Περὶ «γάμου» καὶ τεκνοθεσίας ὁμοφύλων
Προσοχή: προειδοποιῶ ὅτι ἀκολουθοῦν ἀφάνταστα τετριμμένες κοινοτοπίες ποὺ ὅμως παραδόξως λησμονοῦνται βολικὰ τελευταίως.
Κείμενο του Maître Ioannis Avramidis που δημοσιεύτηκε στις 16/1/2024
Οἱ λοατκισταὶ (καὶ δὲν ἀναφέρομαι οὔτε στοὺς φιλομόφυλους συλλήβδην οὔτε μόνο σὲ κάποιους φιλομόφυλους, ἐξάλλου οὔτε ὅλοι οἱ φιλομόφυλοι τυγχάνουν λοατκισταὶ οὔτε ὅλοι οἱ λοατκισταὶ φιλομόφυλοι), ἀφ’ οὗ ἐπὶ τόσα χρόνια πάσχιζαν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν τὴν περὶ «ἑτεροκανονικότητος» ἀλλόκοτη θεωρία τους καὶ ὁρολογία τους, ἔρχονται τώρα νὰ μιμηθοῦν αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἑτεροκανονικότητα, τὴν ὁποία χρησιμοποιοῦν ὡς ἐκμαγεῖο διαπλάσεως τῆς δικῆς τους κανονικότητος.
Ἄν λοιπὸν ἡ ἑτερότης τῶν φύλων παύῃ ν’ἀποτελῇ θεμελιῶδες στοιχεῖο τοῦ ἐννοιολογικοῦ πυρῆνος τοῦ γάμου, τότε γιατί νὰ ἐξακολουθῇ ν’ἀποτελῇ τέτοιο ἡ δυὰς τῶν συζύγων; Στὸ κάτω κάτω ὑπῆρξε ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ πολυγαμία νομικῶς καὶ ἀναγνωριζόταν καὶ ἐπιτρεπόταν, ἀκόμη καὶ τότε ὅμως ἡ ἑτερότης τῶν φύλων παρέμενε οὐσιώδης προϋπόθεσι γιὰ τὴν σύναψι καὶ ἀναγνώρισι τοῦ γάμου, ἔστω κι ἂν ἡ φιλομοφυλία ἀποτελοῦσε φαινόμενο κοινωνικῶς ἀποδεκτὸ καὶ διαδεδομένο. Ἀλλὰ ἀφ’οὗ τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μεγαλώσουν «χρειάζονται μόνον ἀγάπη» διερωτᾶται κανεὶς γιατὶ τὴν ἀγάπη αὐτὴ μποροῦν νὰ τὴν προσφέρουν μόνο 2 ποὺ θὰ λογίζωνται γονεῖς τοῦ τέκνου καὶ ὄχι 3 ἢ 5 ἢ 8, ποὺ θὰ μποροῦσαν ἐπίσης νὰ λογίζωνται γονεῖς του. Ὁ περιορισμὸς σὲ 2, τὸ πολὺ, ἀποτελεῖ ἁπλῶς μίμησι τοῦ γάμου ἑτεροφύλων, γιατὶ 2 εἶναι ὅλα κι ὅλα τὰ ἄτομα ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τεκνοποίησι, ἀφ’οὗ 2 εἶναι ὅλα κι ὅλα τὰ φῦλα καὶ 2 οἱ φυσικοὶ (βιολογικοὶ) γονεῖς κάθε ἀνθρώπου. Τὸ καλοῦπι παραμένει «ἑτεροκανονικό» (καὶ μῆ πῇ κανεὶς ὅτι τοὺς βάζω ἰδέες, ὅσο γι’αὐτὸ δὲν μὲ ἔχουν ἀνάγκη).
