Πρόσω ὁλοταχῶς... (Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος)
Οὔριος ἄνεμος σὲ κάθε πλοῦ σας νὰ φυσᾶ, καὶ ἥλιος λαμπερὸς τὸ δρόμο σας νὰ φωτίζει. Τρικυμία ἀπρόσμενη ἐὰν σᾶς συνταράξει, μὲ πλεύση κατάλληλη νὰ τὴ διαβεῖτε ὡς πέρα. Τοὺς ναυαγοὺς νὰ τοὺς προσέχετε...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Οὔριος ἄνεμος σὲ κάθε πλοῦ σας νὰ φυσᾶ, καὶ ἥλιος λαμπερὸς τὸ δρόμο σας νὰ φωτίζει. Τρικυμία ἀπρόσμενη ἐὰν σᾶς συνταράξει, μὲ πλεύση κατάλληλη νὰ τὴ διαβεῖτε ὡς πέρα. Τοὺς ναυαγοὺς νὰ τοὺς προσέχετε...
Α’ ΟΝΤΙΣ ἔπλασε ὁ Θειὸς τὴν Οἰκουμένη, τὸ Ληξοῦρι, καὶ τόσους ἄλλους τόπους, εἶπε στὸ νοῦ του: Ἆ! τώρα δὲ μοῦ μένει πάρι νὰ πλάσω, γέ μου, καὶ τσ᾽ ἀθρώπους». Κ᾽ ἐκεῖ ποῦ κράταε...
Ἀπὸ ἕνα θαῦμα Ἀπὸ ἕνα πρόσωπο πρωίας Παίρνεται ὁ θυμός μου Σελήνη ἀθρόα παρουσία Ἑλένη ἡ καμπύλη τοῦ κόσμου M᾿ ἐβένινη σημασία Ἡ πύλη ἀνοίγει στὸν ξένο Στ᾿ ἀγέρι T᾿ ἀλέτρι ὀργώνει τὸν κάμπο...
'Σ τοῦ λαμπεροῦ Καλοκαιριοῦ τὴν ἁπλωμένη λαῦρα Καίει τὰ διάφανα φτερὰ ἡ παιχνιδιάρα ἡ Αὔρα· Ὁ τσίτσικας παραλαλεῖ κρυμμένος μέσ' 'ς τὰ φύλλα, Εἶνε τὰ ρόδα λιγοστὰ καὶ περισσὰ τὰ μῆλα. Ὅλη τὴν κτίσι...
Δέν ἔχεις Πίστη, ὅταν τά στάχυα σου προσμένεις νά γενοῦν σιτάρι, κι ἀπ’ τ’ ἄκαρπο δεντρί πού κέντρωσες, προσμένεις καρπερό βλαστάρι. Πίστη ἔχεις, ὅταν ἀπ’ τό χέρσωμα κι ἀπ’ τ’ ἀστραποκαμένα ξύλα προσμένεις τούς...
Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης, ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης. Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι. Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα...
Τοῦ Φώτη Κόντογλου Σιγὰ-σιγά, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, οἱ αἱρετικοὶ πληθαίνουνε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας, παρεκτὸς τοὺς ἀπ' ἔξω. Οἱ ἀπ' ἔξω αἱρετικοὶ εἶναι φανεροί. Ἐδῶ θὰ μιλήσω γιὰ τοὺς κρυφοὺς αἱρετικούς, τοὺς κρυφοδαγκανιάρηδες...
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές το...