Tagged: Κ. Π. Καβάφης

0

Σοφοὶ δὲ προσιόντων (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Θεοὶ μὲν γὰρ μελλόντων, ἄνθρωποι δὲ γιγνομένων, σοφοὶ δὲ προσιόντων αἰσθάνονται. ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ, ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ, VIII, 7 Οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν τὰ γινόμενα. Τὰ μέλλοντα γνωρίζουν οἱ θεοί, πλήρεις καὶ μόνοι κάτοχοι πάντων...

0

Μνήμη (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

  Δεν αποθνήσκουν οι θεοί. Η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών. Είν' οι θεοί αθάνατοι. Από τα βλέμματά μας τους κρύπτουσι νεφέλαι αργυραί. Ω Θεσσαλία ιερά, Σε αγαπώσιν έτι, Σε ενθυμούνται αι...

0

Τρῶες (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Εἶν' ἡ προσπάθειές μας, τῶν συφοριασμένων· εἶν' ἡ προσπάθειές μας σὰν τῶν Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι παίρνουμ' ἐπάνω μας· κι ἀρχίζουμε νἄχουμε θάρρος καὶ καλὲς ἐλπίδες. Μὰ πάντα κάτι βγαίνει καὶ μᾶς σταματᾶ. Ὁ...

0

Άγνωστοι Έλληνες: Η Ελλάδα υπό το Αιγαίο

Ακολουθώντας τόσον καιρό το ταξίδι των Ελλήνων σε όλον τον κόσμο, έχοντας «περιηγηθεί» σε τόσες χώρες και έχοντας εξερευνήσει τόσους πολιτισμούς και κουλτούρες, οι οποίες ασπάζονται τον Ελληνισμό είτε γιατί αποτελούν ένα κομμάτι του...

0

Θάλασσα τοῦ πρωϊοῦ (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Ἐδῶ ἂς σταθῶ. Κι ἂς δῶ κ’ ἐγὼ τὴν φύσι λίγο. Θάλασσας τοῦ πρωϊοῦ κι ἀνέφελου οὐρανοῦ λαμπρὰ μαβιά, καί κίτρινη ὅχθη· ὅλα ὡραῖα καί μεγάλα φωτισμένα. Ἐδῶ ἂς σταθῶ. Κι ἂς γελασθῶ πὼς...

0

Πρέσβεις ἀπ᾿ τὴν Ἀλεξάνδρεια (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Δὲν εἶδαν, ἐπὶ αἰῶνας, τέτοια ὡραῖα δῶρα στοὺς Δελφοὺς σὰν τοῦτα ποὺ ἐστάλθηκαν ἀπὸ τοὺς δυὸ τοὺς ἀδελφούς, τοὺς ἀντιζήλους Πτολεμαίους βασιλεῖς. Ἀφοῦ τὰ πῆραν ὅμως, ἀνησυχῆσαν οἱ ἱερεῖς γιὰ τὸν χρησμό. Τὴν πεῖραν...

0

Ἐν μεγάλῃ Ἑλληνικῇ ἀποικίᾳ, 200 π.Χ. (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ' εὐχὴν στὴν Ἀποικία δὲν μέν' ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία, καί μ' ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ' ἐμπρός, ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή....

0

27 Iουνίου 1906, 2 μ.μ. (Κ. Π. Καβάφης)

Σαν το ’φεραν οι Xριστιανοί να το κρεμάσουν το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί, η μάνα του που στην κρεμάλα εκεί κοντά σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα κάτω απ’ τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο,...