Οἱ λοατκισταί, παρ’ὅλο ποὺ ψιττακίζουν συνεχῶς τὰ περὶ ἀποδοχῆς πολυδιαφημισμένα τσιτᾶτα τους δὲν ἔχουν κατορθώσει καλὰ καλὰ μέχρι σήμερα ν’ἀποδεχθοῦν τὶς σχέσεις ὁμοφύλων οὔτε οἱ ἴδιοι. Ἀποδοχή, ὅπως μᾶς πιπιλᾶνε συνεχῶς, σημαίνει ἀναγνώρισι μιᾶς καταστάσως γι’αὐτὸ ποὺ εἶναι καὶ ὄχι γι’αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε νὰ εἶναι. Οἱ σχέσεις ὁμοφύλων παραμένουν ἐκ τῆς φύσεώς τους ἀναπαραγωγικὰ ἄγονες καὶ δὲν ὑπάρχει κἀμμιὰ ἀποδοχή τους χωρὶς παραδοχὴ αὐτοῦ τοῦ τόσο αὐτονοήτου γεγονότος. Ἡ λογικὴ τοῦ σοῦπερ μάρκετ ὅπου μπαίνεις μέσα κι ἀγοράζεις μισὸ κιλὸ ὁμοερωτικὴ σχέσι καὶ τριακόσια γραμμάρια γονεϊκότητα δὲν ἔχει κἀμμία ἀπολύτως σχέσι οὔτε μὲ ἀποδοχὴ οὔτε μὲ ἰσότητα. Ὅποιος ἐπιλέγει νὰ πορευθῇ στὴ ζωή του συνάπτοντας τέτοια ἢ τέτοιες σχέσεις καὶ δὲν ἔχει συμφιλιωθῆ μὲ τὴν ἴδέα ὅτι ἔτσι θὰ παραμείνῃ ἄτεκνος δὲν ἀποδέχεται ἀληθινὰ τὴν φύσι τῶν σχέσεων αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Ξεκάθαρα πράγματα. Ἄλλη, τελείως διαφορετικὴ περίπτωσι εἶναι ἡ τυχὸν στειρότης ποῦ ἐμποδίζει τὴν τεκνοποίησι ἑνὸς ζεύγους ἑτεροφύλων: αὐτὴ εἶναι φαινόμενο παθολογικὸ ποὺ ὁδηγεῖ συνήθως στὸν γιατρό, δὲν εἶναι ἐγγενὲς χαρακτηριστικὸ τοῦ εἴδους αὐτῶν τῶν σχέσεων.
Οὔτε ἡ κυβερνητικὴ δικαιολογία περὶ τῆς, ἀπὸ τοῦ 1946 κατοχυρωθείσης, δυνατότητος υἱοθεσίας ἀπὸ ἕνα μεμονωμένο πρόσωπο εἶναι σοβαρή. Τὶς λάθος διατάξεις, ἢ ἔστω αὐτὲς ποὺ ἀντιμετώπιζαν τὴν ἐποχὴ τῆς θεσπίσεώς τους μία ἔκτακτη ἀνάγκη, τὶς καταργεῖς, δὲν τὶς χρησιμοποιεῖς ὡς ἐφαλτήριο νέων λαθῶν. Ὅποιος δὲν θέλει νὰ ἀποκτήσῃ φυσικὸ παιδὶ γιὰ νὰ μὴ τὸ μοιράζεται μὲ τὸν ἄλλο γονέα δὲν πρέπει ν'ἀποκτᾷ παιδί. Ἤ ἀποδέχεσαι τὸν μονήρη βίο ποὺ ἐπέλεξες μὲ τὰ καλά του καὶ τὰ κακά του ἢ ὄχι. Οὔτε καὶ στέκει τὸ ἐπιχείρημα πὼς πολλὰ παιδιὰ γεννημένα ἀπὸ ἑτερόφυλα ζεύγη (λὲς κι ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ξέρω γὼ) ἀπὸ διάφορες ἀτυχίες τῆς ζωῆς καταλήγουν μὲ ἕνα γονέα. Ἀστειότητες. Ἡ χηρεία ἢ ἡ συζυγικὴ ἢ συντροφικὴ ἐγκατάλειψι κι ὅλα τὰ συναφῆ φαινόμενα ἀποτελοῦν στατιστικὰ ἀναπόφευκτες καταστάσεις, ποὺ γιὰ τοὺς χ ἢ ψ λόγους σὲ κάποια δεδομένη ἐποχὴ παρουσιάζονται αὐξημένες. Συνιστοῦν κοινωνικὴ παθολογία, ὄχι ὑπόδειγμα. Τὸ κράτος δὲν μπορεῖ οὔτε καὶ πρέπει νὰ ἀφαιρῇ εὔκολα τὴν ἐπιμέλεια τοῦ τέκνου ἀπὸ τὸν φυσικό του γονέα, μπορεῖ ὅμως καὶ πρέπει (καὶ ὑποτίθεται πὼς τὸ κάνει) νὰ θεσπίζῃ αὐστηρὲς προϋποθέσεις τεκνοθεσίας.
