«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Dostoyefsky Fyodor Εἶπα πὼς εἶχα ἀποκοιμηθεῖ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐξακολουθοῦσα νὰ σκέφτομαι τὰ ἴδια πράγματα. Ξαφνικά, ὀνειρεύτηκα πὼς ἔπαιρνα τὸ περίστροφο καὶ πώς, καθισμένος ὅπως ἤμουνα, τὸ πήγαινα ὁλόισια στὴν...
Ἀπ' ἔξω μαυροφόρ' ἀπελπισιά, πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιὰ (στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ τὴν ὄψι τοῦ σχολειοῦ,) τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει καὶ γῦρο...
Σὰν πατήθηκε πειὰ ἡ πόρτα τοῦ Ῥωμανοῦ καὶ σκοτώθηκε ὁ βασιλιᾶς, οἱ Τοῦρκοι γιουργιάρανε μέσα στὴν Πόλη σὰν τ᾿ ἀγριεμένο ξεροπόταμο ποὺ κατεβαίνει στενεμένο ἀνάμεσα στ᾿ ἀψηλὰ βράχια, ὓστερ᾿ ἀπὸ νεροποντή. Δὲ μπαίνανε ἑκατὸ-ἑκατό,...
Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιά, τὸν Βασιλέα, ἢ μήπως καὶ σὲ φάνηκε, σὰν ὄνειρο, νὰ ποῦμε, σὰν παραμύθι τάχα; -Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα, πὰ νὰ γενῶ...
[...] Καὶ ἡ εἴδηση ἔλεγε: «Ἑάλω τὸ φρούριον, καὶ τὰ στρατηγεία καὶ τὰ σημαῖα ἄνωθεν ἐν τοῖς πύργοις ἔστεισα»! «Ἑάλω ἡ πόλις»! Καὶ τί εἶχε ἀπογίνει ὁ αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος; Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔφθασε...
[...] «Ἦν δὲ νύξ». Εἶχε σκοτεινιάσει ὅταν μπῆκε ὁ αὐτοκράτωρ στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία. Καὶ ξαφνικὰ γέμισε ἡ Ἁγία Σοφία πού, ἀπὸ τὶς 12 Δεκεμβρίου, ἦταν περιφρονημένη καὶ ἔρημη. Πεντέμισυ μῆνες - ἀπὸ τὴν ἡμέρα...
Καὶ ὁ αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος, ὅπως γράφει ὁ Σφραντζῆς, «τῇ αὐτῇ ὀδυνηρᾷ ἑσπέρᾳ τῆς δευτέρας συνάξας πάντας τοὺς ἐν τέλει ἄρχοντας καὶ ἀρχομένους δημάρχους καὶ ἑκατόνταρχους καὶ ἑτέρους προκτίτους στρατιώτας», τοὺς μίλησε καὶ εἶπε: «Ὑμεῖς...
Στὶς 28 Μαΐου, πλάϊ στὶς περιορισμένες πολεμικὲς ἐνέργειες καὶ τὶς μεγάλες προετοιμασίες, ἐκφωνήθηκαν καὶ δυὸ λόγοι ποὺ ἔχουν μεγάλη ἱστορικὴ σημασία. Εἶναι παλαιὰ συνήθεια ν' ἀπευθύνονται οἱ στρατηγοὶ στὸ στρατό τους πρὶν ἀπὸ τὴ...
