Η προδοσία της ΕΟΚΑ απο το ΚΚΕ
Την 1ην Απριλίου 1955 ήρχισε ο ηρωικός αγών της ΕΟΚΑ δια την ΕΝΩΣΙΝ της Κύπρου μας με την Μητέρα Ελλάδα. Όλοι οι Έλληνες ευρίσκονται στο πλευρό των μαχόμενων πατριωτών της ΕΟΚΑ, όλοι πλην των κουκουέδων. Το επίσημον ΚΚΕ καταδίδει στους Άγγλους ότι ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο Διγενής, είναι ο Στρατηγός Γρίβας. Επι πλέον ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ την 26ην Απριλίου 1955 χαρακτηρίζει τον αγώνα της ΕΟΚΑ επί λέξει:
«τυχοδιωκτισμό με πασχαλιάτικα βαρελότα»! Και το υποκατάστατον του ΚΚΕ, η ΕΔΑ, αποκαλεί τους γενναίους μαχητας της ΕΟΚΑ «νταήδες με τυχοδιωκτικές ενέργειες» («Αυγή» 5-5-1955) και «αεροβομβιστές που προβοκάρουν τον αγώνα του Κυπριακού λαού»!!
Στην απόφασιν της 2ας Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1934) έκτος από τον χαρακτηρισμό της εθνικής μας διεκδικήσεως επι της Βορείου Ηπείρου, ως «ιμπεριαλιστικού αλυτρωτισμού» υπάρχουν και κομμουνιστικαί θέσεις, για τα Δωδεκάνησα, που τότε ήσαν υπόδουλα στους Ιταλούς και για την αγγλοκρατουμένη Κύπρο. Λέγει λοιπόν το ΚΚΕ ότι η απελευθέρωσις της Δωδεκανήσου και της Κύπρου αποτελούν «πραγματοποίηση εξωτερικών ιμπεριαλιστικών βλέψεων». («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» έκδ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Αθ. 1946, σελ. 250.) Αντιλαμβάνεσθε τί ισχυρίζονται οι προδόται; Ότι η απελευθέρωσις της Ρόδου και της Κύπρου είναι εξωτερική ιμπεριαλιστική βλέψις! Αυτά πρέπει οπωσδήποτε να τα πληροφορούνται οι νέοι της Ελλάδος.
Τον Σεπτέμβριο 1920 η «Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή» των «Ομάδων των Κομμουνιστών Στρατιωτών του Μετώπου» διανέμει προκήρυξιν προς τους στρατιώτες, οπού γράφει:
«Αφού τόσον καιρό εστρώσαμε τα βουνά και τους κάμπους με τα κουφάρια μας… έρχονται τώρα με την απαίσια ικανοποίησι του θριάμβου των να μας ζητήσουνε ψήφο ευγνωμοσύνης για το μεγάλωμα της «Πατρίδος» και την απελευθέρωσι των «υποδούλων αδελφών». Αυτό εκήρυττε ο Αύγουστος, ο μεγάλος αφέντης (σημ. εννοεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο), δέχθηκε τα καινούργια όρια της «μεγαλυνθείσης Ελλάδος» και τα νευρόσπαστα χειροκροτήσανε και χύσανε θερμά δάκρυα «εθνικής χαράς».
Τι τραγική ειρωνεία! Επάνω στα σύνορα αυτά της «μεγαλυνθείσης πατρίδος», που φυλάγονται άγρυπνα από τα δικά μας τα ταλανισμένα κορμιά, τέτοιων δακρύων η πηγή είναι σε όλους μας για πάντα στερεμένη…
(«Διεθνείς Σχέσεις» τεύχος 10, Ιαν. 1968, σελ. 294-295).
Την 1η Ιανουαρίου 1921 το «Κεντρικό Συμβούλιο των κομμουνιστών Στρατιωτών τον Μετώπου» δημοσιεύει στον «Εθνικό αγώνα» μήνυμα «προς τους Έλληνες φαντάρους» το όποιον καταλήγει ως έξης:
«Μη μας μιλάτε λοιπόν για πατρίδες και για εθνικές αποκαταστάσεις, γιατί τόσο πιο σιχαμεροί μας φαινόσαστε.
Και όταν πια τα είδωλα σας γκρεμίστηκαν μέσα μας και μείς οι τυφλοί αναβλέψαμε, εκυριεύτηκε η καρδιά μας από μίσος εναντίον σας, εναντίον όλης της καινούργιας τάξεως.
