τὶς ὁδηγίες ποὺ ἔχει λάβει ἀπὸ τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, καὶ μὲ βάση τὶς πεποιθήσεις καί, κυρίως, τὶς φιλοδοξίες του.

Ἡ λεπτομερειακὴ καὶ σὲ βάθος ἐξέταση τῆς ἐγκυκλίου δίνει τὴ δυνατότητα στὸν ἀναγνώστη της νὰ ἐξάγει τὰ συμπεράσματά του.

Στὴν πρώτη παράγραφο ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος ὁμιλεῖ γιὰ «ἕνα πολὺ σημαντικὸ γεγονὸς στὴν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Ὁμογένειας». Τὸ «σημαντικό», κατὰ τὰ εἰδικὰ λεξικά, ἀναφέρεται σὲ εὐχάριστο γεγονός. Γιὰ τὰ ἀρνητικὰ ἱστορικὰ γεγονότα χρησιμοποιεῖται ἡ ἔκφραση «τραγικὸ γεγονός».

Στὴ δεύτερη παράγραφο ἀναφέρονται τὰ γεγονότα, ὅπως ἡ «εἰσβολὴ τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ» καὶ «ὁ βίαιος διαχωρισμὸς τῆς νήσου». Παράλληλα γράφεται «ἡ ἐκτόπιση τῶν κατοίκων της, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν πρόσφυγες στὴν ἴδια τους τὴν πατρίδα». Πρῶτον ἡ ἐκτόπιση, ποὺ εἶναι συνώνυμη μὲ τὴν ἐξορία, εἶναι ἐνέργεια ποὺ συνήθως ἔχει λήξη καὶ ὁ ἐκτοπιζόμενος ἐπιστρέφει στὸ σπίτι του. Μὲ τὴν ἔννοια αὐτὴ ὁ χρησιμοποιούμενος ὅρος «στρογγυλεύει» τὴν ἐνέργεια τῆς Τουρκίας. Οἱ ἐξελίξεις, μετὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα τὸ 1974, ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Τουρκία δὲν προέβη σὲ «ἐκτόπιση» τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, γιὰ νὰ διαπραγματευθεῖ τὴν ἐπιστροφή τους. Προκάλεσε τετελεσμένα καὶ μὲ τὸν ἀθρόο ἐποικισμὸ τούρκων μεθοδεύει, σὲ πρῶτο στάδιο, τὴν παγίωση τῆς διχοτόμησης τῆς Μεγαλονήσου καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τοῦ πληθυσμοῦ της, μὲ ἀπώτερο στρατηγικὸ στόχο τὴν κατάληψη καὶ τουρκοποίηση ὁλόκληρης τῆς Κύπρου, ὅπως τόνισε σὲ φετινὴ ὁμιλία του στὴν Ἀθήνα ὁ Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος. Ὁ χαρακτηρισμὸς λοιπὸν «ἐκτόπιση» εἶναι τουλάχιστον ἀτυχής. Πρόκειται γιὰ ἐθνοκάθαρση, ποὺ τιμωρεῖται ἀπὸ τὸ διεθνὲς ποινικὸ δίκαιο. Σύμφωνα μὲ αὐτὸ ἡ ἐθνοκάθαρση ἀναφέρεται «στὴν προσπάθεια δημιουργίας ἐθνικὰ ὁμοιογενῶν περιοχῶν καὶ ἐξάλειψης ἑνὸς μὴ ἐπιθυμητοῦ ἐθνικοῦ συνόλου, εἴτε μὲ τὴ μορφὴ γενοκτονίας, εἴτε μὲ τὴ μορφὴ ἀναγκαστικῆς μετανάστευσης. Ἡ ἐθνοκάθαρση προϋποθέτει τὴν πλήρη ἀπομάκρυνση καὶ τῶν τελευταίων ὑπολειμμάτων τῆς στοχευμένης ὁμάδας μέσῳ τῆς καταστροφῆς πολιτισμικῶν στοιχείων, ὅπως εἶναι τὰ νεκροταφεῖα καὶ οἱ τόποι λατρείας». Ὅλα αὐτὰ διέπραξαν οἱ Τοῦρκοι στὴν Κύπρο. Ἡ «ἐκτόπιση» τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου θυμίζει τὸν «συνωστισμὸ» τῆς κας Ρεπούση.

Στὴν ἑπόμενη παράγραφο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἀναφέρεται στὸ ἄσχετο πρὸς τὴν εἰσβολὴ θέμα τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καὶ στὴ συνέχεια γράφει:

