Γραμματεία

0

Τρῶες (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Εἶν' ἡ προσπάθειές μας, τῶν συφοριασμένων· εἶν' ἡ προσπάθειές μας σὰν τῶν Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι παίρνουμ' ἐπάνω μας· κι ἀρχίζουμε νἄχουμε θάρρος καὶ καλὲς ἐλπίδες. Μὰ πάντα κάτι βγαίνει καὶ μᾶς σταματᾶ. Ὁ...

0

«Ο Ηλίθιος» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Η αναίδεια της αφέλειας και η επίγνωση του αναπόφευκτου.

του Κωνσταντίνου Μούσσα “Είναι ντροπή να λέμε ψέματα στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα, όσο κι αν προσπαθούν να τους τα κρύψουν…” (I) Xιλιάδες σελίδες αναλύσεων γράφτηκαν για αυτό το πρώτο μεγάλο...

0

Η δικαιοσύνη αξίζει περισσότερο από την εξουσία και τον πλούτο (Απολλωνίδης)

Δεν έχουμε πληροφορίες για τον ελληνιστικό τραγωδό Απολλωνίδη. Το όνομά του εμφανίζεται μόνο στον Στοβαίο, ο οποίος παραθέτει αποσπάσματά του, και στον Φιλόδημο, που τον αναφέρει δυο φορές. Ορισμένοι τον ταυτίζουν με κάποιον Απολλωνίδη,...

0

Θεσσαλονίκη II

Στὴ Μυρτὼ Κουμβακάλη Τράνταζε σὰν ἀπὸ σεισμὸ συθέμελα ὁ Χορτιάτης κι ἀκόντιζε μηνύματα μὲ κόκκινη βαφή. Γραφὴ ἀπὸ τρεῖς καὶ μοῦ 'γινες μοτάρι καὶ καρφί. Μὰ ἔριχνε ἡ Τούμπα, σὲ διπλὸ κρεβάτι, τὰ χαρτιὰ...

0

ΓΗ (Ανδρέας Εμπειρίκος)

Με ηδονή αναμοχλεύουμε τα χώματά μας Σπέρνοντας στις γυναίκες και στη γη Λέγοντας: Γη γη γηγενής,γη μάνα γη Γη γη πατρίδα μας παντού στην οικουμένη Γη της καρδιάς μας Γη του πέους μας Γη...

0

Πάει τὸ καλοκαίρι (Ἀριστομένης Προβελέγγιος) - Καλό μῆνα!

Πάει τὸ καλοκαίρι κι ἡ καλοκαιριά· νέφη σηκῶθηκαν καὶ τὸν ἴσκιο των στὰ πελάγη ρίχνουν, ρίχνουν στὴ στεριά. Φθινοπώρου πνεῦμα θλιβερὸ περνᾷ, μυστικὸ στὰ δένδρα πνέει ψιθύρισμα καὶ τὰ φύλλ' ἀνάρια πέφτουν τὰ στερνά....

0

Πρόλογος (Κώστας Βάρναλης)

Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα! Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα, τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα. Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα, σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο...

0

Ενσάρκωση στο Όνειρο

Άλλη μία αιώρησή σου στον ουρανό, μία απόλυτη διαστολή σου στο άπειρο, με βρίσκει απέναντί σου, να κυττώ την μοναδική σου ικανότητα να φωτίζεις ό,τι ολοφύρεται και να σκοτεινιάζεις πιο βαθιά ό,τι απομακρύνεται. Έτσι...