Το σπέρμα της καινούργιας ανθρωπότητας έπεσε πολύ καιρό τώρα και εβλάστησε μέσα στους καπνούς του πολέμου, εκεί πάνω στο Βοριά (σημ. εννοεί τη Ρωσία).
Η επαναστατική περίοδος ζυγώνει στο τέλος της. Τρέμετε μπροστά της, εσείς που δεν θέλετε να το αναγνωρίσετε, κρατώντας στους ώμους σας το ετοιμόρροπο οικοδόμημα της σημερινής κοινωνίας! Πολύ γρήγορα έρχεται ο τελειωτικός σεισμός που θα σας πλάκωση κάτω από τα ερείπια του.
Γι’ αυτό μεγάλοι κυβερνήτες, είμαστε πραγματικά ηρωικοί στρατιώτες της ανθρωπότητας και όχι της πατρίδας σας…
Ζήτω η επανάστασις!…».
Η 2α Ολομέλεια του ΑΚΕΠ (Κομμουνιστικόν Κόμμα Κύπρου) κατά την σύνοδόν της (13 Ιανουαρίου 1955) εψήφισε και ανεκοίνωσε εις προκήρυξίν της προς τον Κυπριακόν λαόν («Ν. Δημοκράτης» 15 Ιανουαρίου 1955) κατακρίνει την «ανταρτικήν δραση» και «καλεί τον λαόν να εντείνη στο έπαρκον την επαγρύπνηση τον και να φυλαχθή από οποιαδήποτε μορφής τυχοδιωκτικές περιπέτειες…». Τον Απρίλιον του ιδίου έτους δυναμώνει ο απελευθερωτικός άγων της ΕΟΚΑ τον οποίον οι κομμουνισταί αποκηρύσσουν καθαρώς:
«Το ΑΚΕΛ και η ΠΕΟ προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στον εθνικό αγώνα του Κυπριακού λαού. Η αποκήρυξη των δυναμωτικών εκρήξεων από το ΑΚΕΛ και την ΠΕΟ αφαιρεί από τα χέρια των ξένων Κυριάρχων μας το πρόσχημα για ένταση των καταπιεστικών μέτρων»…
«Δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να κρυβόμαστε στο σκοτάδι της νύκτας για να ρίχνουμε δυναμίτες και άλλες εκρηκτικές ύλες. Μ’ αυτό δεν κατορθώνουμε τίποτε άλλο παρά να οπλίζουμε το χέρι του ξένου κυριάρχου για να μας κτυπήση πιο αποτελεσματικά. Αντίθετα με τον ανοικτό, ειρηνικό, παλλαϊκό, ενιαίο αγώνα, αφοπλίζουμε το χέρι του ξένου κυριάρχου από του να μας κτυπήσει και τον αναγκάζουμε σε υποχώρηση».
«Ν. Δημοκράτης» 6 Απριλίου 1955
Την προδοσίαν του Κυπριακού αγώνος κατήγγειλε η ιδία η ΕΟΚΑ, η οποία εκυκλοφόρησε το 1958 ειδικόν βιβλίον με τίτλον: «Η κομμουνιστική ηγεσία του Κυπριακού αγώνος» όπου (σελ. 44 κ.ε) κατονομάζονται οι κομμουνισταί προδοται και περιγράφονται αι προδοτικαί των πράξεις υπέρ των Άγγλων αρχής γενομένης με την ραδιοφωνικήν ομιλίαν του Ν. Ζαχαριάδη, ο οποίος απεκάλυψε την ηγεσία της ΕΟΚΑ. Η ΕΟΚΑ κατηγορεί δριμύτατα το ΚΚΕ το οποίον επρόδωσε στους Άγγλους το όνομα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Συνταγματάρχου Γ. Γρίβα:
«Και ενώ αι Κυπριακοί Αρχαί ζαλισμένοι από τον αιφνιδιασμόν της 1ης Απριλίου προσπαθούν ματαίως να βρουν ποίοι οι πρωτεργάται και αρχηγοί του κινήματος, ο αρχηγός του ΚΚΕ. Ζαχαριάδης εις την ραδιοφωνικήν εκείνην ομιλίαν του, αποκαλύπτει δια πρώτην φοράν εις τους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή. Και το ακελικόν όργανον «Ν. Δημοκράτης» έσπευσε να δημοσίευση την ομιλίαν εκείνην δια να μεταδοθή και εν Κύπρω παντού η προδοσία» (ένθ. άνωτ. σελ. 11).