Ὅτι ἕνας ἀλκοολικὸς ἢ κλέφτης ἢ ἐπαίτης ἔχουν φυσικὰ τέκνα δὲν σημαίνει ὅτι τὸ κράτος ὀφείλει νὰ δίνῃ για τεκνοθεσία παιδιὰ σὲ ἀλκοολικοὺς ἢ κλέφτες ἢ ἐπαῖτες. Ἔτσι κι ὅτι κάποια παιδιὰ βρέθηκαν νὰ μεγαλώνουν μὲ ἕνα γονέα δὲν σημαίνει ὅτι τὸ κράτος πρέπει νὰ τὰ δίνῃ γιὰ υἱοθεσία σὲ ἕνα μεμονωμένο ἄτομο. Ἀκόμη ὅμως καὶ μὲ τὴν δυνατότητα αὐτὴ σὲ ἰσχὺ, δὲν βλέπω πῶς τὸ ἕνα ἀποτελεῖ πρόκριμα τοῦ ἄλλου. Διαφορετικὸ εἶναι νἄχῃς ἕνα γονέα ποὺ ἀνήκει σὲ ἕνα φῦλο καὶ διαφορετικὸ δυὸ γονεῖς ποὺ ἀνήκουν στὸ ἴδιο φῦλο. Ἡ πρώτη περίπτωσι ἀπαντᾷ καὶ ἐκτὸς τεκνοθεσίας ἀκριβῶς γιατὶ δὲν ἀνατρέπει τὴν ὀντολογία τῆς γονεϊκότητας.
Ἡ νομικὴ ἀναγνώρισι τοῦ γάμου, ἡ προστασία του καὶ τὰ ὅποια οἰκονομικά, φορολογικὰ κτλ προνόμια ἀπολαμβάνουν οἱ σύζυγοι καὶ τὰ τέκνα τους δὲν ὑπῆρξαν προσωπικὴ ἀτζέντα κανενὸς πεφωτισμένου πρωθυπουργοῦ, κανενὸς Μητσοτάκη ἢ Κασσελάκη ἢ Λάκη, ἐντὸς τοῦ κρανίου τοῦ ὁποίου σιγοκοχλάζουν περίεργες ἰδέες, ἀλλὰ ὀφείλεται ἱστορικὰ σὲ λόγους ποὺ στὴν περίπτωσι τῶν ὁμοφύλων δὲν συνέτρεχαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ μὴ συντρέχουν κι οὔτε θὰ συνδράμουν ποτὲ, διότι ἡ βάσι τους εἶναι ὀντολογική. Τὸ κράτος δὲν ἀποφάσισε ξαφνικὰ ὅτι πρέπει νὰ παρέχωνται τέτοιες διευκολύνσεις ἐπειδὴ ἁπλῶς ἁγαπᾷς κάποια ἢ κάποιον ἢ διατηρεῖς μαζί του σαρκικὲς σχέσεις. Μέσῳ τοῦ γάμου ἡ κοινωνία ἀναπαράγεται, ἱδρύονται δεσμοὶ αἵματος, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους παραμένουν ἀκατάλυτοι ἀκόμη καὶ μετὰ ἀπὸ πιθανὴ λύσι του· ὅλα αὐτὰ τὸ κράτος τὰ ἀναγνωρίζει, δὲν τὰ κατασκευάζει, μετοχετεύει μιὰ φυσικὴ πραγματικότητα σὲ κανάλια νομικά. Ὅτι παιδιὰ μποροῦν νὰ ἀποκτηθοῦν καὶ ἐκτὸς γάμου ἢ ὅτι γάμοι μποροῦν νὰ συναφθοῦν χωρὶς ν’ἀκολουθήσῃ ἢ νὰ προηγηθῇ τεκνοποίησι δὲν σημαίνει ἐν προκειμένῳ καὶ πολλά. Τὰ ἐκτὸς γάμου παιδιὰ ἀποκτῶνται μὲ τὸν ἴδιο, παραδοσιακὸ τρόπο ποὺ ἀποκτῶνται καὶ τὰ ἐντὸς καὶ μποροῦν ν’ἀναγνωριστοῦν ἀπὸ τὸν πατέρα τους, οἱ δὲ ἐξ ἐπιλογῆς ἄγονοι γάμοι εἶναι φαινόμενο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπιστῇ χωρὶς ἀνεπίτρεπτη παρέμβασι στὴν πολὺ προσωπικὴ ζωὴ (καὶ ἐλευθερία) τῶν συζύγων. Καὶ φυσικὰ κἀμμία ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς περιπτώσεις δὲν κομίζει κάποιο ἄλλο εἶδος γονεϊκότητος.
