ΛΕΥΚΟ ΚΑΙ ΜΠΛΕ

Νάσα Παταπίου «Φασγάνου Δίχα», εκδόσεις Αιγαίον, 2010

Έρχεσαι από τα παιδικά μου χρόνια
Και δεν έφθασες
Λευκό και μπλε
Πάμφωτη σε ιστόρησαν
Μα μόνο αίμα πορφυρό
Και πάλιν αίματα
Αντικρύζω
Κι ύστερα υπάρχει η νύχτα
Και τα όνειρα
Οι μνήμες
Συρτάρια να ανοίγω
Και να ξεχύνονται
Ρήματα ποθεινά
Ήχοι ηδύλαλοι
Και να βαδίζω σε χλοερότατα δάση
Σε φυτά βαθύρριζα
Και να διαβάζω
Τη νυκτιπλανή σελήνη
Έρχεται, έρχεσαι
Μα δεν έφθασες
Όμως τώρα
Φωνάζει το λευκό των γλάρων
Οργίζεται το μπλε της θάλασσας
Τώρα γονάτισα στην ακρότατη άκρη
Της Κύπρου
Να με τρώει η αλμύρα
Να με καίει της υλήεσσας
Ο ήλιος
Τα ρούχα μου έλειωσαν
Το σώμα μου αλοιφή στην άσφαλτο
Μα αναπνέω
Ακόμα λίγο, ακόμα λίγο
Από τα κόκαλά μου ξεπροβάλλεις
Ελλάς Ελλάς
Γονάτισα και σήκωσέ με
Για να έρθει στιγμή
Ν’ ανθίσει η κάπαρη
Να υψωθεί ο φοίνικας
Να δώσει αρωμάτων οσμές
Ο ασπάλαθος και το κιννάμωμον
Έλα Ελλάς
Στην ακρότατη άκρη
Της Κύπρου
Γονάτισα και σήκωσέ με
Σημαία ελληνική έστω αιματόβρεκτη
Στο ακρωτήριο Δεινάρετο
Έλα Ελλάς
Έλα κυμάτισέ με

Πηγή: Ὄναγρος