Τον Μάιον του 1956 με απόφασιν της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ κατήγγειλε τον ένοπλον αγώνα της ΕΟΚΑ «ως λανθασμένη τακτικήν της τρομοκρατίας της ΕΟΚΑ… δίνει εις τους Άγγλους πατήματα… εξ αιτίας της ΕΟΚΑ υφίστανται τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως… εκείνοι που πιάσανε όπλο και κτύπησαν τον δυνάστην έφεραν καταστροφήν στον τόπον».
Αποτέλεσμα της στάσεως των κομμουνιστών ήτο το αγγλικόν ΒΒC (εκπομπή 29 Αυγούστου 1956) να επαινή το ΑΚΕΛ, διότι:
«μέ φυλλάδια του αντιτίθεται εις την ΕΟΚΑ και ζητεί συνέχισιν της εκεχειρίας και την ειρήνευσιν πράγμα που δεικνύει ότι το ΑΚΕΛ έχει συναίσθησιν των επιθυμιών του λαού».
Αλλως τε οι Άγγλοι επροστάτευαν τους κομμουνιστάς όπως η περίπτωσις του Ζιαρτίδη που ήλθε «στο Λονδίνον όπου παραμένει ανενόχλητος υπό την σκέπην του αγγλικού νόμου». («Ελευθερία» 27 Οκτωβρίου 1956). Επίσης οι κομμουνισται με έγγραφον της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ (Σεπτέμβρης 1955) εκάλεσε τους Κυπρίους «να σαμποτάρουν τον έρανον υπέρ των πολιτικών κρατουμένων» και στη συνέχειαν κατεδίκασε:
«την εισφοράν, διότι τα χρήματα, προωρίζοντο δια την αγοράν όπλων της εγκληματικής ΕΟΚΑ».
Υπήρξαν όμως τόσον έντονοι αντιδράσεις του Κυπριακού λαού εναντίον των Κομμουνιστών, ώστε τον Μάρτιον του 1957 το ΑΚΕΛ συνεδρίασε εν Ολομελεία και κατεδίκασε τας προηγουμένας αποφάσεις του κατά της ΕΟΚΑ. Συγκεκριμένως απεφάσισε ότι:
«Ταυτόχρονα η Κ.Ε. υπογραμμίζει ανοικτά ότι στη στάση μας έναντι της ΕΟΚΑ διεπράξαμε μια σειρά λάθη, μερικά από τα οποία αρκετά σοβαρά. Πρώτα πρώτα από την αρχήν υποτιμήσαμε σοβαρά το κίνημα της ΕΟΚΑ, θεωρώντας το σαν κίνημα μερικών δεκάδων φανατικών της δεξιάς, προωρισμένο να σβήση σε μερικούς μήνες και δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε
τις προετοιμασίες που γίνουνταν πάνω από τρία χρόνια. Δεύτερο η ανακοίνωση του Π.Γ. του Απρίλη του 1955 ήταν μια πολύ βιαστική και αψυχολόγητη ενέργεια που πρόδιδε σύγχισι και έλλειψι ψυχραιμίας και με τον τρόπο που έπιανε το ζήτημα θεωρητικολογώντας για ατομική τρομοκρατία με αποσπάσματα από τον Λένιν, δεν βοηθούσε καθόλου τες μάζες να δουν σωστά για ποιους λόγους το κόμμα μας διαφωνούσε με την τακτική του ένοπλου αγώνα. Τρίτο οι χαρακτηρισμοί που σε ανακοινώσεις και σε άρθρα μας δώσαμε στην ΕΟΚΑ και τους αγωνιστές της, αποκαλώντας τους «ψευτοδιγενήδες», «τραμπούκους», «βαρελόττους», «τρακατρούκες» κ.λπ. ήσαν προκλητικοί και σεχταριστικοί και ενώ δεν εξυπηρετούσαν καθόλου την εθνικήν μας υπόθεση και την ενότητα του λαού, ωπλίζαμε την ΕΟΚΑ και το μοναρχοφασισμό στην επίθεση τους ενάντια στο κόμμα και το Λαϊκό κίνημα και έρριχναν νερό στον μύλο της διάσπασης και του κινδύνου εμφυλίου σπαραγμού…».
Δεν νομίζω να χρειάζονται κι άλλα στοιχεία δια την προδοσίαν των κομμουνιστών εις βάρος της Κύπρου. Αι ομολογίαι των και αι μετάνοιαί των είναι αρκεταί.
Το ΚΚΕ όπως και τώρα, έτσι και τότε είναι εναντίον της Ενώσεως της Κύπρου, με την μητέρα Ελλάδα. Διατί; πρώτον, διότι είναι εις όλα τα εθνικά θέματα προδοτικόν κόμμα και δεύτερον, διότι αντιτίθεται στην πραγματοποίησιν της Μεγάλης Ιδέας.
Οι αριστεροί επρόδωσαν την προσπάθειαν μεταβάσεως στην Κύπρο το 1973 ομάδος Ελλήνων φοιτητών και επιστημόνων, που ήδη είχαν εκπαιδευθή στην διεξαγωγή «αντάρτικου των πόλεων». Μετείχα στην ομάδα και την υπόθεσιν εγνώριζαν οι ενδιαφερόμενοι, αλλά διέρρευσεν και το ΚΚΕ την εδημοσιοποίησε. Απεκάλυψε το όνομα μου και μας κατήγγειλε ως… φασίστας! Σχετικά τα δημοσιεύματα της «Αυγής» (9 Δεκ. 1975). Ο Γ. Γιάνναρης («Φοιτητικά κινήματα και Ελληνική Παιδεία» έκδ. «Ποντίκι». Αθ. 1993, τόμος Β’, σελ. 340) γράφει, ότι είμεθα 500 φοιτηταί (το αληθές 25) και θα έπηγαίναμε «στην Κύπρο για να ενταχθούν στην ΕΟΚΑ Β’» (το αληθές δι αυτόνομον ανατρεπτικόν αγώνα). Μετά την προδοσίαν συνελήφθημεν και όλα εματαιώθησαν. Η εφημερίς «Θεσσαλονίκη» (22-10-1974) είχεν ήδη δημοσιεύσει ότι μετέβην στην Λευκωσία κ.τ.λ.
Εν συνόψει οι αριστεροκομμουνισταί:
α) κατηγόρησαν τον Μακάριον και την ΕΟΚΑ, ότι: «έρριξαν τον Κυπριακό λαό στην περιπέτεια των ανατινάξεων και των βομβών» («Αυγή» 14-4-1955),
β) απεκάλεσαν τους ήρωας της ΕΟΚΑ «αεροβομβιστές» («Αυγή» 23-4-1955) και τον Διγενή «ψευτοδιγενή»,
γ) εχαρακτήρισαν τους Κυπρίους μαχητάς του απελευθερωτικού αγώνος «νταήδες με τυχοδιωκτικές ενέργειες» («Αυγή» 5-5-1955),
δ) επρόδωσαν το όνομα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Στρατηγού Γρίβα και εξύβρισαν τον Μακάριον «συνθηκολόγο και διασπαστή» («Φωνή της αλήθειας» 26-4-1955) και
ε) αντετάχθησαν στους πολεμιστάς της ΕΟΚΑ.
«Από την προδοτική θέσι των κομμουνιστών πιάστηκε και κρεμάσθηκε ο Καραολής. Γιατί το ΑΚΕΛ έστειλε τον Καραολή στην Κρεμάλα. Αν οι κομμουνισταί δεν του πετούσαν στα πόδια ένα ποδήλατο καθώς πήγαινε να φύγη δεν θα τον έπιαναν» (από την κατάθεσιν του Κυπρίου ήρωος της ΕΟΚΑ Ν. Σαμψών εις δίκην ΑΣΠΙΔΑ την 23-11-1966).
Από την εποχήν των πρώτων αγώνων οι κομμουνισταί ήσαν εναντίον της Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Αδιαντρόπως ισχυρίζοντο ότι:
«Οι Κύπριοι πρέπει να αγωνισθούν κατά των ενωτικών, των ντόπιων Κυπρίων εκμεταλλευτών τους, που τους καταπιέζουν και τους ληστεύουν και που αγωνίζονται για την παράδοση τους ως υποχειρίων στον Ελληνικό ιμπεριαλιασμό. Αγώνας ενάντια στην Ένωση που είναι ιμπεριαλιστικός ζυγός». («Ριζοσπάστης» 18 Νοεμβρίου 1929).
Πηγή: Αδήωτος
