ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Ἄς ἤμουν τὸ ὑπέρυθρο τῆς μεσιανῆς σου πύλης, ἂς ἤμουν... Νὰ μέτραγα τῶν προσκυνητῶν τὸ δάκρυ, πού 'ρχονται σιμά σου πᾶσαν ὥραν εὐλογημένα κύματα καὶ 'κεῖ ἀργοσβήνουν. Ἄς ἤμουν σ' ἓνα ξακουστὸ ψηφιδωτό σου...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἄς ἤμουν τὸ ὑπέρυθρο τῆς μεσιανῆς σου πύλης, ἂς ἤμουν... Νὰ μέτραγα τῶν προσκυνητῶν τὸ δάκρυ, πού 'ρχονται σιμά σου πᾶσαν ὥραν εὐλογημένα κύματα καὶ 'κεῖ ἀργοσβήνουν. Ἄς ἤμουν σ' ἓνα ξακουστὸ ψηφιδωτό σου...
ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΑΓΓΕΛΘΕΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΝ ΤΩ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩ ΣΥΛΛΟΓΩ «Ο ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» ΥΠΟ ΑΧΙΛΕΩΣ ΠΑΡΑΣΧΟΥ Α΄ Ἀκόμα στὴν ἁγιὰ Σοφιὰ δὲ σβέστη τὸ κοντύλι. Ἀκόμα δὲν τὴν ἔσυρε ὁ Μουχαμέτης δοῦλα, Καὶ ψαλμωδι' ἀκούεται...
Τὸ ποίημα αὐτὸ τοῦ F. Mistral δημοσιεύτηκε τὸ 1848 στὸ ἐπαναστατικὸ φύλλο «Le Coq». Ὅταν στὰ Ἱεροσόλυμα λαὸς ἄγριος μανιωμένος «θάνατος ― ἔκραζε ― στὸ λαοπλάνο!» κ' ἔβριζε τὴ θυσία Σου τὴν πανύψηλη, Χριστέ...
Α' Εἰς τὴν καθόλου Ἑλλάδα. Σκάψτε της μνῆμ' ἀτέλειωτο κι ὅσο τὸ χῶμα φθάνει, Κ' εἰς τὸ τάφο ρίξτε οὐρανοῦ τοῦ οὐρανοῦ τὸ δῶμα· Τοῦ Γαλαξία βάλτε της τ' ἀστέρια γιὰ στεφάνι, Τὸν ἥλιο...
Θρηνῶ τὶς αἰθρίες ποὺ ναυάγησαν στὴν πάχνη τοῦ θανάτου. Τὰ δοξαστικὰ τῶν πλασμάτων Ποὺ ἐσίγησαν στὸ δέος ἄναστρης κι ἀσέληνης νύχτας. Καὶ δέομαι: Στοῦ ὀρφανεμένου Ἀρχιπέλαγου τὸ ἀγνάντεμα Τὴ θεία τοῦ Θαβὼρ λάμψη βιώνοντας...
ΛΥΡΙΚΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ...ἡ ὀμορφιὰ ἢ αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς τὸ λέμε δάκρυ Ο.Ε. 1 Τινάχτηκες ὁλόκληρος μέσα στὸ φῶς Γιὰ νὰ ἐξυμνήσεις τὴ χαρὰ Μὰ κιόλας ἔπεσε ξανὰ Τοῦ αἵματος τὸ παραπέτασμα Ὑπνος καὶ θάνατος...
Ἄνεμος, ἄνεμος χαρᾶς μὲ ζώνει, μὲ κυκλώνει, ἄνεμος σεῖ τὰ σπλάχνα μου, στὰ στήθη μου σκιρτᾶ, κι ὅπως νερῶνε βροντισμός, κι ὡς τοῦ πλατάνου οἱ κλώνοι ἀχολογᾶνε γύρα μου, κι ὡς πέλαο τὰ σπαρτὰ...
Χαρὰ σὲ κειὸν ποὺ πρωτοσήκωσε Ἀπ᾿ τὶς σκόνες σκεπασμένο, τὸ δίστομο σπαθὶ τοῦ λόγου σου στὸν ἥλιο Μακρυγιάννη. Κι᾿ ἀπάνω καὶ στὶς δυὸ πλευρὲς γραφή Ἀπ᾿ τὴ μιά, τὰ λόγια αὐτά Σου χαραγμένα, στρατηγέ...