ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Έρημος τώρα ο βράχος της αγάπης — μη με λησμονήσεις πάνω του στα βραδινά πετρώματα με το φεγγάρι καθαρό πουκάμισο. Μη με λησμονήσεις βαθύτατε αέρα. Σε ακούω Εκτυφλωτικέ — πώς έρχεται η φωνή σου...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Έρημος τώρα ο βράχος της αγάπης — μη με λησμονήσεις πάνω του στα βραδινά πετρώματα με το φεγγάρι καθαρό πουκάμισο. Μη με λησμονήσεις βαθύτατε αέρα. Σε ακούω Εκτυφλωτικέ — πώς έρχεται η φωνή σου...
Είναι μία θύρα στὰ μάτια κάθε νεκρού μὲ καίει τρόμος απ᾿ τὴν ηλικία των λουλουδιών έτσι γρήγορα ποὺ φεύγουν έτσι γρήγορα είναι μιὰ θύρα βαμμένη μὲ τὴ σιωπὴ κι ο θάνατος μονόλιθος. Κράζει τ᾿...
Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν. Αγάπη μείνε στην καρδιά – αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου. Με την αγάπη θα...
Κ' ἔγυρ' Ἐκεῖνος τὸ ἄχραντο κεφάλι καὶ ξεψύχησε στὸ μαῦρο τὸ κορμί μου ἀπάνου· ἄστρα γινῆκαν τὰ καρφιὰ τοῦ μαρτυρίου του, ἄστραψα κι ἀπὸ τὰ χιόνια πιὸ λευκὸς τὰ αἰώνια τοῦ Λιβάνου. Οἱ καταφρονεμένοι...
Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι΄ όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τούλάχιστον. Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει χαρτοπαίζοντας με το θάνατο...
Την θέλω εγώ την απελπισία μου δεν την ανταλλάσσω με θαλπωρή άλλη έχασα. Μα χάνουν και τ' άνθη τ' άνθη ανοίγουν το μοναδικό παράθυρο... Κάλλιο να πλανηθεί ο χαρταετός μου δε θέλω πια ν'...
Ο άνθρωπος που εισόρμησε πια στην απώτερη θλίψη με δίχως έστω ένα τριαντάφυλλο μ' εκείνα τ' ακατέργαστα στην ώχρα μεινεσμένα μάτια στο μισοσκέπαστο ερημόκκλησο σέρνοντας τη μεγάλη ανάπηρη σιωπή στο καροτσάκι της ομιλίας ανέκαθεν...
Όλα κοστίζουν ένα παίξιμο. Πάρε μαζί σου τον έρωτα κ' εκείνα τα όνειρα έλα στην κάτω γειτονιά και πές: Κορόνα γράμματα εκεί που χάνεται η ψυχή να βυθιστείς. Θέλω ν' ακούσεις το μεγάλο μυστικό...