Θεσσαλονίκη II
Στὴ Μυρτὼ Κουμβακάλη Τράνταζε σὰν ἀπὸ σεισμὸ συθέμελα ὁ Χορτιάτης κι ἀκόντιζε μηνύματα μὲ κόκκινη βαφή. Γραφὴ ἀπὸ τρεῖς καὶ μοῦ 'γινες μοτάρι καὶ καρφί. Μὰ ἔριχνε ἡ Τούμπα, σὲ διπλὸ κρεβάτι, τὰ χαρτιὰ...
Ποίηση
ΓΗ (Ανδρέας Εμπειρίκος)
Με ηδονή αναμοχλεύουμε τα χώματά μας Σπέρνοντας στις γυναίκες και στη γη Λέγοντας: Γη γη γηγενής,γη μάνα γη Γη γη πατρίδα μας παντού στην οικουμένη Γη της καρδιάς μας Γη του πέους μας Γη...
Πάει τὸ καλοκαίρι (Ἀριστομένης Προβελέγγιος) - Καλό μῆνα!
Πάει τὸ καλοκαίρι κι ἡ καλοκαιριά· νέφη σηκῶθηκαν καὶ τὸν ἴσκιο των στὰ πελάγη ρίχνουν, ρίχνουν στὴ στεριά. Φθινοπώρου πνεῦμα θλιβερὸ περνᾷ, μυστικὸ στὰ δένδρα πνέει ψιθύρισμα καὶ τὰ φύλλ' ἀνάρια πέφτουν τὰ στερνά....
Πρόλογος (Κώστας Βάρναλης)
Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα! Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα, τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα. Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα, σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο...
Ενσάρκωση στο Όνειρο
Άλλη μία αιώρησή σου στον ουρανό, μία απόλυτη διαστολή σου στο άπειρο, με βρίσκει απέναντί σου, να κυττώ την μοναδική σου ικανότητα να φωτίζεις ό,τι ολοφύρεται και να σκοτεινιάζεις πιο βαθιά ό,τι απομακρύνεται. Έτσι...
Ἕνας μικρότερος κόσμος (Νικηφόρος Βρεττάκος)
Ἀναζητῶ μιὰν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες. ἢ πὼς δὲν...
Ἡ μουσική (Γεράσιμος Μαρκορᾶς)
Χαῖρε, ὦ θεία, ποὺ μάγια τόσα δίχως μίλημα σκορπᾶς· ποὺ τοῦ κόσμου κάθε γλῶσσα μὲ τοὺς ἤχους σου νικᾷς! Σὰν τὸ στῆθος πλημμυρίσῃ ἀπὸ αἰσθήματα πολλά, μέσα ἐκεῖθε νὰ τὰ χύσῃ δυσκολεύεται ἡ λαλιά....
Να λυπάστε το έθνος..
[...] έμεινε σιωπηλός, και κοίταξε πέρα προς τους λόφους και προς τους απέραντους αιθέρες, κι ήταν μια αμάχη στη σιωπή του. Ύστερα είπε: «Φίλοι μου και συνοδοιπόροι μου, να λυπάστε το έθνος που είναι...