«Ὁ νησιωτικὸς αὐτὸς λαὸς μὲ ἱστορία πλέον τῶν δέκα χιλιάδων ἐτῶν, ἔχει ὑποφέρει πολλὰ διαμέσου τῶν αἰώνων ἀλλὰ ἔχει ἀντέξει ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς δοκιμασίες καὶ ταλαιπωρίες». Ὁ λαὸς τῆς Κύπρου δὲν εἶναι «νησιωτικός», εἶναι ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ. Καὶ ἀναρωτιέται κανεὶς ΓΙΑΤΙ τὴν ἱστορία τῆς Κύπρου ὁ Σεβασμιώτατος τὴν ἀρχίζει ἀπὸ τὸ 8.000 π.Χ., ἀπὸ τὴ νεολιθικὴ δηλαδὴ ἐποχή, ὅταν δὲν εἶχαν ἐγκατασταθεῖ ἀκόμη οἱ Ἀχαιοὶ στὸν ἑλληνικὸ χῶρο (ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, Κρήτη, Κύπρο). Ὑπολογίζεται ὅτι αὐτοὶ ἐγκαταστάθηκαν μεταξὺ τοῦ 1400 καὶ 1300 π.Χ στὴν Κύπρο. Ἔκτοτε, ὅπως ὅλοι οἱ Ἕλληνες, οἱ Κύπριοι ἀποκτοῦν καὶ θὰ διατηροῦν τὴν ἑλληνική τους συνείδηση ἕως συντελείας τοῦ αἰῶνος, ὅπως γράφει ὁ ἐθνικός μας Κύπριος ποιητὴς Βασίλης Μιχαηλίδης. Οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου ἄντεξαν καὶ ἀντέχουν στὸν χρόνο, παρὰ τὶς διώξεις, τοὺς κατατρεγμούς, τὰ βάσανα, τὶς προπαγάνδες. Ἡ «ἀντικειμενικὴ» ὑπενθύμιση, ὅτι ὑπῆρξε προϊστορικὴ περίοδος ποὺ δὲν κατοικοῦσαν Ἕλληνες τὸ νησί, οὐδὲν προσφέρει καὶ ἀφήνει ἐρωτηματικὰ περὶ τῆς σκοπιμότητας τοῦ γραφομένου.

Μετὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἐλπιδοφόρος εἰσέρχεται στὸ πολιτικὸ ζήτημα καὶ σημειώνει: «Ὄχι μόνο ὡς Ὀρθόδοξοι ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές, ἀλλὰ καὶ ὡς ἁπλοὶ ἄνθρωποι πρέπει νὰ προσευχόμεθα γιὰ δίκαιη καὶ ἄμεση λύση γιὰ τὴν Κύπρο». Πρῶτον Ὀρθόδοξοι στὴν Ἀμερικὴ ζοῦν καὶ Ρῶσοι, Λευκορῶσοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Ἄραβες, Ἀλβανοὶ καὶ ἄλλοι. Ἡ ἐγκύκλιος ὅμως ἀπευθύνεται πρὸς ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ. Πρὸς τί λοιπὸν ἡ παράλειψη τῆς ἐθνότητος τῶν Ὁμογενῶν; Ἐπὶ πλέον οἱ Ἕλληνες συγκεκριμενοποιοῦν τὴ «δίκαιη καὶ ἄμεση λύση». Ἔτσι, ὅπως γράφεται ἀπὸ τὸν κ. Ἐλπιδοφόρο θὰ συμφωνοῦσε μαζί του καὶ ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν. Καὶ αὐτὸς γιὰ δίκαιη καὶ ἄμεση λύση μιλάει… Γιὰ τοὺς Ἕλληνες δίκαιη εἶναι ἡ λύση ποὺ θὰ ἐπιβάλλει τὴν ἀπομάκρυνση τῶν κατοχικῶν τουρκικῶν στρατευμάτων, τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἐποίκων στὰ σπίτια τους, τὴν ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας ἀποδοχὴ τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, καὶ τὴν καθιέρωση συστήματος διακυβέρνησης, ποὺ θὰ ἐξασφαλίζει τὴν εἰρήνη, τὴ λειτουργικότητα τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, τὴν ἀναλογικότητα στὰ ὄργανα καὶ στὶς ἀποφάσεις καὶ τὴν ἐλευθερία διακίνησης προσώπων, ἀγαθῶν καὶ ὑπηρεσιῶν στὴν ἑνιαία Κύπρο.

Στὴ συνέχεια τῆς Ἐγκυκλίου του ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος γράφει τὸ κοινότυπο πὼς «ἡ βία γεννᾶ βία» καὶ ἐξισώνει τὴν πληγωθεῖσα Ἑλλάδα μὲ τὴν ἐπιτεθεῖσα Τουρκία γράφοντας ὅτι «τὰ κράτη πέραν τῶν ὑδάτων τῆς Κύπρου ὀφείλουν νὰ διαπραγματεύονται μαζί της καὶ νὰ μὴν παρεμβαίνουν. Τὴν εἰρήνη μποροῦν νὰ τὴν ἐπιτύχουν οἱ Κύπριοι μόνοι τους». Ἀπὸ τὶς συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου ἀποδεικνύεται ὅτι τὸ προτεινόμενο ὡς λύση εἶναι ἀνεδαφικό, ἐπειδὴ εἶναι ἀνέφικτο. Μόνο ὡς δημαγωγικὸ βεγγαλικὸ μπορεῖ νὰ ἐκληφθεῖ.

