ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
«Κύριε, τι θα ‘κανα χωρίς εσένα; Είμαι η ακατοίκητη κάμαρα κι είσαι ο μεγάλος ξένος που ευδόκησες να την επισκεφτείς. Κύριε, τι θα ‘κανες χωρίς εμένα; Είσαι η μεγάλη σιωπηλή άρπα κι είμαι το...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
«Κύριε, τι θα ‘κανα χωρίς εσένα; Είμαι η ακατοίκητη κάμαρα κι είσαι ο μεγάλος ξένος που ευδόκησες να την επισκεφτείς. Κύριε, τι θα ‘κανες χωρίς εμένα; Είσαι η μεγάλη σιωπηλή άρπα κι είμαι το...
Δημήτρης Γ. Κουτρουμπῆς Ἡ λειτουργικὴ πράξις, ἡ θεολογικὴ γραμματεία, ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀρχιτεκτονικὴ καὶ εἰκονογραφία φανερώνουν ὅτι, μεταξὺ τῶν χριστιανῶν διαδίδεται εἰς τὰς ἡμέρας μας μία πασχάλιος, μία ἀναστάσιμος πνευματικότης. Τὸ μυστήριον τῆς ἀναστάσεως τοῦ...
«Ούτε θα ξαναβρούμε εκείνη την εποχή που ζήσαμε ό,τι καλύτερο είχαμε: τον έρωτα για ένα χρωματιστό βότσαλο, τη μυστική ταφή ενός πουλιού ή ένα γράμμα που πήγαμε στο ταχυδρομείο χωρίς διεύθυνση, γιατί ο παιδικός...
Δημήτριος Νατσιός δάσκαλος-Κιλκὶς «Χριστὸς Ἀνέστη ἀληθῶς καὶ δίδαξε τσ᾽ ἀνθρώπους πῶς ζοῦν ἐφήμερες χαρὲς Σὲ δανεισμένους τόπους» «Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐν ὅσῳ ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω, ἰδίως κατὰ τὰς πανεκλάμπρους...
Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης. Δημοσιεύθηκε στην Εστία, Μεγάλη Τρίτη 3 Απριλίου 2018. Σοβαρός αρθρογράφος γράφει πρόσφατα: «Αν έπαυε η επίδραση της μασκαρεμένης κατήχησης μέσω του σχολείου, μέσα σε μια γενιά η Εκκλησία θα είχε...
Του Παναγιώτη Τελεβάντου Διαβάσαμε στη “Ρομφαία”: “Ενώ οι πιστοί στην εκκλησία της Φανερωμένης έδιναν το παρών τους στην Ακολουθία του Νιπτήρος, 20 περίπου αλλοδαποί σκορπούσαν τον απόλυτο τρόμο στον προαύλιο χώρο. Έβριζαν τους πιστούς...
«Λοιπόν ποια πράξη μας θα βαρύνει την ημέρα της Κρίσεως; Ποιος θα σηκωθεί να μας υπερασπίσει ή έστω να κάνει μια μικρή αναφορά στο όνομά μας; Έρημα βράδια και νυχτερινοί δρόμοι που συναντήσαμε τις...
«Λοιπόν, τι κάνουμε εδώ και πότε θ’ αλλάξει ο κόσμος, γιατί όπως όλοι μας έζησα κι εγώ αφηρημένα -βέβαια αγάπησα τα ιδανικά της ανθρωπότητας αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα (κι αλήθεια κάποτε παιδιά...