Ὡς ἐκ τούτου ὅλη ἡ ἀνακύψασα περὶ τῆς θρυλικῆς ἰσότητος συζήτησι καθίσταται μάταιη. Ἰσότης εἶναι ἡ ὅμοια ἀντιμετώπισι ὅμοιων περιπτώσεων, ἡ ὅμοια ἀντιμετώπισι ἀνόμοιων περιπτώσεων εἶναι μόνο ἰσοπέδωσι. Εἶναι κατευνασμὸς τοῦ τέρατος τοῦ λοατκισμοῦ, τὸ ὁποῖο ὅμως ποτὲ δὲν κατευνάζεται. Τὸ ἔζησε στὸ πετσί της αὐτὸ ἡ Ῥόουλινγκ, ἡ ζάπλουτη συγγραφέας τοῦ Χάρρυ Πόττερ, ποὺ μᾶς «ἀποκάλυψε» ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ δημοφιλεῖς, συμπαθεῖς καὶ διάσημους χαρακτῆρες τοῦ σύμπαντός της, ὁ Ντάμπλντορ, εἶναι φιλομόφυλος, χωρὶς κάτι τέτοιο νὰ προκύπτῃ οὐδαμόθεν σὲ κἀνένα ἀπὸ τὰ 7 βιβλία τῆς σειρᾶς. Εἶναι μιὰ ὕστερη δήλωσι, ἴσως καὶ προσθήκη στὰ πρίκουελ ποὺ κυκλοφορήθηκαν ἀργότερα (δὲν τὰ ἔχω διαβάσει οὔτε ἔχω δεῖ τὶς κινηματογραφικές τους μεταφορές) γιὰ λόγους «συμπεριλήψεως» (κάπως ἔτσι τὸ λένε στὴν λοατκιστικὴ καὶ σὲ κάποιες τέτοιες παρόμοιες διαλέκτους), δηλαδὴ κατευνασμοῦ τῶν λοατκιστῶν. Ἀλλὰ ὅταν ἡ ἴδια ἀρνήθηκε ν’ἀποδεχθῇ ὅτι ἕνας ἄντρας ποὺ κόβει τὸ πουλί του καὶ χλαπακιάζει ὁρμόνες γιὰ νὰ φουσκώσουν τὰ βυζιά του εἶναι γυναίκα, εἰσέπραξε ὅλη τὴν εὐγενική, δημοκρατική καὶ ξένη πάσης μισαλλοδοξίας εὐαισθησία τῶν ἀγαπούληδων λοατκιστῶν.
Ὁ λοατκισμὸς δὲν κατευνάζεται. Κάθε 6-7 χρόνια βγάζει ἕνα καινούργιο φασούλι καὶ ὀνομάζει φασίστα καὶ ὁμοφοβικὸ ὅποιον δὲν τὸ ἀσπάζεται. Γι’αὐτὸ ταιριάζει γάντι στὴν ἄτυπη συγκυβέρνησι ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ποὺ ἀρέσκεται σὲ κάτι τέτοιες τακτικές. Δὲν πᾶνε δὰ καὶ τόσο πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Καφαντάρη τοῦ Σύριζα τόλμησε δειλὰ δειλὰ νὰ ὑποτονθορύσῃ ἀπὸ τηλεοράσεως ὅτι ἴσως θὰ ἔπρεπε νὰ σκεφθοῦμε τὴν ἐνσωμάτωσι τῶν προσφύγων ὡς μία ἀπὸ τὶς πιθανὲς λύσεις τοῦ δημογραφικοῦ γιὰ νὰ εἰσπράξῃ τὴν ὀργὴ καὶ τὴν ἀγανάκτησι τῶν παρόντων Λοβέρδου (ΠΑΣΟΚ) καὶ Βρούτση (ΝΔ) ποὺ τὴν κατηγόρησαν ἀμέσως καὶ ἔντονα γιὰ ἐπικίνδυνες καὶ ἀντεθνικὲς θέσεις. Μόλις πρὸ ὀλίγων ἑβδομάδων τὴν θέσι αὐτὴ τῆς Καφαντάρη ἐξέφρασε πεπαρρησιασμένως ἀπὸ βήματος τῆς Βουλῆς ὁ τάχαμου τάχαμου συντηρητικὸς Ἄδωνις Γεωργιάδης (ἀντικαταστῆστε ἐλεύθερα τὸ «συντηρητικὸς» μὲ ὅποιον ἄλλον πολιτικὸ χαρακτηρισμὸ προτιμᾶτε, ἔτσι κι ἀλλιῶς ὁ Ἄδωνις Γεωργιάδης εἶναι ἕνα πολιτικὸ σημαῖνον ἄνευ ἰδεολογικοῦ σημαινομένου καὶ ὁ ἀκριβέστερος χαρακτηρισμὸς ποὺ θὰ τοῦ ταίριαζε εἶναι τὸ «τάχαμου τάχαμου» σκέτο) κατά τὴν ὑπεράσπισι τῆς Καιριδείου τροπολογίας, τῆς ὁποίας οἱ ἀντίπαλοι κατηγοροῦνται στὴν καλύτερη περίπτωσι ὡς ἀκραῖοι, στὴν χειρότερη ὡς φασίστες.
Οὔτε στέκει τὸ δῆθεν ἐφησυχαστικὸ ἐπιχείρημα ὅτι αὐτὸς ὁ νόμος ἀφορᾷ σὲ λίγους. Ἀφορᾷ σὲ ὅλους. Ὁ νέος ἀνθρωπότυπος ποὺ πλάθεται κι ἐπιβάλλεται χωρὶς κἂν δημοψήφισμα δὲν ῥυθμίζει ἁπλῶς κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, προδιαγράφει τὸν νέο κυρίαρχο λόγο. Μπορεῖ τώρα ἡ πρωθυπουργάρα μας νὰ διαβεβαιώνῃ ότι δὲν προχώρησε καὶ σὲ πολὺ ῥιζοσπαστικὰ μέτρα, ὅπως ἂς ποῦμε τὴν παρένθετη μητρότητα ἢ τὸ «Γονέας 1»καὶ «Γονέας 2» σὰν τὸ τσίρκουλο τοῦ Μακρόν, ἀλλὰ νὰ εἶστε βέβαιοι πὼς σὲ λίγα χρόνια ὅσοι ἀντιδροῦν σὲ αὐτὸ τὸ φασούλι θὰ εἶναι ὀπισθοδρομικοί, θρησκόληπτοι, φασίστες κτλ (ὅλο τὸ γνωστὸ σὲτ τῶν χαρακτηρισμῶν). Διότι τὰ καημένα τὰ παιδιὰ ποὺ θὰ ἔχουν ὁμόφυλους «γονεῖς» καὶ μὲ τὴν βούλλα τοῦ νόμου δὲν θὰ πρέπῃ νὰ αἰσθάνωνται μειονεκτικὰ ἔναντι τῶν συμμαθητῶν τους (φυσικὰ στὸ σχολεῖο θὰ ἀσκῆται καὶ ἡ σχετικὴ κατήχησι περὶ τοῦ τί σημαίνει μιὰ σύγχρονη οἰκογένεια καὶ κανένας μαθητὴς δὲν θὰ δικαιοῦται ἀπαλλαγὴ μὲ γονεϊκὸ αἴτημα λόγῳ διαφορετικῶν πεποιθήσεων ὅπως τώρα -καὶ πολὺ σωστά- δικαιοῦται ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ θρησκευτικὰ ἕνας μὴ χριστιανὸς ὀρθόδοξος).
Γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς δὲν ἀρκεῖ ἡ προσωρινὴ καταγγελία τοῦ νομοσχεδίου μέχρι νὰ ψηφιστῇ. Χρειάζεται διαρκὴς ἀνένδοτος καὶ μετὰ τὴν ψήφισί του μέχρι τὴν κατάργησί του (μὲ ἀναπόφευκτες μεταβατικὲς διατάξεις ποὺ ἀναγκαστικὰ θὰ ἀναγνωρίζουν τοὺς ἕως τότε συναφθέντες γάμους). Οἱ βουλευταὶ ποὺ θὰ τὴν κάνουν μὲ ἐλαφρὰ στρίβοντας διὰ τῆς ἀποχῆς, ἀκόμη κι ὅσοι θὰ καταψηφίσουν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἐπαναπαυόμενοι στὴν συριζαϊκὴ συναντιπολίτευσι, πρέπει νὰ πιεστοῦν νὰ δεσμευθοῦν καὶ νὰ δεσμεύωνται συνεχῶς ὅτι θὰ ὑπερψηφίσουν τὸ ὁποδαπόθεν προτεινόμενο νομοσχέδιο κατατεθῇ ὀψέποτε πρὸς κατάργησι τοῦ μητσοτακικοῦ νόμου. Ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ γίνουν πιστευτοί (ἂν ποτὲ καταργηθῇ αὐτὸς ὁ ψηφισθησόμενος νόμος δὲν πιστεύω ὅτι θὰ καταργηθῇ ἀπὸ τὴν νουδούλα), ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴ θεωρῆται τὸ ζήτημα ὁριστικά, τελεσίδικα καὶ ἀμετάκλητα λυμένο.
Αναδημοσίευση από: Το X-press του διαδικτύου