Στὴν ἑπόμενη παράγραφο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ὁμιλεῖ ἀορίστως «περὶ θρήνου τῆς ἀπώλειας ἀνθρώπων, καταστροφῆς μνημείων καὶ βίας» ἀλλὰ καὶ «περὶ προσευχῆς γιὰ ἐκείνους ποὺ ἀναπαύονται ἐν εἰρήνῃ». Ἂν δὲν συγκεκριμενοποιεῖται μία πρόταση, ἀφήνει περιθώρια καὶ ἄλλων ἑρμηνειῶν. Ἂν δεῖ κανεὶς τὴ μεριὰ τῶν Τούρκων θὰ διαπιστώσει ὅτι καὶ αὐτοὶ ὁμιλοῦν περὶ «ἡρώων ποὺ ἔχασαν τὴ ζωὴ τους κατὰ τὴν εἰσβολὴ» καὶ αὐτοὶ προπαγανδίζουν ὅτι οἱ Ἕλληνες κατέστρεψαν μνημεῖα τους καὶ αὐτοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἀσκήθηκε βία στοὺς τουρκοκύπριους κατὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα. Ἡ ἀοριστία τοῦ κειμένου τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου καὶ ἡ ἐπιτυγχανόμενη διπλὴ ἀνάγνωση ἱκανοποιεῖ τοὺς εἰσβολεῖς, καὶ εὐχαριστεῖ τοὺς ὑποστηρίζοντες ἰδεολογικὰ τὴν «ἀντικειμενικὴ ἱστορία»….

Μετὰ ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος μιλάει «γιὰ συστράτευση μὲ τοὺς συνανθρώπους μας ποὺ μποροῦν νὰ βοηθήσουν» καὶ τονίζει: «Ἂς ἐνθαρρύνουμε τοὺς ἔμπιστους συνεργάτες μας νὰ βροῦν λύσεις». Ποιοὶ εἶναι οἱ «ἔμπιστοι συνεργάτες» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ποὺ θὰ λύσουν τὸ ἄλυτο ἐπὶ τόσες δεκαετίες Κυπριακό; Ὡς, τουλάχιστον, ὑπερβολικῆς αἰσιοδοξίας λόγος μπορεῖ νὰ ἐκληφθεῖ ἡ παράγραφος αὐτή.

Τέλος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς σημειώνει πὼς «ἡ Κύπρος ἀποτελεῖ μὲν ἠθικὸ ζήτημα γιὰ κάθε ἄνθρωπο, περισσότερο ὅμως γιά μᾶς, ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἀδελφοὺς Κυπρίους ἡ κοινὴ πίστη καὶ ἀκόμη τὸ ἴδιο αἷμα». Τὸ Κυπριακὸ δὲν εἶναι μόνο ἠθικὸ ζήτημα. Εἶναι πρώτιστα ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Ἡ Τουρκία ἐνήργησε μὲ βάση τὴν ἐπιβολὴ τῆς μακιαβελικῆς ἀρχῆς τοῦ «δικαίου τοῦ ἰσχυροτέρου» καὶ τῆς ἐξόντωσης τοῦ ἀδυνατότερου ἀντιπάλου. Καὶ ὡς πρὸς τὸ ὅτι μὲ τοὺς Κυπρίους «μᾶς ἑνώνει κοινὴ πίστη καὶ κοινὸ αἷμα» διερωτᾶται κανεὶς ἂν πείραζε νὰ γινόταν πιὸ συγκεκριμένο καὶ νὰ προσετίθετο ἡ λέξη «Ἑλληνικὸ αἷμα», λέξη ποὺ συγκινεῖ κάθε, ὅπου Γῆς, Ἕλληνα…

Ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος κλείνει τὴν πρώτη του ἐγκύκλιο μὲ τὴν εὐχὴ «ὁ Θεὸς νὰ δώσει γρήγορη καὶ δίκαιη λύση γιὰ ὅλους τοὺς Κυπρίους». Ἀσφαλῶς αὐτὸ εὔχεται καὶ ὁ κάθε Ἕλληνας. Στὴ λύση ποὺ θὰ συμφωνηθεῖ νὰ μὴν ἀδικηθοῦν οὔτε οἱ Ἑλληνοκύπριοι, οὔτε οἱ Τουρκοκύπριοι. Ὅμως καὶ πάλι ἀφήνεται τὸ περιθώριο νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἐξισώνει τὸν ἀδικοπραγήσαντα μὲ τὸν πληγέντα, κάτι ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἱκανοποιεῖ τὸν πληγέντα, ἀλλὰ τὸν ἀδικοπραγήσαντα…

Ἀπὸ τὴν ὅλη ἀνάλυση τῆς ἐγκυκλίου τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου ἀβίαστα ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι ὁ πρῶτος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς, ποὺ ἀκολουθεῖ διαφορετικὴ πολιτικὴ στὸ Κυπριακὸ ἀπὸ τοὺς προηγούμενους Ἀρχιεπισκόπους, πολιτικὴ ποὺ ἀφήνει πικρὴ γεύση στοὺς Ἕλληνες καί, ἀσφαλῶς, ἱκανοποίηση στοὺς Τούρκους.-



Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία

Σχετικά άρθρα...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *