Tagged: Ὀδυσσέας Ἐλύτης

0

Γλῶσσες ἄλογες χῶρες

Τά ὅρια τοῦ λόγου ὑπερβαίνουν τά ὅρια τῆς γλώσσας. Διότι ὁ λόγος δέν εἶναι ἔκφραση ἀλλά τρόπος τοῦ εἶναι. Γιά αὐτό καί ἀναφερόμενοι στή Δημιουργία μιλᾶμε γιά τούς «λόγους τῶν ὄντων», δηλαδή τούς τρόπους...

0

Tὰ τιμαλφῆ τοῦ Γένους

«Εἴμαστε ἀπὸ καλὴ γενιὰ» Ἐλύτης Ὁ Καποδίστριας «δύο χρόνια κοντὰ μᾶς κυβέρνησε ἀγγελικά. Καὶ μᾶς γύμναζε καὶ στὴν οἰκονομίαν. Ὅτι καὶ ὁ Κυβερνήτης μας μίαν κότα ἔτρωγε τέσσερις ἡμέρες» (Μακρυγιάννης, «Ἀπομνημονεύματα»). «Πολιτεία τροφὴ ἀνθρώπων...

Ἑλλάδα 0

«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε...»

Νίκος Κωνσταντινίδης Οι δείχτες του παλιού ρολογιού αγκομαχούν στον τοίχο. Η ζωή έγινε σκληρή και για τ’ άψυχα. Οι ερπύστριες του κακού τσαλαπατούν και τα στερνά όνειρα στην οδό Ελπίδας. Η ηθική φθορά φαίνεται...

Χρήστος Μποκόρος. Τα στοιχειώδη: μια πόρτα ανοιχτή Ι, ζωγραφισμένο με χρώματα λαδιού σε ξύλο, 225×160 εκ. /2013 0

Τά ἑλληνικά τῆς πίκρας «τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτείνει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ.»

«Ποῦ νά τά πῶ τά ἑλληνικά τῆς πίκρας»(Ἐλύτης) τώρα πιά πού διδάσκουμε τήν ἑλληνική ὅπως διδάσκουν στά φροντιστήρια ξένων γλωσσῶν τίς ξένες γλῶσσες; Προκρούστεια λογική- ἀλφάβητο, λεξιλόγιο, γραμματική- σάν νά ταυτίζεται ὁ λόγος μέ...

Κολάζ του Οδυσσέα Ελύτη 0

ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΤΡΙΤΗΣ

Ἀέτειος τύχη φυσάει κι ὁλοένα πιό φθοροποιὰ παρουσιάζονται τὰ ἐρείπια. Ἐγὼ τὰ βλέπω καινούργια μὲ στολὴ ἀετοῦ, μεγεθυμένα μὲς στὸ μέλλον. Μιὰ γυναίκα ξετυλίγει τὸν ἦχο καὶ τὸν στρώνει στὸ δάπεδο. Τὰ δύο πόδια...

Γιώργος Σαραντάρης 0

Ὁ Σαραντάρης θύμα τοῦ πολέμου

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου «Ὁ Γιῶργος Σαραντάρης ἦτο ὁ πρῶτος λογοτέχνης ποὺ ἔπεσεν εἰς τὸν ἀγώνα τῆς πατρίδος του διὰ τὴν ἐλευθερίαν». [Ὁ «Ἀθηναῖος» τῆς «Καθημερινῆς»] Ὁ Γιῶργος Σαραντάρης ἦταν θύμα τῆς ἄνανδρης ἐπίθεσης...

0

Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ (Ἡ διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς)

Ἀντωνίου Α. Ἀντωνάκου καθηγητοῦ κλασσικοῦ Φιλολόγου ἱστορικοῦ – συγγραφέως Σὲ ἕνα ποίημα – τραγούδι, τὸ ὁποῖο εἶχα γράψει πρὸ τριακονταετίας, σχετικὸ μὲ τὴν συνέχεια τῶν Ἑλλήνων, ὁ στίχος ἔλεγε «Ὅμηρο λέγαν τὸν παππού, Ὅμηρο...